Acil servise başvuran basit kesilerin onarımında sütür ve doku yapıştırıcısı tekniklerinin karşılaştırılması

Abstract

VL ÖZET Doku yapıştırıcısı, 1986 yılından beri cerrahinin birçok dalında kullanılan bir keşi onarım tekniğidir. 1988 yılından beri Acil servislerde travmatik leserasyonlann onarımında kullanılmaktadır. Çalışmamızda doku yapıştıncısıyla onarılan kesiler ile sürüre edilen kesileri; onarım sonrası dönemde kozmetik görünüm, hasta ve hekim memnuniyeti, maliyet ve müdahale süresi yönünden katılaştırmayı planladık. Bizim çalışmamız 1 Ocak - 31 Ağustos 2000 tarihleri arasında DEÜ Acil servisinde, boyu 5 santimetre veya daha kısa, derinliği 0.5 cm ve altında ve uygun anatomik lokalizasyonda bulunan travmatik laserasyon nedeniyle başvuran olgularda yapıldı. Çalışmaya alman ardışık 92 yetişkin hasta her iki tekniğe randomize dağıtıldı. Olgular maliyet, müdahale süresi, hasta ve hekim memnuniyeti, kozmetik görünüm, enfeksiyon ve skar anormalliği yönünden değerlendirildi. Bunun için 10. gün ve 3. ayda hastalar kontrole çağırıldı. Çalışmayı 3 ay sonra 28 sürür, 24 HAB vakası tamamlamıştır. 3. ay kozmetik kontrolleri, hastaya hangi onarım tekniğinin uygulandığını bilmeyen bir plastik cerrahi uzmanı tarafından VAS kozmetik skalası yardımıyla yapıldı. En kötü skar 0, en iyi skar 10 ile değerlendirildi. Hastaların 10. gün kozmetik gelişimlerinde uygulanan her iki onarım tekniği arasında istatistiksel anlamlı fark saptanmadı (p=0.084). Anormal skar gelişimi yönünden de her iki teknik arasında istatistiksel anlamlı fark yoktu (p=1.000). 3.ay VAS skorları ortalaması HAB ile onarılan vakalarda 7.03 cm iken, sürür ile onarılan vakalarda 7.00 cm olarak bulunmuş ve her iki onarım tekniği arasında istatistiksel anlamlı fark saptanmamıştır (p=0.068).Çalışma sonunda doku yapıştırıcısı uygulanan vakalar, sürür uygulanan vakalara göre kendilerine uygulanan teknikten daha memnun bulundular. Doku yapıştırıcısı uygulanan vakaların % 95 'i kendilerine uygulanan yöntemden memnunken, sütür olgularının ise sadece % 43.9'u kendine uygulanan yöntemden memnundu. Her iki onarım tekniği arasında istatistiksel anlamlı fark saptandı (p=0.007). Doku yapıştırıcısı uygulayan hekimlerin %100'u uyguladığı bu teknikten memnunken, sütür uygulayan hekimlerin ise sadece %50'si memnun bulundu ve her iki teknik arasında istatistiksel anlamlı fark saptandı (p=0.000). Maliyet sonuçlarına bakıldığında, HAB uygulanan vakaların %100'nün maliyeti 5 milyondan TL' dan az iken, sütür uygulanan vakaların %83,3'ü 20 milyon TL'nın üzerindedir. Her iki teknik arasında istatistiksel anlamlı fark saptanmıştır (p=0.000).Her iki 51onarım tekniği müdahale süreleri karşılaştırıldığında, HAB uygulamalarının %88.9'u ilk yarım saatte, sürür uygulamalannan %88.5'i birbuçuk saatte tamamlanmıştır. Her iki grup arasında istatistiksel anlamlı fark saptanmıştır (p=0.000). HAB ile sütür uygulaması karşılaştınldığmda HAB hızlı, ucuz, bir teknik olarak bulunmuştur. Bunun yanında bu uygulama sonucunda oluşan hasta ve hekim memnuniyeti daha yüksektir. İki yöntemin kozmetik sonuçlan arasındaki fark anlamlı değildir. Uygun travmatik laserasyonlarda acil servislerde sürüre alternatif bir yöntem olarak kullanılabilir. 52

Vn. SUMMARY Tissue adhesives have been extensively used in the repair of lacerations since 1986 and viewed as a suitable alternative of conventional suturing. This study was conducted to compare the applications of histoacryl blue (HAB) and suturing with regard to cosmetic outcome, cost, patient and physician satisfaction and adverse outcome. The study was carried out between January 1st and August 31st, 2001. A total of 92 consecutive adult patients with simple lacerations equal to or shorter than 5 centimeters enrolled in the study. All patients were randomized to either HAB or suturing. Crush type of injury, presence of pilus around the laceration, infected injuries and injuries at certain locations- extensor side of extremities, lacerations crossing the mucocutaneous junction, interfering critical structures like eye, ear etc. were excluded from the study. 5-0 and 6-0 propylen were used as the suture material. Ten-day and three-month cosmetic outcomes were evaluated via Visual Analog Scale (VAS) by a blinded plastic surgeon. Cosmetic outcome, cost, patient and physician satisfaction, time taken for repair and adverse outcomes of both groups were compared. Only fifty-two patients completed the follow-up at 3 months. Twenty-eight of these patients were repaired with sutures and 24 with HAB. The difference of ten-day and three- month cosmetic outcome scales between the patients from HAB group and the sutured group were not found statistically significant (p=0.084 and p=0.068, respectively). Ninety-five of the patients repaired with HAB and 100% of the physicians have reported their satisfaction with the technique. Application of HAB resulted in significantly greater patient and the physician satisfaction (p=0.007 and p=0.000, respectively). A hundred percent of the patients repaired with HAB had a total cost below 5 million TL, whereas 83.3% of the patients in the suture group were higher than 20 million TL. Costs of HAB were significantly lower than sutures (p=0.000). Time taken for the repair of the lacerations using HAB were significantly shorter than suturing (p=0.000). HAB is a faster and cheaper method of laceration repair and results in greater satisfaction of both the patient and the physician. Cosmetic outcome results produced by HAB was comparable with after ten days and three months. These results suggest mat HAB is a appropriate alternative to suturing for suitable lacerations in routine use in the emergency departments. 53