Hemiparetik hastalarda Brunnstrom ve Todd-Davies tedavi yöntemlerinin yürüme üzerine etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

Serebrovasküler Olay (SVO) ileri yaşlarda en sık rastlanılan sakatlık nedenlerinden biridir ve ileri dönemde tedavisi rehabilitasyon olanaklarıyla sınırlıdır. Klasik bilgilere göre SVO sonrası 6 ay - 1 yıldan sonra hastada fazla bir fonksiyonel gelişme beklenmemesi gerekir. Buna karşılık son yıllarda, SVO'dan yıllar sonra da fizyoterapi ve rehabilitasyon uygulamaları sonucunda fonksiyonel gelişmenin elde edilebileceğini gösteren araştırmalar yapılmıştır. Bu gelişmeden esinlenerek, araştırmamız ileri dönem hemiparetik hastalarda, iki ayrı nörofizyolojik tedavi yaklaşımının, bağımsızlığın en önemli koşulu olan yürüme işlevi üzerindeki etkilerini karşılaştırmak amacıyla planlanmıştır. Bu amaçla Aralık 1997- Nisan 1999 tarihleri arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Nöroloji Anabilim Dalı veya Dokuz Eylül Üniversitesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Yüksekokulu'na başvuran, SVO sonrası en az 6 ayı geride bırakmış ve bağımsız ayakta durabilen 26 hemiparetik hasta rasgele iki gruba ayrılmış, bir gruba Todd-Davies, diğer gruba ise Brunnstrom tedavi yaklaşımları uygulanmıştır. Tedavi öncesi ve sonrası Barthel ve Frenchay Aktivite İndeksleri, yürüyüşün zaman-mesafe parametreleri ayak izi yöntemiyle değerlendirilmiş, ve yapılan gözlemsel yürüme değerlendirmesi Wisconsin Yürüme Skalasıyla yapılmıştır. İki grup arasındaki ve tedavi öncesi-sonrası sonuçlar uygun istatistiksel yöntemlerle değerlendirilmiştir. Her iki grupta tedavi sonrasında yürüme simetrisinde, hızında ve ağırlık aktarmada artış saptanmış, kombine tedavilerin kronik dönem fonksiyonel düzeyi artırmada daha yararlı olacağı sonucuna varılmıştır. Anahtar sözcükler: Hemiparezi, kronik dönem rehabilitasyonu, yürüme eğitimi

Cerebrovasculary accident or stroke is one of the most disabling causes in the elderly. Its treatment in the chronic state is mostly restricted with rehabilitation facilities. Generally it is supposed that the hemiparetic patient would not achieve remarkable functional gains after 6 months - 1 year poststroke. However several investigations have recently shown that functional improvement is possible even several years after CVA. Our study was planned in order to research the effects of Todd-Davies and Brunnstrom techniques on gait, which is considered to be an important task for independency in chronic hemiparetic patients. Therefore, 26 patients coming to Dokuz Eylül University Department of Neurology or School of Physical Therapy and Rehabilitation, at least 6 months poststroke and who were able to stand independently were randomly divided into two groups. One group received the Todd-Davies Technique, to the other group the Brunnstrom Technique was applied. The patients were assessed before and after treatment means the Barthel and Frenchay Activity Index, temporo-spatial parameters of gait and a visual gait analysis evaluated with the Wisconsin Gait Scale. All data were analysed with appropriate statistical calculations. Both groups showed improvement in gait symmetry, velocity and weight bearing on the affected side. It has been concluded that combined techniques would be more useful in improving function in chronic hemiparetic patients. Key words: Hemiparesis, rehabilitation, gait training