Farklı grup sporcularda diz eklemi ekstansör fonksiyonu

Abstract

ÖZET FARKLI GRUP SPORCULARDA DİZ EKLEMİ EKSTANSÖR FONKSİYONU Fizyoterapist Serap ACAR Dokuz Eylül Üniversitesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Yüksekokulu 35340 İzmir Amaç: Çalışmada koşucular, bisikletçiler ve sprinterlerin mono- ve bi- artiküler diz ekstansörlerinde spora özel spesifik hareketler sonucu oluşan adaptasyonların belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın hipotezi uyarınca; mono- artiküler diz ekstansör kaslarının kullanılan uzunluk, bi- artiküler diz ekstansörlerinin ise kontraksiyon modu hipotezine göre adaptasyon göstermesi beklenmiştir. Gereç ve Yöntem: Dokuz koşucu, yedi bisikletçi ve sekiz sprinter izokinetik dinamometrede beş farklı kalça ve diz eklemi açılarında maksimal istemli izometrik kontraksiyon gerçekleştirmiştir. Herzog tarafından bulunmuş bir modelin adaptasyonu sonucu, MatLab Programı kullanılarak mono- ve bi- artiküler kasların katkıları, optimal diz eklemi açılan ve kuvvet (moment)- uzunluk ilişkisini belirleyen eğimler hesaplanmıştır. Maksimal diz ekstansiyon momenti ve rektus femoris ve vastus medialis / lateralis kaslarının maksimal diz ekstansiyon momentine katkıları belirlenmiştir. Bulgular: Bisikletçiler, koşucu ve sprinterlerle karşılaştırıldığında mono- artiküler diz ekstansörleri ile oluşturdukları moment değerlerinde en geniş diz fleksiyon açısına sahiptir. Sprinterler ise koşucu ve bisikletçilerle karşılaştırıldığında bi- artiküler diz ekstansörleri ile oluşturdukları moment değerlerinde en geniş fleksiyon açısına sahiptir. Sonuç: Farklı eğitimli atletlerde mono- ve bi artiküler kasların adaptasyonu farklı tetikleyici mekanizmalara sahip olabilir. Mono- artiküler kaslar kullanılan uzunluk hipotezine göre adaptasyon gösterirken, bi- artiküler kasların ise kontraksiyon modu hipotezine duyarlı olduğu bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: adaptasyon, eksentrik kontraksiyon, optimal uzunluk, izometrik kontraksiyon

SUMMARY KNEE JOINT EXTENSOR FUNCTION IN DIFFERENTLY TRAINED ATHLETES Physiotherapist Serap ACAR Dokuz Eylul University School of Physical Therapy and Rehabilitation 35340 Izmir Purpose: The purpose of this study was to define different adaptation mechanisms of mono- and bi- articular knee extensor muscles in terms of adaptations to task- specific movement requirements among runners, cyclists, and sprinters. It was hypothesized that mono- articular knee extensors were adapted according to 'length at use hypothesis', whereas bi- articular knee extensors were adapted according to 'contraction mode hypothesis'. Method and Material: Twenty four male athletes (nine runners, seven cyclists and eight sprinters) were participated to this study at Maastricht University Biomechanics Department. Subjects performed maximal, voluntary isometric knee extensions on Cybex II isokinetic dynamometer at five different hip and knee joint angles. Contribution of the the mono (vastus medialis / lateralis) - and bi (rectus femoris) - articular muscles to maximal extending knee joint moment at given optimal knee joint angles and force(moment)- length relationship of these muscles were obtained by MatLab Programme. Results: Mono- articular knee extensors of cy lists performed maximal extending knee joint moment at larger knee flexion angles when they were compared to runners and sprinters. Bi- articular knee extensors of sprinters performed maximal extending knee joint moment at larger knee flexion angles when they were compared to cyclists and runners. Conclusion: Mono- and bi- articular knee extensors have different trigger point for adaptation in differently trained athletes. Mono- articular muscles seems to be adapted according to the length at use, whereas, bi- articular muscles were found to be sensitive to the contraction mode hypothesis. Key Words: adaptation, eccentric contraction, optimal length, isometric contraction