İzole sıçan kalp modelinde yüksek doz amitriptilin ile oluşturulan kardiyotoksik etkinin mekanizmasında adenozin reseptörlerinin rolü

Abstract

AmaçÇalısmamızda, izole sıçan kalp modelinde, amitriptilin ile olusturulan kardiyotoksik etkileringeri döndürülmesinde adenozin reseptör antagonistlerinin etkililiği arastırılmıstır.YöntemÇalısmamızda QRS süresini % 150'den daha fazla (10-4 M) ve % 50-75 (5.5x10-5 M) oranındauzatan iki farklı amitriptilin konsantrasyonu kullanıldı. ?lk protokolde, selektif adenozin A1reseptör antagonisti, DPCPX (8-cyclopentyl-1,3-Dipropylxanthine, 10-4 -10-6 M) ya daadenozin A2a reseptör antagonisti CSC (8-3-chlorostyryl -caffeine,10-4 ve 10-5 M)'nin 20dakikalık infüzyonunu sonrasında 10-4 M amitriptilin 60 dakika boyunca infüzyonla verildi.?kinci protokolde, DPCPX (10-4 M) ya da CSC (10-5 M) ile 20 dakikalık infüzyon sonrasında5.5x10-5 M amitriptilin 60 dakika boyunca infüzyonla verildi. Sol Ventrikül Basıncı (SVB),sol ventrikül basıncının maksimuma ulasma kriteri (dp/dtmax), QRS süresi ve Kalp Atım Hızı(KAH) değerlendirildi.BulgularBirinci protokolde, 10-4 M DPCPX ile infüzyon uygulanan gruplarda, QRS süresi 50.dakikada, kontrol grubuna göre anlamlı ölçüde kısaldı (p<0.05). ?kinci protokolde, 10-4 MDPCPX infüzyonu uygulanan kalplerde 40., 50. ve 60. dakikalarda QRS süresi kontrolgrubuna göre anlamlı ölçüde kısalırken (p<0.05, p<0.01, p<0.05; sırasıyla), 10-5 M CSCinfüzyonu uygulanan kalplerde, QRS süresi 20, 30 ve 60. dakikalarda (p<0.05) anlamlı orandauzadı. DPCPX veya CSC infüzyonu, her iki protokolde de; amitriptilin infüzyonuna bağlıolarak değisen SVB, dp/dtmax ve KAH değerlerinde kontrol grubuna göre anlamlı değisiklikolusturmadı (p>0.05).Sonuç10-4 M DPCPX infüzyonu, 5.5x10-5 M amitriptilin infüzyonu sonucu olusan QRS süresindekiuzamayı kısaltırken, 10-5 M CSC infüzyonu, QRS süresini kontrole göre uzattı. DPCPX, betaadrenerjik reseptörleri aktive ederek amitriptilin ile olusturulan QRS süresindeki uzamayıkısaltmıs olabilir.

ObjectiveWe investigated the effects of adenosine receptor antagonists on amitriptyline-inducedcardiotoxicity in isolated rat hearts.MethodsThe amitriptyline concentration that prolongated the QRS duration more than 150 % (10-4 M)and 50-75 % (5.5x10-5 M) were accepted as the control groups for two experimentalprotocols, respectively. In the first protocol, 10-4 M amitriptyline were infused followingpretreatment with a selective adenosine A1 receptor antagonist, DPCPX (8-cyclopentyl-1,3-Dipropylxanthine,10-4 to 10-6 M) or a selective adenosine A2a receptor antagonist, CSC (8-3-chlorostyryl -caffeine,10-4 and 10-5 M). At the second protocol, 5.5x10-5 M amitriptyline wereinfused following pretreatment with DPCPX (10-4 M) or CSC (10-5 M). Left VentricularDeveloped Pressure (LVDP), maximum rates of LVP development (dp/dtmax), QRS durationand Heart Rate (HR) were measured.ResultsAt the first protocol, 10-4 M DPCPX pretreatment shortened QRS duration at 50 minutesignificantly when compared to control group (p<0.05). At the second protocol, pretreatmentwith 10-4 M DPCPX shortened the QRS duration at 40., 50. and 60. minutes afteramitriptyline infusion when compared to control group (p<0.05, p<0.01 and p<0.05respectively). Pretreatment with 10-5 M CSC prolongated QRS duration at 20, 30 and 60minutes (p<0.05). Amitriptyline infusion following pretreatment with DPCPX or CSC did notchange LVDP, dp/dtmax and HR when compared to control in both protocols (p>0.05).ConclusionWhile 10-4 M DPCPX shortened QRS prolongation, 10-5 M CSC prolongated QRS duration inthe isolated rat hearts with QRS prolongation induced by 5.5x10-5 M amitriptyline. Anadenosine A1 receptor antagonist, DPCPX, might shorten amitriptyline-induced QRSprolongation by activating beta adrenergic receptors.