Yoğun bakım hastalarında uygulanan mobilizasyon programlarının kardiyopulmoner sistem üzerine etkileri

Abstract

Amaç: Farklı klinik tanıya sahip yogun bakım hastalarında mobilizasyon programlarına olankardiyopulmoner yanıtları degerlendirmektir.Yöntem: Çalısma Anesteziyoloji ve Reanimasyon Yogun Bakım Ünitesinde gerçeklestirildi.Mobilizasyon programı, sırtüstü yatıs pozisyonundan baslatılarak, 3 dk yatak içinde desteklioturma (1.asama), 3 dk yatak kenarında desteksiz oturma (2. asama), destekli ayakta durma(3. asama), yaklasık 10 metre destekli yürüme (4. asama) ve 3 dk destekli sandalyede oturma(5. asama) olmak üzere 5 asamadan olusturuldu.Hemodinamik parametreler olarak; kalp hızı, sistolik, diyastolik ve ortalama kan basıncı,solunumsal parametreler olarak; solunum sayısı, periferik oksijen satürasyonu (SpO2) veParsiyel Arteryel Oksijen Basıncı/nspiryum Havasındaki Fraksiyone OksijenKonsantrasyonu (PaO2 / FiO2) oranı kaydedildi.Kalp hızı, sistolik, diyastolik ve ortalama kan basıncı, solunum sayısı ve SpO2 mobilizasyonöncesi, sırası ve sonrasında; oksijenasyonun göstergesi olan, PaO2 / FiO2 oranı isemobilizasyon öncesi ve 30 dk sonrası arteryel kan gaz örneklerinden hesaplandı.Bulgular: Çalısmaya 40 yogun bakım hastası alındı. Mobilizasyon programının 5 asamasınıda tamamlayabilen 20 hastada, mobilizasyonun destekli ayakta durma ve yürümeasamalarında, mobilizasyon öncesine göre, kalp hızı ve solunum sayısındaki artıs istatistikselolarak anlamlıydı (p<0.05). Bu degisiklikler herhangi bir tıbbi girisim gerektirmedi vemobilizasyon programı, yürümeden sandalyede oturmaya ilerletildiginde artıs devam etmedi(p>0.05). Mobilizasyon sonrası PaO2 / FiO2 degerinde de istatiksel olarak anlamlı ölçüde artısoldugu belirlendi (p<0.05).Sonuç: Ayakta durus ve yürümede, kalp hızı ve solunum sayısında olusan degisiklikler veoksijenasyonda olusan iyilesme, pozisyon degisikligiyle olusan fizyolojik yanıtlar olarakdegerlendirildi. Yogun bakım hastalarında mobilizasyonun, kardiyopulmoner parametrelerinmobilizasyon öncesi, sırası ve sonrası sürekli izlenmesi kosuluyla, standart olarak güvenlekullanılabilecegi sonucuna varıldı.

Aim: The aim of this study is to asses cardiopulmonary responses constituted by mobilizationprograms in the critically ill patients with different clinic diagnosis.Method: This study was conducted in the Anestesiology and Reanimation Intensive CareUnit. Mobilization program was formed in 5 stages. These stages were as follows: sitting inthe bed with support for 3 min (first stage), sitting over the edge of the bed for 3 min with nosupport (second stage), standing with support (third stage), walking about 10 meters withsupport (forth stage), and sitting on a chair with support for 3 min (fifth stage).As for respiratory parameters; respiratory rate, saturation of peripheral oxygen (SpO2) and theratio of partial pressure of arterial oxygen to fraction of inspired oxygen (PaO2/FiO2) wererecorded. Hemodynamic parameters; including heart rate, systolic, diastolic and mean bloodpressure were also recorded and analyzed.Heart rate, systolic, diastolic and mean blood pressure, respiratory rate, SpO2 were measuredprior to, during and after mobilization. The PaO2/FiO2 ratio which is indicator of oxygenationwas calculated from arterial blood gas before and 30 minutes after the mobilization.Results: Forty critically ill patients were taken in this study. In the 20 patients who were ableto complete the five grades of the mobilization program, during the supported standing andwalking stages of the mobilizations, the heart and respiratory rate statistically significantincreased considering those prior to the mobilization (p<0.05). These changes did not requireany specific intervention and no further increases were observed in these parameters beyondwalking when the activity was progressed to supported sitting on the chair (p>0.05). It wasdetermined that there was a statistically increase in the PaO2/FiO2 ratio followingmobilization (p<0.05).Conclusion: The changes in heart and respiratory rates during standing and walking withsupport and the improvement in oxygenation following mobilization were considered asphysiologic responses due to positional changes. We think that mobilization can beperformed safely in critically ill patients as a standard before, during and after themobilization of cardiopulmonary parameters on condition that they are monitored.