Post-modernist süreç içerisinde güncel sanatta retro-romantik yaklaşımlar

Abstract

Postmodern, ço%ulcu diskurların hakimiyeti sonrası, günümüzde sanatyapıtlarının esinini ya da temellerini sanat tarihsel bir sürece dayandırmasısıkça kar#ıla#ılan bir olgudur. Bu durum kimi zaman parodi ve pastiche gibipostmodern stratejilerle alakalıyken zaman zaman da bir yeniden bakı#ıgündeme getirmektedir. Günümüz sanatında kar#ıla#ılan bu vizyonlardan biride çe#itli sanatsal pratikler için önerilen neo-romantik tanımlamasıdır. Butanımlama ise ço%u zaman tarihsel romantizm'e yeniden bir bakı#ı ve tarif etmeçabasını da beraberinde getirmektedir.18.yüzyılın son çeyre%inden itibaren adından bahsedilmeye?Romantizm?in günümüzde ne ifade etti%ini incelemek için dönemin belirlikarakter özellikleriyle günümüz arasında çe#itli paralellikler kurulabilir.Aydınlanma sonrası Sanayi Devrimi'nin e#i%inde ortaya çıkan Romantizm hemmodenizm'in bir ön- avantgarde yorumu hem de ilk kriti%ini gerçekle#tiren birdiskurlar bütününü de bünyesinde barındırmaktadır. Romantik yönelimlermuhafazakar ve onarıcı e%ilimlerden, reformcu, devrimci ve ütopyacı e%ilimlerede%in geni# bir skala içerir. Günümüz kültürüne bakıldı%ında ise özellikleküreselle#en dünyanın ortaya çıkardı%ı bir takım toplumsal ho#nutsuzluklarınkar#ılı%ını benzeri yönelimlerde bulmak mümkündür.Romantizm'e bir yeniden yönelim doksanlı yılların ortalarında öncelikleresim medyumunda ifade edilir olmu#tur, ancak bu yönelim zaman zamananakronizm suçlamalarını da beraber getirmi#tir. Söz konusu e%ilimler butartı#malardan sıyrıldı%ında me#ruluk kazanarak 18.yüzyıl romantik do%avizyonu ve flaneur ve dandy gibi kavramları güncel bir anlamda gündemegetiren pratikler olmu#lardır. Yine de ikibinli yıllarla beraber daha fazlade%inilmeye ba#layan romantik vizyonlar kendilerini küreselle#menin getirdi%isıkıntılar ve neo-liberal düzen kar#ısında yeniden ütopyacı bir söylem ile debirle#tirmi#lerdir. Bu durumla beraber ifade bulan sanatsal üretimler isefonksiyonel bir ütopya ve umut dü#üncesinin olanaklılı%ını tartı#maya açmae%ilimini ta#ımaktadırlar.

After the domination of the postmodern, pluralist discourses, it?s acommon fact that a contemporary artwork finds its inspirational bases on arthistory itself. Whilst it?s often concerned with postmodern strategies like parodyand pastiche, the situation also brings up a re-view. One of the attitudes, whichhas encountered the contemporary art, is the characterization of neo-romanticfor various art practices. This depiction, frequently undertakes an attempt toillustrate a re-look to historical romanticism.In order to analyse what ?Romanticism?, -which has been mentionedsince the late 18. Century- connotes in the contemporary, several analogies canbe established between the epoch?s characteristics and the contemporary.Romanticism, which has been emerged after the Enlightment and on the vergeof Industrial Revolution, carries out a pre-avatgardist interpretation ofModernism as well as concerning the first criticisim of it. Romantic approachescan be studied in a varied spectrum from the conservatist and reconstructivetendencies to the reformist and utopist bias. Concerning the contemporaryculture, it?s possible to study similar tendencies in the social discontents inresponse to globalization.A re-orientation towards Romanticism has been denoted in the mid-90?s,particularly for the painting medium, however this terminology sometimesbrought up denunciations of anachronism. This attitudes involved, have becomelegitimized by detaching themselves from such arguments and have becomepractices that discuss notions such as 18th century?s romantic vision of nature,flaneur and dandy in contemporary means. Concerning the 21st century,romantic approaches, which have been mentioned more and more, conjoinedthemselves with distresses of the globalism and a re-utopist disclosure againstthe neo-liberal system. Art practices, in the scope of these issues, carries out thetendency to discuss the possibility of functional utopias.