20. yy. sonrası tiyatrosunu biçimlendiren tasarım dinamikleri ışığında modern sahneleme gereksinimlerine yanıt verebilecek bir sahne modeli önerisi
dc.contributor.advisor | Özer, Ayşegül Oral | |
dc.contributor.author | Aliyazicioğlu, Özlem | |
dc.date.accessioned | 2021-05-05T08:59:07Z | |
dc.date.available | 2021-05-05T08:59:07Z | |
dc.date.submitted | 2011 | |
dc.date.issued | 2018-08-06 | |
dc.identifier.uri | https://acikbilim.yok.gov.tr/handle/20.500.12812/575058 | |
dc.description.abstract | Tiyatro mimarisi, sahneleme olgusunun değişimi ile birlikte başlangıcından bugüne çok çeşitli gelişim evrelerinden geçmiştir. Bu gelişim ve değişim, modern çağın sunduğu olanaklara değin oyun metninin önderliğinde devam etmiştir. Tiyatro mimarisinin, sahnede dekor elemanları kullanılmadan önce oyunun atmosferini yaratan tek mekân oluşu, yapının biçiminin oyun metninden etkilenmesindeki önemli bir etkendir. Atmosfer yaratmak ve mekân değişimi sağlamak amaçlı dekor çözümlerinin gelişimi ve modernizmin sunduğu yapı çözüm imkânları, sahneleme olgusuna bakışı değiştirmeye başlamış, sahne öğeleri çeşitlendikçe görsel bir uyum sağlayacak yönetmen devreye girmiştir.Modernizm ile birlikte yönetmene geçen güç, sahnelemede çeşitliliği artırdığı gibi tiyatro mimarisinde de yeni arayışların habercisi olmuştur. Modernizm ile yaşanan gelişmeler yaşamın her alanında kendini yoğun bir şekilde hissettirirken, bireyin yaşam algısını da değiştirmiş, insana insanı, insan ile anlatan tiyatro sahnelemelerinde mekân algısı da değişmiştir. Bireyin, oyuna seyirci kalmasını istemeyen yönetmenlerin, seyirciyle oyuncuyu yakınlaştırma arayışları, tiyatro mimarisinde yankısını bulmuş, tiyatro binasının sınırlarını ve formunu zorlamaya başlamıştır. Modernizm'de eskiyi bırakarak yeniye olan yöneliş, tiyatro mekânını deneysel çalışmalar için bir laboratuara dönüştürürken, modernizm sonrası dönemde geçmiş ile şimdiki zamanın sahneleme biçimlerinin aynı potada eritilme fikri gündeme gelmiş, eski yapı biçimlerine yeni teknolojik imkânlar ile yeniden kullanılırlık kazandırılmıştır.Görsel bir çağda yaşadığımız şu günlerde ise yeni yöneliş teknolojinin imkânları ile yaratılan yeni bir görsel dil üzerinde yoğunlaşmaktadır. Bu yöneliş yönetmene tasarımcı kimliğini de eklemiştir. Bu bağlamda, sahneleme yönelişleri ile paralel olarak ilerleyen tiyatro binasındaki biçim arayışları günümüzde de devam ederken, hem geçmişe hem de günümüzün sahne dilinin yaratılmasına imkân sağlayacak yeni tiyatro binalarına ihtiyacı artırmaktadır. Günümüzde halen sahneleme kavramında ve tiyatro mimarisinin formundaki biçim arayışlarında her ne kadar söz hakkı yönetmende olsa da geleceğin tiyatro yönelimi hakkında öngörüde bulunularak her türlü yönelişe hizmet edebilecek yeni sahne formu için eliptik bir biçime sahip tiyatro yapısı önerilmektedir. | |
dc.description.abstract | Theater architecture has undergone several changing processes since the very beginning of staging. These processes have improved under the influence of play script until modernist theater. That the architecture itself was unique in creating atmosphere before scene elements is the main reason for the influence of play script on the form of architecture. The advent of scenic tools alongside modern construction capabilities for creating atmosphere and space has changed the approach to staging and, as a result of increase in scenic, elements let to the introduction of directing to provide visual wholeness.The power in the hands of director has not only increase diversity in staging but also reported new pursuits in theater architecture. Modernism had an impact on life in general while changing the perception of stage in productions that used to heavily based upon human. Pursuits of directors who did not want to keep audience from play, who looked for ways to approach audience to actors have found response in theater architecture leading to challenge boundaries of architecture. The tendency towards abandon of the ?old? for sake of the ?new? has convert the theater space to laboratory for experimental productions, while post-modern era has raised the idea of combining ?now? and ?then? in the same melting pot leading to installation of technological facilities on to old theater building.In the current era that highlights visuality, main stream focuses on a visual language created through the use of technology. This has ascribed the identity of designer onto the director. Thus, today?s context harbours old and new in many different senses while the challenge leads to new theater spaces to help today?s directors. This dissertation proposes elliptic stage for a variety of approaches of today with a perspective toward future. | en_US |
dc.language | Turkish | |
dc.language.iso | tr | |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | |
dc.rights | Attribution 4.0 United States | tr_TR |
dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ | |
dc.subject | Sahne ve Görüntü Sanatları | tr_TR |
dc.subject | Performing and Visual Arts | en_US |
dc.title | 20. yy. sonrası tiyatrosunu biçimlendiren tasarım dinamikleri ışığında modern sahneleme gereksinimlerine yanıt verebilecek bir sahne modeli önerisi | |
dc.title.alternative | A new stage model proposed: aiming to meet modern staging needs under the perspective of design dinamics forming the post 20.cc. theatre | |
dc.type | doctoralThesis | |
dc.date.updated | 2018-08-06 | |
dc.contributor.department | Sahne Sanatları Ana Bilim Dalı | |
dc.subject.ytm | Drama | |
dc.subject.ytm | Modern design | |
dc.subject.ytm | Theatre buildings | |
dc.subject.ytm | Modern theatre | |
dc.subject.ytm | Stage | |
dc.subject.ytm | Stage design | |
dc.subject.ytm | Modern architecture | |
dc.identifier.yokid | 411686 | |
dc.publisher.institute | Güzel Sanatlar Enstitüsü | |
dc.publisher.university | DOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ | |
dc.identifier.thesisid | 289451 | |
dc.description.pages | 332 | |
dc.publisher.discipline | Diğer |