Show simple item record

dc.contributor.advisorKartelli, Faik
dc.contributor.authorÖzen, Özgür
dc.date.accessioned2021-05-05T08:58:14Z
dc.date.available2021-05-05T08:58:14Z
dc.date.submitted2015
dc.date.issued2018-11-17
dc.identifier.urihttps://acikbilim.yok.gov.tr/handle/20.500.12812/574599
dc.description.abstractTelevizyonun etkileri arasında en çok durulan konu şiddettir. Çocuk programlarının %61'i şiddet içermektedir. Çizgi filmlerdeki şiddet oranı daha fazladır. Televizyondaki şiddet ile çocukların şiddete yönelik davranışları arasında ilişki vardır. Yapılan araştırmalara göre, çocukların televizyonda gördükleri olumlu ve olumsuz davranışları öğrendikleri ve denedikleri görülmüştür.Okul öncesi çocuklar televizyona araştırmacı gözüyle bakmaktadırlar. İzledikleri görüntüleri anlamlandırmaya çalışırlar. Genellikle ilgileri karakterlerin, sahnelerin hızlı değişimi ve şiddet üzerinedir. Televizyonda çocuklara gösterilen çizgi filmlerde şiddet göklere çıkarılmaktadır. Ayrıca kurban ve şiddet uygulayana yönelik sonuçlar görülmemektedir. Okul öncesi dönemde görülen düş ve gerçekliğin bulanıklaşması, çizgi filmlerdeki şiddetin eleştirel yaklaşımla izlenmesini zorlaştırmaktadır.Günümüzde çizgi filmlerde karakterler ya iyi ya da kötüdür. Kötü karakterin iyi karakter haline geleceği, bunun doğru olduğu vurgulanmamaktadır. Kötü olan kötülük için savaşmaktadır. Sorunlar şiddet kullanılarak ya da kötülük yapılarak halledilmektedir. Çizgi filmlerde gerçekte olmayan olaylar anlatılmaktadır. Çocuklar dünyayı öyle algılamaktadırlar. Örnek olarak; örümcek adamın uçması, şekil değiştiren yaratıklar vb.Çizgi filmlerde ana karakter kurbanı oynamaktadırlar. Ana karakter her haksızlığa uğradığında ya da problemlerini çözmek için şiddete başvurmaktadır. Bu yolu kullanarak kötülerle savaşan iyiler her zaman kazanmaktadır. Böylelikle şiddet her zaman kullanılan iyilerin kazanmasında gerekli olan bir faktördür.Bu yüzden şiddetin kullanılması normal olarak gösterilmekte ve kanıksanmaktadır.Medyadaki şiddetten etkilenen okul öncesi çocuklarda, kendilerinin de şiddet kurbanı olabileceklerini düşünmekte korku ve kaygı duymaktadırlar. Bu çocuklarda ağlama sıklığı, saldırganlık eğilimi, uyku bozuklukları, benlik değerinde düşme, dikkatini odaklaştırma sorunları ve depresyon eğilimi artmaktadır. Şiddet saldırganlıkla bağlantılı bir davranış biçimidir. Yapılan araştırmalara göre küçük çocukların şiddet içerikli televizyon ve film izlemeleri arasında saldırgan davranışlar arasında bağlantı görülmüştür.Televizyonda şiddet ile ilgili bir araştırmaya göre bütün programların % 60'ında, çocuklar için yapılmış dizilerin % 70'i şiddet içermektedir. Ayrıca her on filmden dokuzunda şiddet vardır. Bu yoğun şiddet bombardımanından çocuklarımızı korumak için modeller oluşturulmalı ve eğitimler verilmelidir.
dc.description.abstractViolence is the most emphasised influence of television. 61% of children's television series include violence. The rate of violent content is even higher in cartoons. There is a relation between violence on television and violent behaviour among children. According to relevant studies, children learn and try any positive and negative behaviour they see on TV.Preschoolers see television through the eyes of a researcher. They try to give a meaning to images they watch. Their interest concentrates on rapid change of characters, scenes, as well as on violence. Cartoons for children on televisions magnify the violence. Besides, these programmes show no consequences regarding victims or enforcers of violence. Blurriness between dream and reality in preschool period complicates monitoring of the violence in cartoons through a critical approach.Today, cartoon characters are either good or evil. There is no emphasis that an evil character will become good, or that this is the right path. The evil fights for evil. Violence and evil are methods for solution of problems. Cartoons relate incidents that are not existent in reality. Accordingly, children perceive the world as is shown, a world which includes motives such as flying spider man or transforming creatures etc. Protagonists in cartoons act as victims. The protagonist applies violence whenever he is subject to an injustice or wants to solve a problem. In this respect, the good, who fight the evil, always win. Therefore, violence becomes a factor necessary for triumph of the good. Consequently, use of violence is shown as ordinary and taken for granted.Preschoolers under influence of the violence in media feel fear and anxiety because they think they can also be subject to violence. Frequent crying spells, tendency for aggression, sleep disorders, decrease in self-worth, attention deficits and inclination for depression become more common among such children.Violence is a manner of behaviour related with aggression. Pursuant to relevant studies, there is a connection between violent television series and films and aggressive behaviours by children.According to a study on violence on television, 60% of all television programmes and 70% of children's television series include violence. Moreover, nine of every ten films incorporate violence. Due patterns should be established and related education should be provided so as to protect our children from such a bombardment of violence. en_US
dc.languageTurkish
dc.language.isotr
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccess
dc.rightsAttribution 4.0 United Statestr_TR
dc.rights.urihttps://creativecommons.org/licenses/by/4.0/
dc.subjectEğitim ve Öğretimtr_TR
dc.subjectEducation and Trainingen_US
dc.subjectRadyo-Televizyontr_TR
dc.subjectRadio and Televisionen_US
dc.titleTelevizyondaki şiddetin çizgi filmler yolu ile okul öncesi çocuklara etkisi
dc.title.alternativeEffect of pre-school children through violence on tv cartoons
dc.typedoctoralThesis
dc.date.updated2018-11-17
dc.contributor.departmentFilm Tasarımı Ana Sanat Dalı
dc.subject.ytmTelevision
dc.subject.ytmTelevision broadcasts
dc.subject.ytmChild development
dc.subject.ytmViolence
dc.subject.ytmAnimated film
dc.subject.ytmPreschool childrens
dc.identifier.yokid10092816
dc.publisher.instituteGüzel Sanatlar Enstitüsü
dc.publisher.universityDOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ
dc.identifier.thesisid413930
dc.description.pages425
dc.publisher.disciplineDiğer


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record

info:eu-repo/semantics/openAccess
Except where otherwise noted, this item's license is described as info:eu-repo/semantics/openAccess