Sosyal bütünleşme sürecinde sosyal normlar

Abstract

Bu araştırmada toplum hayatının her alanını saran sosyal normların sosyal bütünleşme sürecindeki fonksiyonlarının incelenmesi amaçlanmıştır. Sosyolojide, en basit tanımı ile, toplumda insan davranışlarını belirleyen ölçü olarak ifade edilen sosyal normlar, gerçekten birer davranış beklentileri olarak ilişkileri etkiler ve belirlerler. Sosyal normlar toplumsal yaşama özgüdür ve normların bulunmadığı bir toplum yoktur. Her olgunun sınıflandırılmasında olduğu üzere ele alınan kriterlere göre çeşitli norm türlerinden söz edilebilir. Sosyal hayat alanlarına (hukuk, din, ahlak vb) göre, sürekliliğine göre, yaptırım gücüne göre... gibi. Ancak sürekliliği ve yaptırım gücü ne olursa olsun toplum hayatının bütün alanlarındaki sosyal normlar toplumdaki ortak duygu, düşünce ve davranış kalıplarının sembolüdür. Bu nedenle bütünleşme ve çözülme olguları ile yakından ilgisi vardır. Bir toplumda küçük cemaatler, organizasyonlar, kurumlar gibi sosyal yapının temel etkileşim bileşenleri arasında birbirini tamamlayan bir etkileşim varsa sosyal bütünleşmeden söz edilebilmektedir. Hangi türde olursa olsun bütünleşmiş bir yapı, insanın istikrar ve güven isteğinin büyük ölçüde gerçekleştiği bir yapı demektir. Aksi durumlarda ise, yani sosyal yapının bu temel etkileşim bileşenleri arasında zıtlaşmalar ve çelişkiler olduğunda sosyal çözülme ve anomi söz konusudur. Farklı alanlarda farklı yaptırım gücüne sahip sosyal normlar arasında çelişki olmaz ise, birbirini destekleyen bu normların bütünleşme sürecine olumlu etki yaptıkları söylenebilir. Hangi türde olursa olsun bütünleşmiş bir sosyal yapı, bireylerin kendilerini geliştirmelerine imkan veren ve İstikrar, güven sunan sağlıklı bir sosyal etkileşim ağı demektir. Bu nedenle toplumun yapı taşlarından olan normlar ile yapı arasındaki ilişki bütünleşme süreci söz konusu olduğunda daha da önem kazanmaktadır.

This study examines the functions of social norms, which cover all aspects of social life, in the process of social integration. Social norms, by the simplest definition, are referred to as the criteria which regulate human behaviour in society. In fact, as patterns of expected human behaviour, they effect and determine human relations. Social norms are special to social life and there is no society which does not have social norms. It is possible to talk about several kinds of norms and to classify them according to vorious criteria such as areas of social life (law,religion, morality etc.), continuity, or power of coercion. However, whatever their continuity and power are, social norms are the symbol of shared feelings, thoughts and patterns of social conduct in society. They are therefore closely related to the phenomenon of social integration and disintegration. It is possible to talk of social integration only if there is a complementary interaction between small communities, organisations and institutions, all of which are the basic elements of the social structure of a society. In whichever form and way is the case, an integrated social structure means the one in which man's desire for stability and feeling of security is achieved. If the contrary is the case, that is there are contradictions and friction between the basic constituents of a social structure, then there will be disintegration and anomie in the society. If social norms of various strength and power support rather than contradict each other, they can be said to make positive contributions to social integration. An integrated social structure, in whichever form is the case, means a healthe network of social interaction which allows individuals to develop themselves and provides them with stability and feeling of security. Therefore, when the question of social integration is considered, the relation between social norms and social structure acquires a very great significance. n