Farklı tip vernik materyallerinin ortodontik braketler çevresinde gelişebilecek mine demineralizasyonlarını önleme etkinliklerinin değerlendirilmesi

Abstract

Ortodonti pratiğinde materyal ve teknik alanda gelişmelere rağmen, sabit ortodontik tedavi sırasında gelişen mine demineralizasyonları istenmeyen bir etki olarak yerini korumaya devam etmektedir. Ortodontik aygıtlar çevresinde gelişebilecek demineralizasyonları azaltmada, evde uygulanan flor rejimleri uzun bir süredir kullanılmaktadır. Hasta kooperasyonun yetersiz olduğu durumlarda farklı tip flor yöntemlerinin tercih edilmesi gerekmektedir. Bu çalışmada, ticari olarak ulaşılabilen dört tip verniğin mine demineralizasyonlarını önlemede etkinliklerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada yüz adet çekilmiş insan dişi kullanıldı. Bütün dişlere %37?lik fosforik asit uygulandı ve Transbond XP kullanılarak braketler yapıştırıldı. Sonrasında dişler rastgele 5 gruba ayrıldı; 1. Control (vernik uygulanmadı) 2. Duraphat 3. Enamel Pro Varnish (EPV) 4. Clinpro White Varnish (CWV) 5. Cervitec Plus (CP). Dişler her defasında birer saat olmak üzere günde üç defa yapay çürük solüsyonunda bekletildi. Verniğin mekanik olarak aşınmasının taklit edilebilmesi amacıyla her siklüs sonrası dişler diş fırçasıyla fırçalandı. Bütün örnekler siklüs öncesi ve sonrası DIAGNOdent kullanılarak değerlendirildi. Sonrasında dişler uzunlamasına kesildi ve minede gelişen demineralizasyon mikrosertlik testi kullanılarak kantitatif olarak değerlendirildi. Ölçümler braketin servikal ve oklüzal kenarından (0 ?m) ve 100 ve 200 ?m uzaklıklarından yapıldı. Bütün bu bölgelerde, mine dış sınırından derinlere doğru olmak üzere 10, 20, 40, 70 ve 90 ?m?dan 5 ayrı ölçüm gerçekleştirildi. Beş gurup arasındaki farkın değerlendirilmesinde One-way analizi ve Tukey çoklu karşılaştırma testi kullanıldı. P değerinin 0.05?den küçük olması anlamlı olarak kabul edildi. Bütün guruplarda, siklüs öncesi ve sonrası elde edilen floresan değerleri arasındaki farkın anlamlı olduğu görüldü. Bütün test guruplarında DIAGNOdent değerlerinde artış gözlense de, DIAGNOdent ölçümlerinde gözlenen en büyük artış CP uygulanan gurupta görüldü. En yüksek Vickers sertlik sayılarının EPV için elde edildiği görülürken (p< 0.005), kontrol grubunda en düşük sertlik değerleri elde edilmiştir. EPV?den en yüksek sertlik skorları sırasıyla CWV ve Duraphat için elde edilmiş olsa da, demineralizasyonu önleme açısından iki gurup arasındaki farkın anlamlı olmadığı görüldü. Mine dekalsifikasyonları geliştirme açısından yüksek riskli olan ve ortodontik tedavi gören hastalarda ticari olarak ulaşılabilen florlu verniklerin faydalı etkisi olabilir.

Even with advances in materials and techniques in orthodontic practice enamel demineralization is still an undesirable side effect of orthodontic treatment with fixed appliances. Home fluoride regimens have long been used to reduce the amount of demineralization adjacent to orthodontic appliances. In the absence of patient compliance, another method of applying the fluoride must be used. This in vitro study was undertaken to compare the effectiveness of four different commercially available varnishes for the inhibition of enamel demineralization. One hundred extracted human premolar teeth were used in the study. All teeth were etched with 37% phosphoric acid. Transbond XT bonding system was used for bracket bonding. After that teeth were randomly allocated to 1 of 5 groups: 1. Control (no varnish applied) 2. Duraphat 3. Enamel Pro Varnish (EPV) 4. Clinpro White Varnish (CWV) 5. Cervitec Plus (CP). After that teeth were cycled in an artificial caries challenge for 1 hour three times daily for 37 days. After each caries challenge, the teeth were brushed with a soft toothbrush to simulate normal mechanical wear of the varnish. All the samples were assessed using DIAGNOdent at the baseline and after cycle. Then these teeth were longitudinally sectioned and demineralization of the enamel surface was evaluated quantitatively by cross-sectional microhardness testing: indentations were made at the edge of the bracket base (0 ?m) and at 100 and 200 ?m distant from it. In all of these positions, 5 indentations were made at 10, 20, 40, 70 and 90 ?m of depths from the external surface of the enamel. One-way analysis of variance and Tukey post-hoc test were used to obtain statistically significant differences between the five different groups at P < .005. Significant difference was obtained for fluorescence readings (t test, p<0.05) between the baseline and after cycle in all groups. Although increasing in DIAGNOdent measurements was observed on all experimental groups, those treated with CP fluoride varnish had shown significantly higher increasing in DIAGNOdent readings. The mean Vickers hardness number (VHN) of EPV was greater than the other groups (p< 0.005) while the control group had the lowest mean VHN. Although after EPV, the highest microhardness numbers obtained for CWV followed by Duraphat, no statistically significant difference in demineralization inhibition between the groups was observed. The use of these commercially available fluoride varnishes could provide beneficial effects on patients undergoing orthodontic treatment and who are at a risk for developing enamel decalcification.