Sığ miller sınıf I dişeti çekilmelerinde zarf tekniği ve semiluner koronale pozisyone flep tekniklerinin kök kapanması ve keratinize diş eti dokusu kazanımı düzeyine olan etkilerinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi

Abstract

Bu klinik çalışmanın amacı sığ dişeti (≤ 3mm) çekilmesi olan bireylerde zarf tekniği ile semiluner koronale pozisyone flep (SKPF) yönteminin kök kapanması, ataçman ve keratinize dişeti kazanımı ile hasta konforu açısından 1 senelik takip sürecinde karşılaştırmaktır. Ayrıca işlem ve takip süresi sonrasında bütün hastalara işlem sonrası kole hassasiyetinde azalma, hastaların post-operatif olarak işlemden memnuniyetleri ile iyileşme sürecinde ağrı ve konforları hakkında bilgileri elde edilmesi adına sayısal değerler verilmesi istendi. Çalışmaya toplamda 42 hasta dahil edilmiş olup zarf grubunu 20 hasta, SKPF grubunu 22 hasta oluşturmuştur. Yapılan klinik ölçümler ve cerrahi işlemler sonrası hastalar 6 hafta, 6 ay ve 12 ay sonrasında tekrar değerlendirildiğinde zarf grubunda %86 kök kapanma yüzdesi elde edilirken bu durum SKPF grubunda %48 olarak tespit edilmiştir. Ataçman kazanımı yönünden değerlendirildiğinde 1 senenin sonunda zarf ve SKPF grubunda sırasıyla %57 ve %33 operasyon başlangıcına göre değişim görülmüştür. Keratinize dişeti kazanımı bakımından zarf grubundan 1,70±0,70 mm kazanım görülürken, bu oran SKPF grubunda 0,37±0,07 mm' de kalmıştır. Operasyonel memnuniyet ve köle hassasiyeti değerlendirildiğinde zarf grubundaki hastaların SKPF grubuna göre daha iyi skor verdikleri tespit edilmiştir. Çalışmanın sonucunda sınıf Miller I sığ dişeti çekilmelerinde hem zarf tekniğinin hem de SKPF tekniğinin başarıyla uygulanabildiği, damaktan doku alınmadığı için SKPF grubunun operasyonel memnuniyeti daha iyi olsa da genel memnuniyet, hassassiyetin giderilmesi gibi diğer subjektif parametreler açısından zarf yönteminin daha avantajlı olduğu bulunmuştur.

Aim of this clinical study to compare envelope technique and semilunar coronally positioned flap technique in terms of root coverage, attachment and keratinized gingival tissue gain and patient comfort at individuals have shallow (≤ 3mm) gingival recessions in 1-year follow-up period. Also numerical values are requested from all patients to assess reducing at dentine hypersensitivity, post-operative process satisfactions at procedure and after procedure, pain and comfort values in the healing process. A total of 42 patients are included to the study, 20 of these formed the envelope group, 22 of these formed the semilunar coronally positioned flap (SCPF) group. After clinical measurement and surgical procedures when patients were re-evaluated after 6 weeks, 6 months and 12 months, 86% root coverage percentage were identified in the envelope groupe, while this situation was obtained 48% in the SCPF group. When attachment gain was evaluated at the end of 1 year, 57% and 33% changes were observed at envelope and SCPF groups, respectively. In terms of keratinized gingival gain, 1.70±0.70 mm gain were observed at envelope group, this rate was remained 0.37±0.07 mm at SCPF group. When operational satisfaction and dentine hypersensitivy were evaluated, better scores were given by individuals at envelope technique according to SCPF group was stated. At the end of study either envelope technique or SCPF technique can be applied successfully at Miller class I gingival recessions. Although operational satisfaction was better at SCPF group due to no tissue removal from palate, other subjective parameters as overall satisfaction and reducing at hypersensitivity, the envelope technique has been found to be more advantageous.