Oral mukoza kesilerinde sütür ve Butil-2-siyanoakrilatın klinik ve histopatolojik olarak karşılaştırılması

Abstract

II ÖZET Bu çalışma, Atatürk Üniversitesi Dişhekimliği Fakültesi Ağız-Diş-Çene Hastalıkları ve Cerrahisi Kliniğinde, apikal rezeksiyon endikasyonu konulmuş toplam 50 hasta üzerinde yapılmıştır. Hastalar üç gruba ayrıldı. Birinci grupta insizyon kenarları B2S adezivi ile yapıştırıldı. İkinci grupta yara kenarları sürüre edildi. Üçüncü grupta insizyonlann yansı B2S adezivi ile yapıştırıldı, diğer yarısı sürüre edildi. B2S ve sütür materyalleri klinik ve histopatolojik olarak karşılaştırılmıştır. Postoperatif 7. günde klinik ve histopatolojik incelemeler yapılarak, bulgular; hasta ve hekim için genel kullanım değerlendirmesi, klinik olarak müdahale süresi, hemostatik etkinlik, lokal inflamasyon sonuçlarına göre değerlendirilmiştir. Histopatolojik olarak da epitelizasyon gelişimi, inflamasyon dereceleri, bağ dokusu gelişimi ve neovaskülarizasyon derecelerinin sonuçlarına göre değerlendirmeye alınmıştır. Sonuçlarımıza göre konvensiyonel sürürlerle, B2S'lar arasında iyileşmede klinik ve histopatolojik olarak önemli farklılıklar olduğu görülmüştür. B2S'larla yapıştırılan mukoza keşi yaralarının iyileşmesi daha iyidir ve ağız cerrahisi işlemlerinde kendine bir endikasyon sahası yaratmaya adaydır.

m SUMMARY The present study was carried out on 50 patients who were operated on apical root resection in Atatürk University Oral and Maxillofacial Surgery Clinic. The patients were divided into three groups, in the first of which the margins of incisions were sticked with an adhesive B2S. The wound margins were suturated in the second group. In the third group, halves of the incisions were sticked with an adhesive B2S, while the other halves of them were suturated. The suturation and B2S methods were clinically and histopathologically compared in the present study. On the seventh post-operative day, clinical and histopathological findings were examined and evaluated for advantages and disadvantages in the part of both the patient and the surgeon, for the duration of the treatment, hemostatic effectiveness and local inflammation. The results were also studied and evaluated histopathologically from the point of the recovery of epithel tissue, levels of inflammation, restoration of the connective tissue and neovascularization. The results showed that B2S treatment seemed to be more favourable than conventional suturation technique in the recovery of the incisions. Recovery of the mucosal wounds sticked together with B2S appeared to be more rapid and seemed to be a preferable method to be used in oral surgery.