AK Party`s foreign policy towards Israel in the framework of Palestinian-Israeli conflict (2002-2016)

Abstract

1948'de İsrail'in kurulmasından bu yana, Türkiye-İsrail ilişkileri Filistin-İsrail çatışması ile şekillendi. 1950'lerden 1980'lerin sonuna kadar, Türk hükümetlerinin çoğu Filistin davasını desteklese de, Türk devlet elitinin tarafsız kalmayı veya İsrail yanlısı politikaları izlemeyi tercih ettiği kısa dönemlerde oldu. 1990'lı yıllar boyunca Türkiye-İsrail ilişkileri, askeri ve ekonomik anlaşmalarla zirveye ulaştı. Adalet ve Kalkınma Partisi'nin (Justice and Development Party–AK Party) 2000'li yılların başında iktidara gelmesinden bu yana, AK Parti siyasi seçkinleri İsrail'in Gazze saldırısı, Davos krizi, Mavi Marmara olayı ve diğer tepki örneklerinde ciddi biçimde gözlemlenebileceği gibi İsrail ile ilişkilerinde Filistin yanlısı bir dış politika izledi. Bu tez, AK Parti'nin Filistin yanlısı dış politikasını sosyal inşacı yaklaşımla analiz etmeyi amaçlamaktadır. Türkiye-İsrail ilişkilerini Filistin-İsrail çatışması çerçevesinde sosyal inşacı yaklaşımla analiz etme girişiminde olan bu tez, normlar, değerler, kimlikler (din) ve tarihin yanı sıra siyasi seçkinlerin söylemleri üzerinde duracaktır.

Since the establishment of Israel in 1948, Turkish-Israeli relations have been shaped by the Palestinian-Israeli conflicts. From the 1950s until the end 1980s, although majority of the time Turkish governments supported the Palestinian cause, there were also brief periods in which Turkish state elite preferred to remain neutral or follow pro-Israeli policies. Throughout 1990s, Turkish-Israeli relations reached to its zenith with military and economic agreements. Since Justice and Development Party's (Adalet ve Kalkınma Partisi –AK Party) coming to power in early 2000s, AK Party political elite followed a pro-Palestinian foreign policy in its relations with Israel as can be observed significantly in the examples of Turkey's reaction to Israel's attacks to Gaza, Davos crisis, Mavi Marmara incident and others. This thesis aims at analyzing AK Party's pro-Palestinian foreign policy through social constructivist approach. In its attempt to analyze Turkish-Israeli relations in the framework of Palestinian-Israeli conflict through social constructivist approach, this thesis will focus on norms, values, identities (religion), history as well as the discourses of political elites.