Hipergliseminin uyarılma potansiyelleri üzerine etkisinin streptozotosin ile diabet oluşturulmuş sıçanlarda incelenmesi

Abstract

IV HİPERGLİSEMİNİN UYARILMA POTANSİYELLERİ ÜZERİNE ETKİSİNİN STREPTOZOTOSİN İLE DİABET OLUŞTURULMUŞ SIÇANLARDA İNCELENMESİ ÖZET Bu çalışmada hipergliseminin Uyarılma Potansiyelleri (UP) üzerine etkisinin Streptozotosin (SZ) ile diabet oluşturulmuş sıçanlarda incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada Spraque Dawley cinsi 5-6 aylık erkek sıçanlar kullanılmıştır. Sıçanlar Deney A grubu (60 mg/kg SZ), Deney B grubu (80 mg/kg SZ) ve plasebo [SZ'ye eşit hacimde intraperitoneal (i.p) serum fizyolojik (SF)] olmak üzere üç gruba ayrılmıştır. Her grupta enjeksiyondan önce (0. gün) ve enjeksiyondan sonraki 1., 10. ve 20. günlerde ağırlık, idrar glukozu, kan glukozu değerleri ölçülmüş ve UP kayıtlan alınmıştır. Plasebo grubuna göre deney gruplarında kan glukoz değerlerinde gözlenen artış ve ağırlık değerlerindeki düşüş istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,05). UP kaydı poligraf, veri kazanım istasyonu ve uyan kontrol ünitesinden oluşan deney sistemi yardımıyla alınmıştır. Sinyaller, 0,3-100 Hz band geçiren filtreli yükseltici ile yükseltilmiş ve 2000 Hz hızında örneklenmiştir. Dijitalize edilen sinyaller, veri analizi için magnetik ortamda saklanmıştır. Uyaran olarak klasik Oddball paradigması kullanılmıştır. Bu paradigma %80 sıklıkta standart (2000 Hz, 70 Db, 1000 ms süreli işitsel ) ve %20 sıklıkta hedef (1000 Hz, 70 Db, 1000 ms süreli işitsel ) uyarandan oluşturulmuştur. UP'nin endojen komponenti olan P300 amplitütü değerlendirildiğinde her iki deney grubunda da plasebo grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmamıştır. P300 latans bulgulan incelendiğinde ise A grubunda 20. günde, B grubunda ise 10. ve 20. günde plasebo grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı bir uzama tespit edilmiştir (p<0,05). Elde edilen bulgular ışığında uzun süren ve kontrol altına alınmayan hipergliseminin merkezi sinir sistemini etkilediği sonucuna vanlmıştır. Anahtar kelimeler: Hiperglisemi, Üyanlma Potansiyeli, Streptozotosin, Diabetik Sıçan, P300

THE EFFECTS OF HYPERGLYCEMIA ON EVOKED POTENTIALS IN STREPTOZOTOCIN-INDUCED DIABETIC RATS ABSTRACT In this study, it was aimed to examine the effect of hyperglycemia on Evoked Potentials (EP) in streptozotocin-induced diabetic rats. Spraque Dawley rats aged 5-6 months were used. These rats were divided into three groups: group A (60 mg./kg Streptozotocin, i.p.), group B (80 mg./kg Streptozotocin, i.p.) and placebo (equal volumed of physiological saline-0.9 % NaCl-to Streptozotocin, i.p.). In all groups weight, urine glucose and blood glucose were measured, also EP were recorded before the enjection (day: 0) and after the enjection in the days:l, 10 and 20. Placebo and test groups's weight, blood glucose values were compared. The results were found statistically significant (p<0,05). The recordings were taken with a system composing of polygraph, data acquisition station and stimuli control unit. The signals were amplified with a band pass filter of 0,03-100 Hz and digitized on-line at a sampling rate of 2000 Hz. Digitalized signals were stored on magnetic tepes for off-line averaging and analysis. While recording evoked potentials, auditory oddball paradigm was used. This paradigm is formed including %80 standard (2000 Hz, 70 Db, 1000 ms duration, auditory) and %20 target (1000 Hz, 70 Db, 1000 ms duration, auditory) stimuli. When we compared P300 (the endogenous component of EP) amplitudes, there were no significant results. When P300 latancies were compared, in the group A, P300 latencies were found statistically longer in the 20th day. In the group B P300 latencies were found statistically longer both in the 10th. and 20th. day (p<0,05). As a result, we think that long term and uncontrolled hyperglycemia effects central nervous system. Key words: Hyperglycemia, Evoked Potentials, Streptozotocin, Diabetic Rat, P300