Bazoservikal femur boyun kırıklarında proksimal femoral çivi, dinamik kalça vidası, monolateral eksternal fiksatör ve kanüllü vida ile tespitin biyomekanik olarak karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, bazoservikal femur boyun kırığı modelinde proksimal femoral çivi, dinamik kalça vidası, monolateral eksternal fiksatör ve kanüllü vidanın tespit dayanıklılığını karşılaştırmaktı.Gereç ve Yöntem: Çalışmada PFN, üç delikli DHS, EF ve üçgen konfigürasyonlu üç kanüllü vida ile tespit yapılarak dört grup oluşturuldu ve her grupta sekizer kompozit proksimal femur yapay kemik modeli kullanıldı. 70? açılı osteotomi yapılarak Pauwels Tip 3 bazoservikal femur boyun kırığı modeli oluşturuldu. Her piyes için 100 N kuvvet ile ön yükleme yapıldı. Orta hattan 16? açıyla 100 N ? 1000 N kuvvetle 3 Hz'de 10000 devir ile siklik yükleme yapıldı. 10 mm/dk hızla piyesler kırılana dek aksiyel yükleme uygulandı. Kırılma yükü, kırılma paterni ve kırılma yükünde deplasman miktarı not edildi.Bulgular: Ortalama kırılma yükü PFN grubunda 2182,5±377,9 N, DHS grubunda 2008,75±278,4 N, EF grubunda 1941,25±171,6 N, ve CS grubunda 1551,6±236,2 N'du. Ortalama deplasman değerleri sırasıyla 15,6±4,5 mm, 15,5±6,7 mm, 11,7±1,9 mm ve15±1,7 mm olarak not edildi. Tespit dayanıklılığı açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. CS grubundaki tüm piyesler siklik yüklemeyi tamamlayamayarak kırıldı. Sonuç: Elde ettiğimiz veriler bazoservikal femur boyun kırığı modelinde PFN, DHS ve EF'nin CS'ye göre daha iyi tespit dayanıklılığına sahip olduğunu göstermiştir. PFN, DHS ve EF arasında tespit dayanıklılığı açısından anlamlı fark bulunamadıysa da, PFN'nin daha yüksek kırılma yüklerine çıktığı, DHS ve EF'ye kıyasla biyomekanik yararları olduğu gözlenmiştir.

Aim: The objective of this study was to establish the relative fixation strengths of proximal femoral nail, dynamic hip screw, monolateral external fixator, and cannulated screw in basicervical femoral neck fracture model.Material and Method: The study involved four groups of composite proximal femoral synthetic bones of eight specimens per group; nailing using a PFN, three-hole plating using a DHS, fixation with three cannulated screws in a triangular fashion, and fixation with monoblock trochanteric EF. A 70? osteotomy model was performed to simulate a Pauwels Type 3 basicervical femoral neck fracture. For each specimen, a minimum preload of 100 N was applied before loading to failure. The constructs were subjected to cyclic loading with 16? to midline from 100 N to 1,000 N for 10,000 cycles at 3 Hz. Axial loading was applied at 10mm/min until femur failure. Load to failure, mode of failure, and displacement at load to failure were documented.Results: Mean load to failure was 2182,5±377,9 N in PFN group, 2008,75±278,4 N in DHS group, 1941,25±171,6 N in EF group, and 1551,6±236,2 N in CS group. Average displacement was 15,6±4,5 mm, 15,5±6,7 mm, 11,7±1,9 mm, and 15±1,7 mm, respectively. Any statistically significant difference was not noted among groups for fixation strength. All of the constructs in CS group failed during cyclic loading.Conclusion: Our findings suggest that PFN, DHS and EF restored higher fixation strengths than CS in basicervical femoral neck fracture model. Although there is no significant difference among PFN, DHS, and EF, PFN has higher failure loads and possesses biomechanical benefits for fixation of unstable basicervical femoral neck fractures compared with DHS and EF.