Engelli çocuğu olan ve olmayan ebeveynlerin evlilik uyumu yaşam doyumu ve etkileyen faktörler

Abstract

Amaç: Araştırma, engelli çocuğu olan ve olmayan ebeveynlerin evlilik uyumunu ve yaşam doyumunu değerlendirmek ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Materyal ve Metot: Tanımlayıcı olan araştırma, Temmuz 2013-Mayıs 2015 tarihleri arasında, Ağrı'da özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerine, ilköğretim okullarına kayıtlı 6-12 yaş grubu çocukların ebeveynleri ile yapılmıştır. Araştırmanın evrenini, engelli (S=135) ve engelli olmayan (S=151) çocukların ebeveynleri oluşturmuş, basit rasgele örnekleme yöntemi ile seçilen ve araştırmaya katılmayı kabul eden 286 ebeveyn ile çalışılmıştır. Verilerin toplanmasında, ebeveynlerin özelliklerini belirleyen bir soru formu, Evlilik Uyumu ve Yaşam Doyumu Ölçekleri kullanılmıştır. Elde edilen veriler, yüzdelik dağılımlar, ortalama, varyans analizi, t testi, ki-kare ve güvenirlik katsayısı testi ile analiz edilmiştir. Araştırmada etik ilkelere bağlı kalınmıştır.Bulgular: Engelli çocuğu olan ve olmayan ebeveynlerin evlilik uyumu ve yaşam doyumu açısından önemli bir fark olmadığı, evlilik uyumu ve yaşam doyumu arasında pozitif yönde güçlü bir ilişki olduğu belirlenmiştir (p<.001). Engelli çocuğu olan ebeveynlerden işsiz, okur-yazar olmayanların evlilik uyumunun diğerlerine göre önemli düzeyde yüksek olduğu belirlenmiştir (p<.05). Yine, engelli çocuğu olan ebeveynler arasında, işsiz, okur-yazar olmayan, 25-35 yaş grubunda ve bir çocuğu olanların yaşam doyumunun diğerlerine göre önemli düzeyde yüksek olduğu saptanmıştır (p<.05). Sonuç: Engelli çocuğu olan ebeveynlerin evlilik uyumu ve yaşam doyumlarının güçlendirilmesi gerekmektedir. Evlilik uyumunun geliştirilmesi yaşam doyumunu artıracaktır. Anahtar Kelimeler: Engelli, Çocuk, Ebeveyn, Evlilik Uyumu, Yaşam Doyumu, Hemşire

Aim: The purpose of this study is to assess marital status and life satisfaction of parents that have children with and without disabilities and determine affecting factors.Material and Method: This descriptive study was conducted with parents with 6-12 year old children that are enrolled in primary schools in special education and rehabilitation centers in Ağrı from July 2013 to May 2015. The universe of the study was parents of children with disabilities (s: 135) and ones without disabilities (s: 151). 286 parents, willing for the study and selected by simple random sampling, participated in the study. The data was collected through a questionnaire determining characteristics of parents, Marital Adjustment and Life Satisfaction Scale. The collected data was analyzed through percentage distribution, mean, variance analysis, t test, chi square, and reliability coefficient test. This study adhered to ethic principles.Results: The study revealed no significant difference between parents that have children with disabilities and those that have children without disabilities in terms of marital adjustment and life satisfaction while a positively strong relationship between marital adjustment and life satisfaction was observed in this study (p<.001). Findings indicated that unemployed and illiterate parents with disabled children had a higher level of marital adjustment when compared to others (p<.05). In addition, 25- 35 year old, unemployed and illiterate parents with one disabled child had a significantly high level of life satisfaction when compared to others with disabled children (p<.05).Conclusion: It is necessary to strengthen marital adjustment and life satisfaction of parents with disabled children. Reinforcement of marital adjustment results in increase of life satisfaction. Key Words: Child, Disabled, Life Satisfaction, Marital Adjustment, Parent, Nursing