Luis Martin-Santos`un sessizlik zamanı adlı romanı ve `Yeni anlatı` da açtığı çığır

Abstract

ÖZET Luis Martin-Santos'un, İçsavaş sonrası yazınında bir dönüm noktasını oluşturan ve 1962'de yayımlanmış `Sessizlik Zamanı` adlı yapıtında çağdaşları gibi eleştirel ruhu paylaşmasına karşın, romanıyla riskli bir yolu izlemiş, klasik bir anlatıcı gibi öyküsünü anlatmak yerine, anlattığını açıklamak ve yorumlamak gibi zorlu bir uğraşa girmiştir. Sessizlik Zamanı, bir dizi özgür seçim şansı verilmiş kişilerin kendi seçimleri sonucunda vardıkları noktada yaşadıkları düşkırıklığını anlatan `varoluşçu` bir roman gibi görünse de, farklı akımlardan yansımalar taşıyan yapıtı tek bir akıma sokmak olanaksızdır. Sessizlik Zamanı'nda tüm yapıtı yönlendirici özellik taşıyan ortam faktörü, dönemin sosyal ve bireysel manzaralarının bir yansımasıdır, ispanyol insanının içinde yaşadığı toplumla birlikte susmasını eleştiren yazar, romanın biçemi, yapısı, yansıttığı farklı bakış açıları ve değişik diliyle İspanyol yazınına görülmemiş yenilikler getirerek, Sessizlik Zamanı'nın İçsavaş sonrası İspanyol romanının en iyi yapıtı olduğunu kanıtlamış ve romanı şimdiden klasikler arasına girmiştir.

SUMMARY Tiempo de Silencio` (Time of Silence) by Luis Martin-Santos, published in 1962, is one of the landmarks of Spanish Literature after the Civil War. Although he had shared the same critical spirit as the contemporary writers of his time, he also had chosen a risky way in his novel by explaining and commenting on what he has narrated instead of writing his novel as a classical narrator. Even though, `Tiempo de Silencio` seems like an `existentialist` (existencialista) novel which narrates the frustrations faced by a group of characters at the point where they have reached by means of their own free decisions, it is not possible to place the novel, which has many reflections from different trends in literature, to one single trend. The ambience factor in `Tiempo de Silencio`, which has a leading role throughout the novel, is a reflection of the social and individual panorama of that period. The author, who had criticised the silence of the Spanish people together with the society they are living in, brought many unseen novelties to Spanish Literature. Changes like new structure, new style, different language usage, reflections of different points of view in the novel have proven that `Tiempo de Silencio` is the best novel in the Spanish Literature after the Civil War and it is already been considered among the Classics. 86