Niccolo Machiavelli`nin siyaset felsefesi ve dönemine etkisi

Abstract

ÖZET Öncelikle siyaset felsefesinin siyasal teori ve siyasal ideolji arasındaki ilişkisini belirledik. Siyaset felsefesi, siyasal hayatta ortaya çıkan siyasal konularla ilgilenir. Bu nedenle onun konusu siyasal eylemin nihai amacıyla özdeş olmalıdır. Siyaset felsefesinin konusu özgürlük, adalet, devlet, hukuk, güç, otorite, hak, eşitlik, yönetim biçimi veya imparatorluk gibi insanlığın büyük konularıdır. Siyaset felsefesi, felsefenin siyasal hayata - felsefi olmayan, insan hayatına- en yakın duran bıranşıdır. Siyaset felsefesi, bir gurubun isteklerini desteklemek için ileri sürdükleri akıl yürütmeler anlamında kullanılan ideoloji ile aynı değildir. Bir ideoloji, propaganda, inanç (kanı), tumturaklı ifadelerle değil de ancak doğruluk, adalet gibi genel ilkelerle ilgilendiğinde bir siyaset felsefesi olur. Her teori kısmî bir şeyi açıklamayı dener. Felsefe ise kısmî olmayan evrensel, makrokosmos, mikrokosmos gibi geneli açıklamayı dener. Yalnızca olan şeyi değil fakat olması gereken, yapılması gereken veya kabul edilmesi gereken şeyi araştırır. Machiavelli 3 Mayıs 1469'da doğdu. Genç Machiavelli'nin eğitimini babasının günlüğü şu şekilde not eder: 7 yaşında Latince'yi, 1 1 yaşında aritmetiği öğrenmiş, Kilise veya devlet hizmetlerinde gerekli olacak olan temelde Latin hukuku olmak üzere hukuk eğitimini ise gayr-ı resmi yollardan öğrenmiştir. Machiavelli'nin zamanıyla klasik gelenek büyük değişikliklere maruz kalmıştı. Bununla birlikte Machiavelli'nin siyasal yaşama katıldığı süreçte (1498- 1512) İtalya'nın siyasal yapısı dağınık bir durumdaydı, ayrıca büyük devletler tarafından istila edilmekteydi. Hükümdar, Machiavelli'nin 15 yıllık resmi görev hizmetindeki tecrübelerini yansıtır. O süreç ya savaşla ya da savaştan farksız olan barış dönemiyle geçmişti. Kitap başta yeni olanlar olmak üzere hükümdann ulusal bir orduyu kullanmasını, yardımcılarını kendi seçmesini ve kendine ait nitelikleri kullanması yoluyla nasıl hizmet edeceğini vurgulayan bir hükümdarlık tartişmasıdır. Machiavelli, kitabında siyasetin herkesin öğrenebileceği bir bilim olduğunu, talih yapılacak olan şeyi dikte ederken yalnızca buna boyun eğerek hiçbir şey yapmadan öğrenilemeyeceğini ileri sürer. 168Machiavelli'nin görüşü soyut olmayan idealizmdi; o hükümetlerin sonlarından daha çok onları ortaya çıkaran muhtemel devrimlerle, onların tamamlanmadan önce yaşadıkları baskı ve gerginliklerle ilgilenmişti. Modern siyaset felsefesinin kurucusu Machiavelli'dir. O tüm siyaset felsefesi geleneği ile ilişkisini keserek etki bırakmaya çalıştı. O yeni bir ahlâkî bir kıta keşfetmeyi amaçladı. İddiasını iyi temellendirmişti; politik öğretisi tümüyle yeniydi. Çalışmasını ahlâk ve dinin eleştirilmesi üzerine temellendirmişti. Machiavelli'ye göre insanlar kötüdür. İyi olmak için çalışmak zorundadırlar. Fakat bu zorunluluk kötülüğün, bencilliğin ve bencilce ihtirasın çalışmasıyla olmalıdır. Toplumu kuran öğede olduğu gibi toplumu korumaya, ve inşam çalışmaya iten de bu bencil ilgidir. Machiavelli'nin Hrıstiyanlık'ı ele alış tarzı yalnızca propaganda amaçlıydı. Bu amaç, Hnstiyanlık ve onun öğretisi arasında sadece bir bağ kurmaktır. Machiavelli'nin başarısını farketmek için prensiplerinin açık bir şekilde kavranılması gerekir. Bu prensipler şunlardır: Nasıl olduğu kesin olmamakla birlikte doğru, kabul edilebilir veya fetihle elde edilmiş bir sosyal düzenin kurulması için değerlere (ölçülere) takılmamak, ahlâkî değerlerden yerleşmiş eski adet ve kanunlara kadar yapılan vurguların değiştirilmesi gerekir. Machiavelli'nin kendi tasavvuruna göre doğru düzen eski Roma'yı model alan fakat ondan daha fazla gelişmiş olan güçlü bir cumhuriyetti. 169

ABSTRACT Primarily, we have defined among realitions of political philosophy, political theory and political ideology in this study. Political philosophy deals with political matters in a manner that is meant to be relevant for political life; therefore its subject must be identical with the goal, the ultimate goal of political action. The theme of political philosophy is mankind's great objectives, freedom, justice, state, law, power, authority, right, equality and government or empire. Political philosophy is that branch of philosophy which is closest to political life, to nonphilosophic life, to human life. Political philosophy is not the same as an 'ideology', where the latter word means the rationalizations which a group puts forth in support of its demans. An ideology becomes a political philosophy only when it is concerned with general principles at the level of truth, justification, and not merely at the level of propaganda, persuasion, or rhetorical victory. Every theory tries to explain something. Philosophy tries to explain, not something but everything- the universe, the macrocosmos and the microcosmos. It examines not only what is but also what ought to be, or ought to be done, or to be approved. Machiavelli was born on May 3rd 1469. The diary of his father notes the early stages of the young Machiavelli' s education; Latin grammer at seven, arithmetic at eleven; an ordinary unspecialized education, mainly based on the Latin which was essential for the law, the Church, or the civil service. By Machiavelli' s time the classical tradition had undergone profound changes. Nevertheless in that time which Machiavelli participated in his life of political (1498-1512) Italy have continued which political of structure broken up and it has been invaded by great states. The Prince reflects Machiavelli' s fifteen years experince in the chancery service. They had been of war or of an uneasy peace that was scarcely distinct from war. 166The book is a discussion of princedoms, with special emphasis on new ones and on how to render them stable through the exercise of special qualities by the prince himself, by his choice of agents and his use of a national army. Machiavelli justifies the book by showing that politics is a sciens from which men can learn, not just a learned recreation to be indulged in while Fortune dictates what is done. Machiavelli' s point of view was idealistic; it was not abstract: he was interested less in the ends of government than in the revolutions that made them possible; he was interested in the strains and stresses that preced completeness. The founder of modern political philosophy is Machiavelli. He tried to effect, a break with the whole tradition of political philosophy. He claimed to have discovered a new moral continent. His claim is well founded; his political teaching is `wholly new`. His work is based on a critique of religion and a critique of morality. Accordingly Machiavelli men are bad; they must be compelled to be good. But this compulsion must be the work of badness, of selfishness, of selfish passion. The founder of society has a selfish interest in the preservation of society, of his work. The only element of Christianity which Machiavelli took over was the idea of propaganda. This idea is the only link between his thought and Christianty. In order to realize Machiavelli' s succes it is necessary that one should have a clear grasp of his principles. This principle is this: one must lower the standards in order to make probable, if not certain, the actualization of the right or desirable social order or in order to conquer chance; one must effect a shift of emphasis from moral character to institutions. The right order, as Machiavelli himself conceived of it, was the hard-headed republic, which was modelled on ancient Rome, but which was meant to be an improvement on ancient Rome. 167