Avrupa Birliği Hukukunda üçüncü ülke vatandaşlarının hukuki statüsü

Abstract

Çalışma; Avrupa Birliği içerisinde yerleşik üçüncü ülke vatandaşlarının hukuki statüsünü, geçmiş, şimdiki zaman ve gelecekteki konumları açısından irdelemektedir. Entegrasyonun ilk yıllarından itibaren tartışmalı bu hukuki alan, halen gelişim içerisindedir: Birlik yetkisi giderek artmakta, ortak hukuka doğru gidiş süreci yaşanmaktadır. Çalışma, Birlik hukukunun bu zorlu alanının gelişimini ve mevcut durumunu ortaya koyarak, sorunlara yönelik bazı çözümler önermektedir. Birliğin üçüncü ülke vatandaşlarına yönelik bu hassas alanda, hukukunu oluşturmak için daha fazla yetkiye ihtiyacı bulunmaktadır. Bir üye devletten diğerine değişen farklı uygulamalar mümkün olduğunca uyumlaştırılmalıdır. Bu bağlamda, belirli üçüncü ülke vatandaşlarına tanınan vatandaşlık benzeri statünün tek bir yasal mevzuat çatısında düzenlenerek, mavi kart sahipleri ve araştırmacıların hukuki statülerinin Uzun Dönem İkamet Statüsüne Dair Direktif kapsamına; uzun dönem statülü mavi kart sahipleri ve uzun dönem ikamet statülü araştırmacılar olarak alınması uygun olacaktır. Soruna kesin çözüm ise; Birlik vatandaşlığının kavramsal olarak uyrukluk ve mutat ikamet ölçütleri gözönüne alınarak yeniden formüle edilmesidir. Çok kimlikli bir ulusüstü düzene üyelik, sınırlayıcı uyrukluk ölçütünden ziyade, kişinin o düzenin bir parçası olma isteğinin göstergesi; yasal olarak belirli süre ikamet ve entegrasyon derecesi ile değerlendirilmelidir. Yerleşik üçüncü ülke vatandaşlarına Birlik vatandaşlığı kazanma yolunu açacak bu seçeneğe alternative önerimiz ise; Kurucu Antlaşmaya vatandaşlık benzeri statü kavramı ve tanımının girmesidir. Antlaşma değişikliği gerektiren son iki önerinin gerçekleşmesi, çok kimlikli ulusüstü düzenin kendine özgü doğasına ve dayandığı değerlere tam olarak uyumu sağlayacaktır.

This study details the past, present and future legal position of third country nationals in the European Union. From the very beginning of European integration, it has been a highly controversial legal phenomenon.It relates to a developing field of EU competence resulting in a new body of EU law: a European common law towards lawfully resident third country nationals. Main challenge to this evolution process has been the competing competences of the EU and its Member States. This study proposes some solutions to this highly controversial area of EU law. EU needs more power to establish its law. Since divergences are the real obstacles to further development, implementation conditions should be harmonized as much as possible. By this context, the status of civic citizenship granted to some categories of third country nationals should be merged under the same legal structure. It will be so logical to regulate the legal status of blue card holders and the researchers under the scope of Long Term Residence Directive.The concrete answer to the problem is in fact; the reformulation of the concept of European citizenship in terms of nationality and the habitual residence requirements. Accordingly, membership of such a polity should be determined by the duration of lawful residence and integration as an indicator to will of the person to be a part of that polity rather than restrictive nature of the nationality criteria. Alternatively, another reasonable solution would be bringing a definition of civic citizenship to the context of the Treaty. Both of these proposals need a Treaty change, however, achievement of either of them will ensure conformity with the distinctive feature of the EU as a supranational entity based on multiple identities and with the values to which the EU is based on.