Ermenistan Cumhuriyeti`nin ilânı ve İlk Dönem: 1918-1920

Abstract

Bağımsızlığa kavuşmak için her yolu deneyen Ermeniler, XIX. yüzyılın sonu ve XX. yüzyılın başlarında İngiltere başta olmak üzere Avrupa ülkeleri ve Rusya'nın desteğiyle kendi varlıklarını Türklere karşı kabul ettirmeye çalıştılar. XIX. asır Osmanlı-Rus muharebelerinde Ermenilerin bir kısmı, temkinli olmakla birlikte, Rusya'nın tarafında yer aldığı bilinmektedir. Bunun en açık örneği Kafkaslardaki Rus yetkililerinin Transkafkasya'da Ermenilerin ileri gelen figürleri ile Türk toprakları üzerindeki pazarlık konularını kabul etmeleridir.I. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla herkesin safını belirlediği cephelerde Ermeniler, bağımsızlık uğruna savaştıklarını zannetmelerine rağmen Rusya'nın yayılmacı emellerine bilmeden ya da başka seçenekleri olmadığından yardımcı oldular. Rusların Anadolu'nun içlerine kadar girmesiyle değişen Rus politikalarının farkına geç de olsa varan Ermeniler, yine faydacı yaklaşımlarla diğer alternatifleri Avrupalı güçlerden destek almaya çalıştılar. Kabul etmek gerekir ki Ermenilerin, Türklere karşı, amaçlarına ulaşmaları için bu faydacı yaklaşımlardan başka çareleri de yoktu.Ermeniler, 1918 yılındaki tartışmalı bağımsızlık ilânıyla birlikte devletlerini daimi olarak yaşatma ümidini taşıdılar. Ancak bölgedeki dengelerin Ermenilerin aleyhine dönmesi ve de ülkenin boyunu aşan toprak talepleri Ermenilerin kurdukları cumhuriyetin kısa sürede yıkılmasına neden oldu. Bu yıkılmadan sonra Ermeniler bağımsızlığına kavuşmak için uzunca bir aradan sonra bu defa Sovyetler Birliği'nin dağılmasını bekleyeceklerdi.

Armenians who made every effort to gain their independencies, tried to make Turks accept their own existence with the support of European countries, mainly England, and Russia in the end of 19th century and the beginning of the 20 th century. In Ottoman-Russia battles in 20 th century, it is known that Armenians took place in Russian side, although some of those remained poised towards the battle. The most obvious example of this situation was that Russian officers acknowledged the negotiation terms over the Turkish land with leading Armenians figures.By the time 1st world war broke out,; although Armenians thought that they were fighting for the sake of independence in the fronts where every state had chosen its side, they helped Russia?s expansionist purposes unconsciously or because of the fact that they had no choice. Armenians, who realised later the fact that Russia changed its politic after they invaded Anatolia, tried to gain the support of European countries ,as alternative powers, with the same pragmatic approach. It must be admitted that Armenians had no alternative, but this pragmatic approach, to reach their purposes against Turks.Armenians hoped that they would sustain their state forever with the controversial declaration of independence in 1918. However, because of its exaggerated land demands and the balance in the region which turned against to Armenia in the course of time, led the republic to be demolished in a very short time period. After this demolishment , Armenians would have to wait for a long time until SSCB is demolished to gain their independencies