Mide asit sekresyonu ve müküs miktarının düzenlenmesinde ghrelinin rolü

Abstract

ÖZET Mide asit sekresyonu ve müküs miktannın düzenlenmesinde ghrelin'in rolü. Bilgin M., Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Fizyoloji Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Diyarbakır 2005. Amaç: Ghrelin hormonunun mide asit sekresyonunda işlevi bulunmaktadır. Bu işlevini de gastrin veya vagal stimulasyon üzerinden gerçekleştirmektedir. Nitrik oksit (NO), vücutta besin alınımının düzenlenmesinde önemli görevler alır. Bir NO inhibitörü olan N-nitro-L-arginine methyl ester(L-NAME)'in, ghrelinin besin almımını indükleyen etkisini inhibe ettiği gösterilmiştir. Biz de bu bilgileri araştırmak üzere, intravenöz yolla ghrelin ve ghrelin+L-NAME uyguladığımız sıçanlarda mide asit sekresyonu ve yapışkan müküs düzeylerini inceledik. Materyal ve Metod: Bu çalışmada 200-300 gr. ağırlıklarında Wistar Albino sıçanlar kullanıldı. Deneylere başlamadan önce sıçanlar 24 saat süresince aç bırakıldı ancak su içmelerine izin verildi. Mide asit sekresyonu çalışmamızda pilor ligasyon metodunu kullandık. Hafif eter anestezisi altında, batın orta hattında küçük bir insizyon uygulanarak pilor bağlandı ve abdominal duvar kapatıldı. Pilor ligasyonu esnasında birinci gruba intravenöz yolla 20 ug/kg ghrelin enjeksiyonu uygulandı, ikinci gruba i.v. ghrelin'e ek olarak subkutan 70mg/kg L-NAME verildi ve hayvanlar 3 saat sonra feda edildi. Kontrol grubu sıçanlara 0.5 mi serum fizyolojik tek doz olarak pilor ligasyonundan hemen sonra intravenöz olarak verildi ve 3 saat sonra mide asit sekresyonu ile ilgili I. ve II. grubuna uygulanan işleme tabi tutuldu. Daha sonra hayvanların mideleri çıkarılarak mide sıvısı toplandı ve supernatant volümü ölçüldü. Alınan sıvı 0.01 N NaOH ile 1/20 titrasyonda ve 7 pH'da dilüe edildi. Bulgular: Mide sekresyon hacmi açısından ghrelin grubu ile kontrol grubu arasında istatistiki olarak bir farklılık gözlenmezken, ghrelin+ L-NAME grubunda önemli bir azalma gözlendi (p<0.01). Asit düzeyi açısından yapılan karşılaştırmada ghrelin grubunda önemli bir artış saptanırken (p<0.05), ghrelin+L-NAME grubunda belirgin bir azalma görüldü (p<0.001). Plazma total nitrit düzeyleri açısından karşılaştırıldığında, ghrelin grubundaki artış diğer gruplara göre belirgindi (p<0.01). Plazma ghrelin düzeyleri açısından gruplar arasında istatiksel olarak önemli bir farklılık gözlenmedi (p>0.05). Ghrelin grubunda yapışkan müküs miktarında, kontrol IVgrubuna göre önemli bir artış gözlendi (p<0.05). Ghrelin+L-NAME grubunda yapışkan müküs miktarları açısından kontrol grubuna ve ghrelin grubuna göre belirgin bir azalma saptandı (p<0.01). Sonuçlar: Bu çalışma ghrelin uygulanımının mide asit salımmını arttırdığını ancak ghrelin+L-NAME uygulanımının ise azalttığını gösterdi. Ghrelin uygulanımıyla artan mide yapışkan müküs miktarı ise ghrelin+L-NAME uygulanımıyla azalma gösterdi. Anahtar Sözcükler: asit sekresyonu, ghrelin, mide müküs miktarı

ABSTRACT The role of ghrelin at the regulation of gastric acid secretion and mucus content Bilgin M, Dicle University Medical Faculty,Department of Physiology. PhD Thesis, Diyarbakır, 2005. Purpose: Ghrelin has been proposed to stimulate gastric acid secretion.The postulated stimulatory effect of ghrelin on acid secretion has been proposed to be mediated by gastrin or by vagal stimulation. Nitric oxide is generally thought to play a role at the regulation of feeding. This activity of NO is inhibited by L-NAME(a NOS inhibitor). We tested this assumption by determining the gastric acid levels and mucus content in the rats that were taken ghrelin intravenously and the inhibitor of NO synthase activity (L-NAME) subcutaneously. So, the objective of the present study was to examine the possible effects of peripherally administered ghrelin and endogenous NO release on gastric acid secretion. Material and Methods: In this study, we used Wistar albino rats weighing 200-300 g. Before the experiments all rats were starved for 24 h, but had free access to tap water. We performed acid secretion studies by using the pylorus ligation method. The stimulated acid output after pylorus ligation reflects vagal excitation. Under light ether anesthesia, the pyloric sphincter was ligated through a small midline incision and the abdominal wall was closed. 20 ug/kg dose of ghrelin (dissolved in 1ml of saline) was injected intravenously at the time of pyloric ligation to the first group. In addition to i.v. ghrelin, 70 mg/kg L-NAME was performed subcutaneously to the second group. Saline infusion was performed to the control group. The animals were euthanized 3 h after pylorus ligation, the stomachs were removed and the gastric fluid were collected. The volume of supernatant was measured and diluted appropriately (1:20) for titration with 0.01 N NaOH to pH 7. Results: No statistical difference was determined between the control and the ghrelin group about gastric acid volume while there was a significant decrease at ghrelin+L- NAME group (p<0.01). The acid output was increased at ghrelin group (p<0.05) while it was decreased at ghrelin+L-NAME group (p<0.01). The increased plasma total nitrite levels at ghrelin group were significant against the other groups (p<0.01). There was no important statistical difference among the groups about plasma ghrelin VIlevels (p>0.05). The mucus content was higher at ghrelin group than the control group (p<0.05) while it was significantly lower at ghrelin+L-NAME group (p<0.01). Conclusion : In this study,we demonstrate that the gastric acid secretion was increased by administrating ghrelin while it was decreased by ghrelin+L-NAME infusion. Gastric mucus content was also increased by ghrelin infusion while it was decreased by ghrelin+L-NAME administration. Key Words: acid secretion, ghrelin, gastric mucus content VS