FTSE-100 endeks gelecek sözleşmeleri ile FTSE-100 endeks opsiyon sözleşmeleri arasındaki Put-Call partisi ilişkisinin test edilmesi

Abstract

VII ÖZET Bu çalışmada, hisse senedi endeks gelecek ve opsİyon piyasaları arasındaki arbitraj fırsatları değerlendirilmiştir. Analiz kapsamında, LDFFE'de işlem gören FTSE-100 endeks gelecek ve opsiyon sözleşmeleri kullanılmıştır. Tucker (1991), aynı işlem fiyatına sahip satma ve satın alma opsiyonlarının birlikte kullanılması ile, aynı vadeye ve aynı spot varlığa sahip gelecek pozisyonlarının nakit akışının sağlandığını belirtmiştir. Bu bulgu, satma-satın alma- gelecek (P-C-F) parkesini oluşturmuştur. Çalışmamız, arbitraj etkinliğini ölçmek için p-c-f paritesini kullanmıştır. Örneklem, Mart 1998-Aralık 2002 aralığında alınmıştır. Bu aralıkta, örneklemin alınmasının iki önemli nedeni vardır. İlk olarak, Kasım 1998'de LEFFE'de devreye giren, LBFFE CONNECT adı verilen işlem platformunun, arbitraj etkinliğini ne derece etkilediği araştırılmıştır. İkinci olarak, FTSE kurulu tarafından, Aralık 1997 'de yapılan düzeltmeyle, teslimat ayı, Haziran 1998 ile sonrası olan FTSE-100 gelecek sözleşmeleri için sözleşme çarpanı, £25'dan £10'a indirilmiştir. Örneklem, bu değişikliğin gerçekleştiği dönemi içermektedir. P-C-F parkesi üzerine kurulu arbitraj stratejileri, eş zamanlı olarak eşleştirilmiş satma, satın alma ve gelecek sözleşmeleri gerektirmektedir. Eş zamanlılık problemini en aza indirmek için, eşleştirme aynı dakika aralığında yapılmıştır. LIFFE veri setinden, gerçekleşen işlem fiyatları, satın alma (cali) ve satma (put) opsiyonları olmalarına göre sınıflandırılarak, aynı işlem fiyatına ve teslimat ayına sahip satın alma ve satma opsiyonlarının fiyat verileri, aynı dakikada olmaları şartıyla eşleştirilmiştir. Eşleştirilen bu satın alma ve satma fiyatları, aynı teslimat ayına sahip gelecek fiyatlarıyla, aynı dakika aralığında olma koşulu ile yeniden eşleştirilmiştir. Risksiz faiz oranı için, sözleşme bitiş tarihine en yakın vadeye sahip LIBOR oranları seçilmiştir. Analiz sonucunda, gelecek fiyatının %0,3'ü olarak alman işlem maliyetlerinden sonra, gözlemlerin ancak % 19,3 6' sı etkin olarak fıyatlanmıştır. 101,2 endeks puamnda bir ortalama kâr, işlem maliyetlerine rağmen yüksek bir seviyededir. Uzun arbitrajın, kısa arbitrajdan daha kârlı olduğu bulunmuştur. Vadeye kalan süre azaldıkça, fiyatlar p-c-f parkesine daha çok uygunluk göstermekte ve arbitraj değerlerini azaltmaktadır. Bu yatırımcıların, vadeye kalan süre azaldıkça daha etkin fiyatlama yaptıklarını destekler niteliktedir. Çalışmanın sonuçlan, daha önce yapılan piyasa etkinliğini savunan çalışmalarla zıtlık göstermektedir. Böyle bir zıtlığın sebebinin, tamamen elektronik platformdan ya da gelecek sözleşmelerindeki sözleşme çarpanı değerinin düşürülmesinden kaynaklandığım söylemek için daha fazla analize ihtiyaç duyulmaktadır. Yine de, bu çalışma, örneklem periyodunda, etkin olmayan fiyatlamanın varlığım göstermekte ve diğer çalışmalara bu yönüyle motivasyon sağlamaktadır.

vııı ABSTRACT This study examines arbitrage efficiency between stock index futures and stock index options. The analysis uses FTSE-100 index futures and index option contracts for the sample period from March 1998 to December 2002 which are traded in LIFFE (London International Financial Futures and options Exchange). Tucker (1991), shows that combinations of put and call options with the same exercise price can replicate futures options with same expiration and underlying cash asset. This is the basis for the Put-Call-futures (P-C-F) parity relationship. This study uses p-c-f parity to test the arbitrage efficiency. There are two reasons to take this period as a sample. First, since November 1998, LIFFE has gradually migrated its contracts from open outcry to an electronic trading platform, known as LIFFE CONNECT. Second, the Board has determined that the June 1998 delivery month and subsequently listed delivery months of the FTSE 100 futures contracts will have an Index point value of £10. The sample period includes these two changed factors. Arbitrage strategies based on the P-C-F parity involves time synchronized triplets of prices on a put, a call and a futures contract. To minimize the synchronization problems, matching of the traded prices of the contracts have been done within the same minute. Using the LIFFE data set, the traded prices have been classified as put and call prices. Then, they have been matched with each other having the same strike price and delivery months within the same minute. Further, the matched put and call prices have been matched with future prices having the same delivery months again within the same minute. The interest rate used for borrowing funds in the hedge portfolio is the London Interbank Offer Rate (LIBOR) maturing on the day closest to the expiration date of the option. The results show that after transaction costs that have been taken as %0,3 of the future price, the number of efficiently priced contracts are hardly %19,36 of the sample. 101, 2 points as a mean profit, despite the transaction costs, are still in high levels. Long arbitrage is found to be more profitable than short arbitrage. As time to maturity decreases, prices conform better to the P-C-F parity and the value of arbitrage opportunities decrease. The results of this study are in contrary with the previous studies that support the hypothesis of market efficiency. Jumping into the conclusion that the market's transition into electronic trading platform and the change in the contract multiplier have caused the increase in the frequency and amount of the arbitrage opportunities is not safe.