Türkiye ekonomisinde buğday ve buğday türevlerinin analizi

Abstract

Türkiye Cumhuriyeti Devleti, buğdayın anavatanı olarak kabul edilen Anadolutoprakları üzerine kurulu bir ülkedir. Tarihi boyunca buğday konusunda kendine yeterliolabilmiştir. Özellikle 1950-1990 yılları arasında ülkenin buğday arzı bazı kötü yıllar dışındaartan bir eğilim sergilemiştir. O dönemlerde dünya tarımında yaşanan teknolojik devrimleremükemmel zirai ar-ge kadroları sayesinde ayak uydurup buğday üretimini arttıran Türkiye'de,1990'lı yıllara gelindiğinde artış eğilimi yerini bir durağanlığa bırakmıştır ki birkaç iyi yıldışında neredeyse aynı düzeyde buğday üretimi yaşanmıştır.Buğday üretiminde yaşanan bu durağanlığa karşın ülke nüfusu hızla artmaya devametmiştir. Bununla birlikte kişi başına düşen buğday tüketimi de sabit bir eğrideseyretmektedir. Teknolojik devrim dönemlerinde geliştirilen yüksek vasıflı tohumkullanımının o tarihlerden sonra yeterince yaygınlaştırılıp geliştirilmediği için hem verimliktehem de kalitede büyük sorunlar yaşanmaya başlanmış, ithalat miktarları gözle görülür birbiçimde artış göstermiştir.Günümüzde yaşanan bu durum gelecek için endişe vermektedir. Zira nüfus artışımızdevam etmekte fakat gıda sanayinin çok önemli bir hammaddesi olan buğday arzı yurt içiüretimle karşılanamamaktadır. Dış borçlarımızın her geçen gün arttığı bu dönemde ithalattabuğday için ayrılan pay de giderek artmakta olup belki de gelecekte çok önemli sıkıntılaraneden olacaktır. Doğaldır ki makro boyutlardaki bu sıkıntı ülke vatandaşlarının mikroboyutlardaki bireysel ekonomilerini de etkileyecektir. Son yıllarda ülke gündeminin önemlibir maddesi olan vatandaşların gelir sıkıntısı, tüketiminden vazgeçemeyecekleri un, ekmek,makarna ve diğer buğdaydan mamul maddelerin üretim maliyetlerini yükselmesi ile belki dedaha vahim bir hal alacaktır.Bu çalışma, sürekli artış gösteren buğday talebi nedeniyle gelecekte yaşanmasımuhtemel bir arz sıkıntısı ile karşı karşıya kalınabileceği düşüncesinden hareketle busıkıntının ne denli ciddi olabileceğini incelemek ve giderilmesi için alınabilecek önlemleribelirleyebilmek amacıyla gerçekleştirilmiştir.

The Republic of Turkey is a country founded on the Anatolia, known as the homelandof wheat. Throughout its history, the country was self adequate in terms of wheat. Between1950-1990, the wheat supply of the country has showed an increasing tendency except somedrought years. During those years, Turkey has adopted the developments realized in worldagriculture as a result of technological revolutions by using its best agricultural r&d staff, butin 1990s this tendency to increase has left its place to stability. Except few productive years,the level of wheat production stayed constant.Despite the stability faced in wheat production, the population of the countrycontinued to increase steadily. However, wheat consumption per person stayed at a constantcurve. The lack of expansion and innovation in the use of improved seeds developed duringthe technological revolution period caused important problems both in yield and quality.Therefore, there has been a tremendous increase in wheat importation.Today, the situation is worrisome for future. Because the increase in the population iscontinuing but wheat supply which is one of the most important raw material of food industrycannot be met by domestic production. During the period in which our foreign debt isincreasing every day, the share of wheat deviated in total imports is also increasing and thiswill cause important problems in the near future. It is natural that this difficulty in macro scalewill affect individual economics of society in micro scale. Income scarcity, one of theimportant titles of country agenda, will be a more serious concern due to the increase inproduction costs of flour, bread, pasta and wheat products.This study was realized in order to examine how serious would be the difficulty ofsupply shortage, which is possible to be experienced in the future because of increasing wheatdemand, and to determine the precautions to prevent it.