Köşe yazılarında ifade özgürlüğünün çerçevelenmesi

Abstract

Bu çalışma, ifade özgürlüğünün medyada nasıl çerçevelendiğini ortaya koymayı amaçlaktadır. Medyada önemli bir yeri olan köşe yazarlarının içerme, dışlama, ilişkilendirme, ahlaki yargıda bulunma, çözüm önerme, neden gösterme gibi etkinliklerle gerçekliği yeniden kurduğu ön kabulü doğrultusunda 2002-2007 yılları arasında görülen 10 dava örnek olay olarak seçilmiş ve incelenmiştir.Birinci bölüm sembolik seçkinler olarak kavramsallaştırılan köşe yazarlarının medyadaki konumunu açıklamaya ayrılmıştır. İkinci bölümde çalışmanın kuramsal çerçevesini oluşturan çerçeveleme yaklaşımına yer verilmiştir. Üçüncü bölümde Hürriyet, Sabah, Zaman, Radikal, Yeni Şafak, Ortadoğu, Evrensel ve Cumhuriyet gazetelerinde yer alan 524 köşe yazısı nicel olarak sınıflandırılmış ve çerçeve analizine tabi tutulmuştur.Çalışmanın sonunda, ifade özgürlüğünün genelde olumlu çerçevelerle tartışıldığı, medyanın ifade özgürlüğü davalarında soruna değil olaylara ve kişilere odaklandığı, bunun sonucunda kurban merkezli çerçevelerin kurulduğu; gazetelerin ifade özgürlüğü davalarına içsel bir tutarlılıkla yaklaştığı, içsel çoğulculuktan çok dışsal çoğulculuğun söz konusu olduğu ortaya konmuştur.

This study aims at investigating how columnists frame freedom of expression in the newspapers. In accordance with this aim, 10 cases which are related to freedom of expression were selected between the years 2002 and 2007, and the columns were examined with the assumption that the media reconstruct the reality with various activities such as including, excluding, associating, making moral evaluations, promoting particular problem definitions, causal interpretations, and treatment recommendations.The first chapter of the thesis is dedicated to explain columnists who are conceptualized as symbolic elites in the Turkish press. In the second chapter, framing as the theoretical perspective of the thesis is evaluated. The third chapter is about analyzing the findings. Quantitative content analysis and frame analysis are used to examine 524 columns published in Hürriyet, Sabah, Zaman, Radikal, Yeni Şafak, Ortadoğu, Evrensel, and Cumhuriyet newspapers.The results show that, freedom of expression is generally framed positively; the media focus on events and persons rather than issues in trials of freedom of expression, and this causes victim centered framing; newspapers approach the trials with internal consistency; and there is external pluralism rather than internal pluralism in the Turkish newspapers.