Allojeneik hematopoietik hücre transplantasyonu yapılan hastalar ile vericileri arasındaki minör histokompatibilite antijeni (HA-1) taşımadaki farklılığın, engrafman, graft versus host hastalığı, ve transplantla ilgili diğer komplikasyonlara etkisi

Abstract

24 ÖZET: HLA identik vericilerden yapılan allojeneik nakillerde, vericide mHag HA-1 eksikliğinin alıcıda HA-1 varlığı ile eşleştiği durumlarda ortaya çıkan akut ve kronik graft versus host hastalığı (GVHH) ile olan ilişkisi, daha önceden bazı çalışmalarla saptanmıştır. HA-1 farklılığının uzun dönemde relaps ve yaşam süresi üzerine etkisini gösteren çalışmalar ise daha kısıtlı sayıdadır. Tek merkezde, retrospektif olarak yaptığımız bu çalışmada, 287 allojeneik HLA identik periferik kök hücre veya kemik iliği nakli içerisinde saptanan HLA*A0201alleline sahip olan 19 alıcı-verici çiftinin HA-1 farklılığı araştırıldı. HA-1 allelleri, alıcı ve verici DNA'lannda genomik DNA yöntemi ile tespit edildi. Tüm hastalar GVHH profilaksisi için siklosporin ve kısa süreli metotreksat kulandılar. Grubun küçük olması ve bir hastada HA-1 farklılığı saptanması nedeniyle karşılaştırma yapabilmek için HLA*A0201 (n=14), ve HLA-A2 alleli taşımayan transplant hastalarından oluşan (n=242) iki grup oluşturuldu. HLA farklılığının AGVHH ve KGVHH insidansında, hastalıksız yaşam süresi, tüm yaşam süresinde neden olabileceği farklılık araştırıldı. İki grup arasında tüm yaşam süresi, AGVHH, KGVHH, engrafman açısından anlamlı farklılık saptanmadı. HA-1H farklılığı olan bir hastada hafif GVHH gözlendi. HA-1H farklılığı olmayan AML'li bir hastada GVL etkisi gözlenmeyerek TJ transplantasyon sonrasında refrakter kaldı. HA-1 farklılığı olmayıp engrafman yetmezliği gösteren bir hasta vericisi ile HA-1R farklılığı da taşımıyordu. HA- 1R farklılığı olan dört hastada evre 0-2 AGVHH, iki hastada sınırlı, iki hastada ise yaygın KGVHH gözlendi. Vericide HA-1H olup alıcıda olmayan bir hastada ve vericide HA-1R olup alıcıda olmayan üç hastanın hiçbirisinde engrafman yetmezliği görülmedi.

25 SUMMARY: The effect of HA-1 disparity in allogeneic HLA identical transplants, defined as the presence of HA-1 in the recipient and absence in the donor, on AGVHD and CGVHD has been studied and verified previously. However, studies showing the effect of HA-1 disparity on overall survival and relapse are scarce. In this retrospective single center study, we have studied the HA-1 disparity of 19 HLA*A0201 positive transplant patients who were selected among the HLA-A2 positive group of 287 patients who were matched for diagnosis. HA-1 allelles have been studied in donor and recipient DNA's, using genomic DNA method. All the patients received cyclosporine and short term methotrexate prophylaxis for GVHD. Due to the smallness of the group, and only one HA-1 disparity within the group, two groups have been performed, in order to enable demonstration of differences within the groups; HLA*A0201 group (n=14) and a group not bearing HLA-A2 allele (n=242). Hence, different HLA based effects on AGVH and CGVH incidence, disease free survival and overall survival have been studied. No significant difference in disease free survival, overall survival, AGVHD, CGVHD or engraftment kinetics have been observed. One patient bearing HA-1 `difference, was observed to have mild AGVHD. One AML patient with no HA-1H difference remained refractory after transplantation, without showing GVL effect, as reported in the literature. One patient without HA-1H difference of whom transplantation procedure resulted in engraftment failure, was identical in carrying HA-1R with his donor also. Four patients bearing HA-1R difference developed grade 0-2 AGVHD; two patients limited and two extensive CGVHD. None of the four patients; one possessing HA-1H, three possessing HA-1R in the donor but not in the recipient, developed engraftment failure.