«Question technique» à l`âge d`information: Nouvelles technologies de l`information et de la communication sont elles une liberation ou déshumanisation?

Abstract

1980'lerden günümüze, küresel ölçekte, ekonominin materyal endüstriden bilgi sektörüne kayması, sosyal yapının ve buna bağlı olarak kültürel kimliklerin ileri teknoloji donanımlı medya ile çok katmanlı ve dağınık hale gelmesi ve yaşamın her alanında öncelikli kriterin enformasyonla ölçütlendirildiği olgusu, enformasyon çağı olarak tanımlanır. Ne var ki, batı kültürünü tesis eden tüm düşünce ve bilim sistemleri tarihleri boyunca bilmeyi (épistémè) ve tekniği (tekhnè) birbirine karşıt iki ayrı kavram olarak ayırmıştır. Bunun sonucu olarak, bugün enformasyon çağı dediğimiz sürekli yenilik süreci içinde bu yapısal kopmanın en şiddetli halini deneyimlemekteyiz. Teknik ve bilme en temelde yalıtılmış ve kültürümüz insan gerçekliğinde bir teknik gerçekliğin varlığını yadsımaktaysa, teknik, kendi dinamikleri açısından kültürümüze nasıl tanıtılabilir? Kültüre yön veren en belirleyici etken olan medya, dolayısıyla iletişim bilimi tekniği neden sorunsal edinmelidir? Söz konusu çalışma, teknik ile insan arasında bir iletişim etiği tesis etmeyi sorunsal edinerek, bu sorulara açıklık getirmeyi amaçlamaktadır.

Since 1980?s to today, the shift from material industry to knowledge services in economic domain, the social structure and the cultural identities becoming multidimensional and segmented, according to the social transformation occurring within the high technology media, and measurement of the principal criteria in each domain of life as information are described as the age of information. However, all along their history, the systems of thought and science establishing the occidental culture, separate knowledge (épistémè) and technique (tekhnè) as two opposing concepts. As a consequence, what we are witnessing as the era of permanent innovation, we are experiencing this structural rupture very strongly. But if, the technique and knowledge are isolated from each other and if our culture is ignoring that there is a technique reality in the human reality, then how can the technique be introduced to culture by its proper dynamics? Why the media that determines our culture and thus the communication science has to be responsible from the technique as its problematic? This research explores to clarify these questions with its problematic on the possibility of establishing communication ethics between human and technique.