`Demokrat Parti` - `Adalet Partisi` : Continuité et rupture

Abstract

Türkiye siyasal yaşamında, Osmanlı İmparatorluğundan itibaren siyasal partiler arasında bir süreklilik olduğu kabul edilmiştir: bir yanda, merkezi temsil eden İttihat ve Terakki Cemiyeti ve Cumhuriyet Halk Partisi; diğer yanda, çevreyi temsil eden Prens Sabahattin'in Teşebbüs-i Şahsi ve Adem-i Merkeziyet Cemiyeti, 2. Grup, Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası, Serbest Cumhuriyet Fırkası, Demokrat Parti ve Adalet Partisi. Bu iki çizgi üzerindeki, aralarındaki süreklilik ilişkisi en çok vurgulanan Demokrat Parti ve Adalet Partisi çalışmanın konusu olarak seçilmiştir. Aynı zamanda Türkiye'deki partilerin incelenmesinde baskın yaklaşım olan merkez-çevre diyalektiğini de tartışmaya açılmıştır.

In the political life of Turkey, one claims that there is a continuity between the parties since the Ottoman Empire: on the one hand, the ?İttihat ve Terakki Cemiyeti? (ITC) and ?Cumhuriyet Halk Partisi? (CHP) what is formed in center and on the other hand, ?Teşebbüs-i Şahsi ve Ademi Merkeziyet Cemiyeti? of Prens Sabahattin, the 2nd Group in the First Parliament, ?Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası? (TpCF), ?Serbest Cumhuriyet Fırkası? (SCF), ?Demokrat Parti? (DP) and ?Adalet Partisi? (AP), which is formed in periphery. And by this way, the Turkish political life is in dialect of center - periphery. In these two lines, the most accentuated continuity is between the DP and the AP, that which was selected for the subject of analysis of this work. By making this analysis the purpose is also to analyze the dialect centers - periphery which is a dominant approach for the political parties? studies in Turkey.