Schématisme et Individuation: Constitutiton du temps objectif chez Kant et Husserl

Abstract

Kant ve Huserl'in transandantal felsefelerinin temel sorularından fenomenlerin zamansal kuruluşları sorunudur. Kant, deneyimin nesnesinin zamansal oluşumunu mümkün kılan zaman belirlenimlerinin her birine şema adını vermiştir. Saf Aklın Eleştirsi'nin Deneyimin Analojileri başlıklı bölümününde Kant, bir nesneyi, kendine özgü belirli bir zaman diliminin içeriği tarafından belirlenmiş bir görünüş olaralk tanımlar. Buna benzer bir şekilde Huserl, her türlü nesnenin, tekil gerçekliğin üretici formu olan zamanda kurulduğunu söyler. Bireyleşme ilkesi olarak zamanın a priorisi her türlü reel nesnenin oluşumunun olanaklılık koşulşudur. Bu tez Kant ve Huserl'in, sırasıyla uzaya ve mutlak bilince dayandırmaya çalıştıkları zamansal bireyleşme üzerine karşılaştırmalı bir araştırma olma amacını taşıyor.

One of the fundamental problems of the transcendental philosophies of Kant anh Huserl is the problem of temporal constitution of phenomena. Kant calls a temporal determination what makes possible the temporal genesis the object of experience a schema. In Analogies of Expérience of The Critique of Pure Reason, he defines an object as an appearance determined by the content of the temporal phase which particularly belongs to it. In the same manner, Husserl thinks that any possible object in constituted in time which is the productive form of individual reality. The a priori of time as, as the principle of individuation makes the condition of possibility of any real object. This dissertation aims to be a comparative study on the conceptions of temporal individuation which are founded upon space or the absolute consciousness.