Child labor in Brazil and Turkey

Abstract

Son yıllarda, çalışan çocuklar uluslar arası gündemin ilgisini çekmiştir. Çocuk işçiliğinin sebeplerini, sonuçlarını ve belirleyenlerini inceleyen ve gitgide artan bir literatür bulunmaktadır. Çocukların gelecek nesilleri temsil etmeleri dolayısıyla, onları okulun dışına iten çocuk işgücünün, sebepleri, sonuçları ve trendlerinin incelenmesi gerekli kılmaktadır.Bu tezde, Brezilya ve Türkiye'deki çocuk işgücü sorunun profilini çizmeyi amaçlamaktayız. Ayrıca, çocuk işçiliğinin doğasını, belirleyenlerini, eğitim üzerindeki sonuçlarını göstermekteyiz.Çocuk işçiliği okula katılımı ve okulda başarıyı engellemektedir. Bazı çocuklar hanehalkı işlerinde çalışmaktadır, bazı çocuklar ücretsiz aile işçisi ya da ücretli işçi olarak çalışmaktadır. Erkek çocuklar, çocuk işgücünün tehlikeli formları içinde istihdam edilmeye daha yatkındır, kız çocukları ise ev işi ya da hanehalkı işlerinde çalışmaktadır.Biz bu tezde, hangi tip ekonomik aktivitenin çocuk işgücü manasına geldiğini kesin ayırmak için Uluslar arası İşgücü Örgütü'nün (ILO) belirlediği çocuk işgücü tanımlarını kullanmaktayız.Bir yandan çocuk işgücü, çocuk haklarının bir ihlâli olarak görülmelidir. Diğer yandan da, çocuk işgücü beşeri sermaye önünde bir engeldir, bu açıdan incelenmelidir. Bu sebeple, çocuk işgücü önemli bir olgudur ve biz Brezilya ve Türkiye'ye yoğunlaşarak bu sorunu incelemekteyiz.Brezilya'daki çocuk işgücünü kavramak için PNAD 2008 anketini, Türkiye'deki çocuk işgücünü anlamak için de 2006 Çocuk İşgücü Anketi'ni kullanmaktayız. Ayrıca, Brezilya ve Türkiye'deki çocuk işgücü son yıllarda düşmüştür ve biz bu düşüşü ekonometrik kanıt ile incelemekteyiz.Çocuk işçiliği karışık bir karardır, ve yoksulluk, işgücü piyasası koşulları, ailenin tercihleriyle alakalıdır. Bu tezde, çocuk işgücünün belirleyicilerini literatürü gözden geçirerek değerlendirmekteyiz.Çocuk işgücü literatürüne göre, çocuk işgücü yoksulluğun ortaya çıktığı ülkelerde tespit edilmiştir. Yoksulluğun ve şoklara maruz kalmanın, hanehalklarının çocuklarını işe gönderme kararında altta yatan bir sebep olduğu olduğu kanıtlanmıştır (Edmonds ve Pavcnik, 2005).Genellikle, yoksulluğun görüldüğü ülkelerde, fakir ailelerde çocukların okula gitmemesinin oldukça yaygın olması açıkça görülmektedir. Ailenin geliri ile çocuk işgücü arasındaki negatif yönlü ilişki birçok çalışmada bulunmaktadır.Örneğin, Spindel (1995), Fausto ve Cervini (1991), çocuk işgücünün, hanehalkı yoksulluğunun sıklıkla rastlanan bir sonucu olduğuna işaret etmektedir. Kanıtlara ek olarak, Filho (2008) kırsal Brezilya'daki 10 ile 14 yaş arasındaki çocukların eğitime ve işgücüne katılımı ile hanehalkı gelir durumu arasındaki negatif ilişkiyi bulmaktadır. Ayrıca, Edmonds ve Pavcnik (2005), 1990'larda Vietnam'ın yaşadığı ekonomik patlama sırasaında elde ettiği panel veri ile önceki kanıtları destekleyen bulguları incelemektedir. Edmonds ve Pavcnik (2005) Vietnam'daki çocuk işgücündeki %80lik düşüşün hanehalkları arasındaki varlık dağılımı ve harcamalardaki iyileşmeler ile açıklanabileceğine işaret etmektedir.Edmonds (2006) Güney Afrika'da nakit para yardımı almaya başlayan aileler ile daha önce nakit para yardımı alan ailelerdeki çocuk işgücüne katılım ve okullaşma oranını karşılaştırmaktadır. Gözle görülür bir şekilde önceden nakit para yardımı alan ailelerde çocukların işgücüne katılımı azalmakta, okula katılımları artmaktadır.Çocuk işgücü alanındaki bütün araştırmaların sonuçları yoksulluğun işgücünün önemli bir sebebi olduğu yönünde aynı olsa da, çocuk işgücü ile yoksulluk arasında tezatlık barındıran kanıtlar da bulunmaktadır. Bu bağlamda, Barros, Mendonça ve Velazco (1996), Brezilya'nın daha yoksul kuzeydoğu kesiminde çocukların, güneydeki zengin bölgelerine nazaran daha çok istihdam edildiklerini bulmuştur. Ayrıca, Levison (1991) yoksul şehirler yerine yüksek gelir ile çalışanların çok olduğu şehirlerde çocuk işgücünün fazla olduğunu bulmuştur.Çocuk işgücünün diğer bir belirleyeni yerel piyasa koşullardır. Yoksulluğun öneminin yanında, çocuk işgücü, işgücü piyasası koşulları ile de yakın ilişki içindedir. İyileşen piyasa koşullarının, çocuk işgücünde ve okula katılımlarda iki türlü etkisi bulunmaktadır (teorik model için Cigno ve Rosati, 2005; Kruger, Soares ve Berthelon, 2007'e bakınız).Bir yandan, işgücü piyasasının daha iyi koşulları yetişkenler için daha yüksek kazançlar yaratmaktadır, böylece, çocukların işgücüne katılımları artabilir (gelir etkisi). Diğer bir yandan, işgücünün daha iyi koşulları ile, reel ücretleri (ailenin ekonomik aktivitelerinin yüksek getirisi) ve/veya istihdam fırsatları çalışmanın getirisinde artış meydana getirebilir ve bu da ailelerin çocuklarını işe göndermelerine sebep olabilir (ikame etkisi).Duryea ve Arends Kuennings (2003) Brezilya'nın kent kesimlerindeki 14-16 yaş arasındaki çocukların istihdam oranının yerel piyasa koşulları geliştikçe arttığına işaret etmektedir. Buna ek olarak, Duryea ve Arends-Kuennings (2003) Brezilya ve diğer Latin Amerika ülkelerinde yerel piyasa koşulları ölçüldüğünde, daha iyi iş olanaklarının olduğu zamanlarda ve yerlerde çocuk işgücünün daha yüksek olduğuna işaret etmektedir.Ayrıca, Kruger (2007), Brezilya'da kahve üretimini olumlu etkileyen şoklar sebebi ile yerel ekonomik aktivitede meydana gelen artışların, çocuk işgücünü arttırdığına işaret etmektedir.Türkiye ve Brezilya için sonuçlarımız Kruger (2007) ile aynı doğrultudadır. Gelişmiş işgücü piyasası koşullarının çocuk işçiliğinde ve okula katılımda iki farklı etkisi bulunmaktadır. Özel olarak, Türkiye'de ekonomik kriz dönemlerinde okula katılım oranları artabilmektedir. Çünkü, iş olanakları ve ücretler düşmekte ve böylece okula katılım artabilmektedir.Bu etkilerin göreceli büyüklüğü hanehalkı ve çocuğun karakteristiklerine bağlı olması muhtemeldir. Örneğin, hane geliri düzeyine, gelir ve ikame etkilerinin göreceli büyüklüğü etkisi muhtemeldir. Benzer şekilde, çocuk verimliliği, beşeri sermayedeki yatırımların geri dönüşü ve çocuklarının zaman kullanımı üzerindeki ebeveynlerin tercihleri de yaş ve cinsiyete göre farklı olması olasıdır.Cigno ve Rosati (2005), geliri etki eden şokları ve aile içinde kaynak yetersizliğine destek veren kredilere ulaşımı incelemektedir. Yoksul aileler, herhangi bir kriz zamanında daha az kredi olanaklarına sahip oldukları için, bu ailelerin çocukları okula tam zamanlı olarak daha az katılmaktadırlar. Ayrıca, Beegle ve diğ. (2003), Tanzanya'daki hanehalkların geçici şoklara, çocuk işgücünün artmasıyla karşılık verdiğini göstermiştir.Çocuklar yoksulluğu derin bir şekilde tecrübe etmektedir. Bu sebep ile, yoksulluk, çocukların perspektifinden değerlendirilmelidir. ?Yoksulluk çocukların temel insan haklarını reddetmektedir. şiddetli ya da aşırı yoksulluk çocuklarda kalıcı hasarlara neden olabilir- hem fiziksel hem de zihinsel gelişimlerini bozabilir, onlardan aile ve toplum içinde, büydükçe başarıyla oynaması beklenen rolleri de dahil olmak üzere, bu hasarları telafi etme olanakları yoktur. Araştırmalar ve idari veri, çocuklar için temel sosyal hizmetlerdeki yatırımlarda ve onların yoksulluğunun azaltılmasında başarı sağlamanın gerekli olduğunu göstermektedir. Ayrıca, aile kaynaklarınn, minimum seviyede çocuklarının ihtiyaçlarını karşılamak için ve ailelerin kendi ihtiyaçlarını ya da diğer sosyal ihtiyaçlarını karşılamak için yetiyor olması gerekmektedir. Yetersiz kaynaklar, çocukları tatmin etmezse, çocuklar çöküntü içinde olmaktadır. Ancak, bu çökmeye diğer yükümlülükleri ve ilişkileri de neden olabilir. Bu, UNICEF'in 'yoksulluğu azaltma, çocuk ile başlar' konusunda ısrar etmesinin nedenidir.? (Gordon ve diğ., 2003).Çocuk işgücünün önemli bir olgu olması sebebi ile, gelişmekte olan ülkeler çocuk işgücü ile mücadele programları kurmuşlardır. Koşullu Nakit Transferleri çocuk işgücü ile mücadelede en önemli projedir. Bu tezde, Brezilya ve Türkiye'deki koşullu nakit transferleri projelerini göstermekteyiz, ve çocuk işçiliğinin okul katılımındaki etkilerini değerlendirmekteyiz.Geniş çaptaki koşullu nakit transferleri arasında, Brezilya'nın Bolsa Familia programı Latin Amerika ve Türkiye de dahil olmak üzere diğer gelişmekte olan ülkeler için öncü olarak görülebilir. Yoksul aileleri kapsayıcılığı hâlâ devam etmektedir.Koşullu nakit transferler yoksulluk ve eşitsizliği azaltan, sosyal yardım ve beşeri sermayeyi denegeleyen bir yol olarak görülmüştür. Çünkü, literatürün işaret ettiği gibi, çocuk işgücü beşeri sermaye, ekonomik büyüme ve ulusal kalkınma önünde bir engeldir. Bu programlar yoksul ailelerin özellikle kadın ve çocukların, eğitim, sağlık ve beslenme durumlarında iyileşme sağlamayı hedeflemektedir. Koşullu nakit para yardımları okul katılımlarındaki cinsiyetler arası farklılığın azaltılmasına da yardım etmektedir (Brezilya ve Türkiye'de kız çocuklarının okullaşma oranları erkek çocukların okullaşma oranından daha azdır).Cordosa ve Souza (2004), Bolsa Escola'nın etkilerini değerlendirmek için 2000 yılına ait veri setini kullanmaktadır. Brezilya'da nakit para yardımı alan ailelerin çocuklarının, kontrol grubu ile karşılaştırınca 3-4 kat daha fazla okula katılmaya meyilli olduklarına işaret etmektedirler. Ancak, Cordosa ve Souza'nın çalışması nakit para transferlerinin çocuk işgücü üzerinde anlamlı bir etkisi olduğunu göstermemektedir.Brezilya'da, PNAD'dan elde ettiğimiz sonuçlara göre, çocuk işçiliği 1992-2008 arasında düşmüştür, çocukların okula katılımları ise arttmıştır. Bu sebeplerle koşullu nakit para yardımlarının okula katılımı, beşeri sermaye, ekonomik büyüme ve kalkınma için önemli ve anlamlı yatırımlar olduğu sonucu çıkarılmaktadır.Türkiye'de, 2006 Çocuk İşgücü Anketi'nden elde ettiğimiz sonuçlara gore ise, çocuk işgücü yüksek düzeydedir. 1992 yılında ILO'nun IPEC'i (çocuk işgücünün yok edilmesi için Uluslararası Program) Çocuk Hakları ile ilgili olarak, 1994 yılında da BM ile imzalanan sözleşme sayesinde zorunlu eğitim, 1997 yılında 5'ten 8 yıla uzatıldı. Dayıoğlu (2006) zorunlu eğitimin, çocukların okula devamlarında artışlara ve çocuk çalışmalarında düşüşlere sebep olduğunu göstermektedir. Ancak, Tansel hâlâ çocuklar arasında okuma yazma bilmeyenlerin ve cehaletin olduğunu göstermektedir.Ayrıca, 1998 yılında, minumum çalışma yaşın için tanımlayan ILO'nun 138 nolu sözleşmesi ile Türkiye 15 yaşı istihdam için asgari yaş olarak belirledi. Ayrıca, Türkiye, Başbakanlık dahilindeki Sosyal Dayanışma Fonu tarafından yönetilen Şartlı Nakit Transfer Programı'nı uygulamaya koydu. Bu program, yoksul hanehalklarının çocuklarının okullaşma oranlarını artırmayı, onların işe girme olasılığını azaltmayı amaçlamakta ve bunu koşullu dönemsel nakit transferleri ile sağlamaktır. Başka bir yeni uygulamaya konan devlet programı da çocukları çalışmaya iten eğitim maliyetlerini azaltmaya yönelik okul kitaplarının ücretsiz dağıtımıdır.Türkiye için, çocuk işgücü adına özel bir bulgu bulunmaktadır. Çıraklık, çocuklarda ekonomik faaliyetlere erken yaşlarda başlamaya yol açmaktadır. Ayrıca, özellikle erken yaşlarda çalışmaya başlamak (özellikle erkek çocukları için) bir avantaj olarak görülebilmektedir. Çünkü, bu çocuklar yetişkinliklerinde çalışma hayatına daha kolay uyum sağlamaktadırlar.Sonuç olarak, iki mikro veriden (PNAD 2008 ve CLS 2006) elde edilen sonuçlar birleştirilebilir: Erkek çocukları çalışmaya daha meyillidir, ve çocuk işçiliğinin tehlikeli formları ile meşgul olmaktadır. Çocuk işçiliği olgusu bölgesel farklılıklar göstermektedir ve kırsal alanlarda yaşayan çocuklar ücretsiz aile işçisi olarak çalışmaya daha meyilli, kentsel alanlarda yaşayan çocuklar ise ücretli olarak çalışmaya meyillidir. Hemen hemen tüm çocuklar, hane gelirine katkıda bulunmak için çalışmaktadır. Ayrıca, Türkiye'de, çıraklık çok yaygın olduğu için bu çocuklar tehlikeli koşullarda çalışmaya maruz kalabilmektedir. Örneğin, çocuklarda işitme kaybı olabilmektedir.Elde ettiğimiz sonuçlara göre, hem Brezilya ve hem Türkiye için Koşullu Nakit Transferleri çocukların okula katılımlarında artışlar meydana gelmesine sebep olmuştur. Üstelik, son yıllarda çocuk işgücü Brezilya ve Türkiye'de düşüş eğilimi göstermektedir. Ancak, bazı çocuklar hâlâ daha çocuk işgücünün tehlikeli formları ile meşgul olmaktalar, ve böylece okula katılamamaktadırlar.Ancak, çocuk işçiliği ve Koşullu Nakit Transfer programları arasındaki ilişi üzerine olan kanıtlar karışık gibi görünmektedir. CCT programlarının okula katılımı artırmada etkili olduğu kanıtlamıştır. Çocuk emeği üzerindeki etkileri hakkında daha fazla kanıtın elde edilmesi gerekmektedir. Çalışmalarda verilen ortak açıklama, bu programların çocukların işgücü piyasasına katılımını caydırmak için yeterli parasal teşvikler sunmamasıdır. Nakit transfer programları, okul sonrası bileşen içeren önlemler ile tamamlanabilir halde olması gerekir. Çocuk işçiliğinin ortadan kaldırılması, daha fazla özel programlar ile belli gruplar ve ekonomik sektörün hedef alınmasına bağlıdır.

In recent years, working children have received considerable attention in international agenda. There is a growing empirical literature analyzing the causes, consequences and determinants of children?s work. Children represent future generations; therefore it becomes necessary to conduct studies on the causes, consequences and trends of child labor that may make children dropped out of schooling.In this thesis, we aim to picture the child labor issue in Brazil and Turkey. Also, we illustrate children?s work nature, its determinants, and its consequences education.Children?s work preclude school attendance or to be successful in school scores. Some children are engaged in household work. Some children work as unpaid family worker or wage worker. Male children are more likely to be engaged in hazardous forms of child labor, female children are more likely to be engaged in household chores or domestic work. We use ILO?s child labor determinations for which type of activities means ?child labor?.On the one hand, all these type of child labor should be seen as a violation of children?s right. On the other hand, child labor is a barrier for human capital. For this reason, children?s work is an important phenomenon and we examine this issue focusing on Brazil and Turkey.We use PNAD 2008 survey to understand children?s work in Brazil and Child Labor Survey 2006 for Turkey. Also, in Brazil and Turkey, child labor has declined in recent years; we examine these declines with econometric evidence.Children?s work is a joint decision, and is related to poverty, labor market-economic conditions and family preferences. In this thesis, we evaluate the determinants of child labor reviewing literature.According to child labor literature, child labor has been identified as the persistence of poverty in developing countries. The vulnerability of households to poverty and exposure to shocks has proven to be one of the main factors underlying the decision of households to send their children to work (Edmonds and Pavcnik, 2005).Generally, it is obviously seen that in countries where stark poverty exists, not sending the children to school in poor families is very prevalent. A negative relationship between family income and child labor is found in several studies.For example, Spindel (1985), Fausto and Cervini (1991), indicate that child labor is most frequently a result of household poverty. In addition to evidences, Filho (2008) finds that the relationship between household income and labor participation and school enrolment of rural children aged 10 to 14 in Brazil. Also, Edmonds and Pavcnik (2005) examine the panel data collected during Vietnam?s economic boom in the 1990?s, and find that 80 percent of the decline in child labor for Vietnam. They indicate that these declines can be explained by improvements in per capita expenditure and the distribution of subsistence levels across households.Edmonds (2006) compares child labour and schooling in black South African households that are about to receive a large anticipated cash transfer to child labour and schooling in households already receiving the cash. He finds that child labour declines and schooling increases substantially when households begin receiving the anticipated income.Although all findings results are the same which indicates that poverty is important factor driving children to work, there is a mixed evidence of a link between poverty and child labor. In that context, Barros, Mendonça, and Velazco (1996) find that children?s employment tends to be smaller in the poorer metropolitan areas in the Northeast of Brazil and larger in the richer areas in the South. Levison (1991) finds that the highest rates of child labor are not in cities with the highest poverty rates but instead in higher income cities.Besides the importance of poverty, child labor is closely related to the labor market conditions. Improved labor market conditions have two different effects on children?s schooling and work behaviour (for a theoretical model, see Cigno and Rosati, 2005; Kruger, Soares and Berthelon, 2007).On the one hand, to the extent that better labor market conditions generate higher earning for adults and leisure and/or schooling are normal goods. Thus, children?s labor market participation might fall (income effect). On the other hand, better labor market conditions, both in terms of higher real wages (or higher returns to family economic activities) and/or employment opportunities might lead to an increase in returns to work and might induce households to send children to work (substitution effect).Duryea and Arends-Kuennings?s (2003) show that employment rates for 14-16 years old in urban Brazil increase when local labor market conditions improve. In addition to this, Duryea and Arends-Kuennings indicate that the rates of child labor are higher at times and in places where children have better work opportunities as measured by local labor market conditions for the case of Brazil and other Latin American countries.Also, Kruger (2007) indicates that child labor raises during periods of temporary increases in local economic activity driven by positive coffee production shocks in Brazil.Our results are in line with Kruger (2007) for Brazil and Turkey. There is two different effects of improved labor market conditions on children?s work and school attendance. In particular, school attendance may increase during economic crises in Turkey. Because, work opportunities and wages fall and thus, school attendance may increase.The relative size of these effects is likely to depend on the characteristics of the household and of the child. For example, the level of household income is likely to influence the relative size of income and substitution effects. Similarly, child productivity, returns to investment in their human capital and parental preferences over their children?s time use are likely to be differentiated by age and gender.Cigno and Rosati (2005) highlight income shocks and borrowing constraints as a source of inefficiency in the allocation of resources within the family. Children from poor households with little access to credit markets are less likely to be in full time school attendance and are more likely to work when hit by economic shocks. Beegle et al. (2003) also show that in Tanzania households respond to transitory income shocks by increasing child labor.Children experience poverty deeply. For this reason, poverty should be evaluated for children?s perspective. ?Poverty denies children their fundamental human rights. Severe or extreme poverty can cause children permanent damage ? both physically and mentally stunt and distort their development and destroy opportunities of fulfilment, including the roles they are expected to play successively as they get older in family, community and society. Researchs and administrative data show that investment in basic social services for children is a key element to ensure success in alleviating their poverty. It also shows that a minimal level of family resources to enable parents to meet the needs of their children are required even when families are prepared to put their own needs or the needs of work and other social claims on them in second place. If there are insufficient resources to satisfy children?s needs. However hard parents can be shown to try ? then this can cause other obligations and relationships to crumble. This is why UNICEF insists that `poverty reduction begins with children?.? (Gordon et al. 2003)Because of the importance of child labor phenomenon and poverty, developing countries have implemented the eliminating programs of child labor. Conditional Cash Transfer (CCT) programs are the most important scheme to fight child labor. In this thesis, we illustrate the Conditional Cash Transfer schemes and evaluate the impact of CCTs on children?s work and school attendance in Brazil and Turkey.Among largest CCT programs, Brazil?s Bolsa Familia program may be seen as a pioneer for Latin America and other developing countries (including Turkey). Its coverage of poor households has been maintaining.CCTs have been seen as a way of reducing inequality and poverty, balancing goals of social assistance and human capital. Because, as literature indicated, child labor is a barrier for human capital, economic growth and national development.These programs aim to provide primarily at improving the educational, health, and nutritional status of poor families, particularly of children and their mothers. CCTs also help to reduce gender gap which school enrolment rates (enrolment of female children is lower than the enrolment of male children in Brazil and Turkey).Cardoso and Souza (2004) use data from the 2000 population census to evaluate the impact of the Bolsa Escola program. They indicate that children in households that received cash transfers are 3-4 percentage points more likely to attend school than are matched children in the control group. However, the study does not find any significant effect of conditional cash transfers on child labor.In Brazil, according to our results obtained from PNAD survey, children?s work has declined and children?s school enrolment has increased from 1992 to 2008. For these reasons, it is deduced that Conditional Cash Transfer programs are significant and successful investments for children?s school attendance and for human capital, economic growth and development.In Turkey, according to our results obtained from 2006 Child Labor Survey?s results, children?s work is obviously at high level. Concerning ILO?s IPEC (International Program on the Elimination of Child Labor) in 1992 and signed UN Convention on the Rights of the Child (CRC) in 1994; the compulsory basic education was extended from 5 to 8 years in 1997. Dayioglu (2006) indicates that compulsory education induce to the increases in children?s school attendance and to the declines in children?s work. However, Tansel (1998) indicates that there is still illiteracy for children.Moreover, because of the ratification of ILO Convention 138 in 1998 which defines the minimum age for employment, Turkey instituted age 15 as the minimum age of employment. Also, Turkey has implemented Conditional Cash Transfer program administered by the Social Solidarity Fund under the Prime Ministry. This program aims to increase the schooling of children, to reduce their probability of work, to provide receiving periodic cash transfers with conditional on children's school enrolment for poor households. Another newly implemented state program is the free distribution of school books in order to reduce schooling costs which induce to drive children to work.For Turkey, there is a specific finding for children?s work. The apprenticeship induces to the continuity to be engaged in economic activity in early ages. Also, working in early ages (especially for male children) may be seen as an advantage. Since, these children are more likely to adapt to the work life in their adulthood.Consequently, some of the patterns that we have obtained from two micro data (PNAD 2008 and CLS 2006) may be merged: Male children are more likely to work, and are engaged in hazardous forms of child labor. Child labor phenomenon has regional differences, and children in rural areas are more likely to work as unpaid family worker; children in urban areas are more likely to work as wage earner. Almost all children work to contribute household income. In Turkey, the apprenticeship is very prevalent; these children may expose to work in hazardous conditions in work place. For example, they may have loss of hearing.According to the results, Conditional Cash Transfer programs have been inducing to increase the school attendance in both Brazil and Turkey. Moreover, in recent years, children?s work has been declined in Brazil and Turkey. However, some children are still engaged in hazardous conditions of child labor, and thus they cannot attend school.However, the evidence on the relation between children?s work and CCT programs appears to be mixed. CCT programs have proved effective in increasing school attendance. Further evidence on their impact on child labor needs to be gathered. The common explanation given in the studies is that the program does not offer enough monetary incentives to deter children?s participation in the labor market. These cash transfer programs need to be complemented with measures that include and after-school component. Further elimination of child labor depends on more specific programs targeted at particular groups and economic sector.