İş sözleşmesinin işveren tarafından haklı nedenle feshi

Abstract

İş sözleşmesi işveren tarafından haklı nedenle feshedildiğinde işçi açısından oldukça ağır ve olumsuz sonuçlar meydana gelmektedir. Nitekim işçi işini, dolayısıyla da kendisi ve ailesi için tek geçim kaynağı ücretini kaybetmekte, ihbar tazminatına hak kazanması söz konusu olmamakta ve çoğu zaman kıdem tazminatı hakkı da bulunmamaktadır. Uygulamada da oldukça fazla ihtilaf yaratan bu bahis, Türk çalışma mevzuatının ana kanunlarını oluşturan İş Kanunları ile Borçlar Kanunu'nda düzenlenmiş bulunmaktadır. Ancak haklı fesih nedenlerinin tek tek sayılması ve tespit edilmesi mümkün olmadığından; kanun koyucu çoğunlukla genel nitelikli düzenlemeleri tercih etmiş ve haklı fesih nedenlerini belirleme görevini doktrin ile yargıya bırakmıştır. Bu nedenle söz konusu çalışma, gerek doktrindeki görüşler gerek Yargıtay kararları gerekse Fransa ile İsviçre Hukuklarının ilgili düzenlemeleri ile yargı kararlarından yararlanmak suretiyle iş sözleşmesinin işveren tarafından haklı feshini gerektiren nedenleri ortaya koymayı amaçlamaktadır.

When the employer terminates an employment contract for just cause, the employee is confronted by considerable negative serious consequences. By means of the termination of contract for just cause, the employee loses the sole livelihood source for himself and his familiy and he is afforded neither the right to enjoy notice pay nor that to severance pay in a majority of cases. This issue which lies at the origin of numerous cases in practice is essentially governed by the Turkish Labour Codes and the Code of Obligations, which together constitue the fundamentel laws of Turkish labour legislation. In face with the impossibility to draw up an exhaustive list of the just causes useable for termination of the contract due to the legislator?s choice of forseeing general rules rather then specific cases, the composition of the rules has been filled by the judiciary and the doctrine. As such, the aim of this work is to establish the just causes of the termination of the employment contract by the employer in the light of the judicial decisions of Turkish, French and Swiss Supreme Courts and their interpretation by the doctrine.