La Conception de l`infinité d`Aristote à Nicolas de Cues

Abstract

Bu çalışma genel olarak sonsuz kavramını, özel olarak ise aktüel sonsuz kavramını konu almaktadır. Çalışmanın temel amacı; Aristoteles'te asla aktüel varlık olmayan, potansiyel varlık olarak ele alınan ve eksiklik atfedilen sonsuzluk kavramının nasıl daha sonra eksiksizliğin ve aktüel varlık olmanın bizatihi kendisi haline geldiğini anlamaya ve açıklamaya çalışmaktır. Bu çerçevede Aristoteles'in sonsuz analizi ve privatif sonsuz kavramıyla başlıyoruz. Sonra Tanrı'ya uygun olarak negatif sonsuzluğu savunan Aquinolu Thomas'la devam ediyoruz. Daha sonra Tanrı'yı intensif sonsuz olarak ifade eden John Duns Scotus üzerinde duruyoruz. Son olarak aktüel sonsuzu tam olarak ortaya koyan Kuzalı Nikolas'ı ele alıyoruz.

The subject of this thesis is the concept of infinite, in particular, the actual infinite. The principal motivation of this research is to understand and explicate how the Aristotelian concept of infinite as a being in potentiality but never in actuality and to which imperfection is attributed could become both perfection and a being in actuality. In this respect, we begin with the Aristotelian analyze of infinite and his conception of privative infinite. Then, we continue by Thomas Aquinas who supports a negative infinite which is true to divine being. After that, we treat Duns Scotus for whom the God is infinite in an intensive manner. And finally, we investigate Nicholas Cusanus who elaborates the actual infinite in a definitive manner.