Baş dönmesi olan hastalarda klinik ve odyo-vestibüler test sonuçlarının değerlendirilmesi

Abstract

46 ÖZET Baş dönmesi, hastanın sosyal hayatını ve davranışlarını etkileyen, rahatsız edici bir multisistem hastalık semptomudur. Baş dönmesinde amaç etyolojinin ortaya çıkarılması ve semptomların giderilmesidir. Anamnez, fizik muayene ve odyo-vestibüler testlerle büyük oranda tanı konulmakla birlikte şüpheli hastalarda tanı uyarılmış işitme potansiyelleri, kompüterize tomografi ve manyetik rezonans görüntüleme gibi gelişmiş tetkiklerle desteklenmelidir. Hastalar düzenli aralıklarla takip edilerek klinik ve laboratuvar bulguları tekrar değerlendirilmelidir. Baş dönmesinin tedavisinde amaç altta yatan hastalığa yönelik olmalıdır. Hiç bir sebeb tesbit edilemeyen hastalar ise semptomatik tedavi ile takibe alınmalıdır. Bu çalışmada baş dönmesi etyolojisi tesbit edilen 180 hasta değerlendirildi. Baş dönmeli hastaların % 69'unda periferik, % 31 'inde ise santral grup hastalıklar tesbit edildi. Hastaların % 82'sinde vertigo, % 18'inde ise dizinis şikayeti vardı. Vertigolu hastaların % 76'sında periferik grup hastalık, dizinisli hastaların ise % 72'sinde santral grup hastalık tesbit edildi. Koklear ve otonomik semptomların çoğu priferik grup hastalarda tesbit edilirken, nörolojik semptomların ise genellikle santral grup hastalarda bulundu. Spontan vestibüler nistagmus daha çok vestibüler nörinitli, labirentitli ve serebellopontin köşe tümörlü hastalarda kaydedildi. Benign paroksismal pozisyonel vertigolu hastaların hepsinde benign paroksismal pozisyonel nistagmus bulundu. Odyometrik testlerin koklear ve retrokoklear patolojilerin tesbitinde ve ayırıcı tanısında önemli ipuçları verdiği görüldü. Kalorik testler ile vestibüler nörinitte % 96, ototoksisitede % 88, köşe tümöründe % 92 ve labirentitte % 100 oranında anormal kalorik cevap alındı. Baş dönmeli hastalar birçok tıp dalının birlikte çalışması ve odyo vestibüler testler ile değerlendirilmelidir.

47 SUMMARY Dizziness is a multisystem disease symptom which effects the patients' behavior and social life. The aim in management of dizziness is to find the etiology and to treat the symptoms. Although history, physical examination and audio- vestibular tests are usually sufficient for diagnosis, in suspected cases further tests such as evoked response audiometry, computerized tomography and magnetic resonance imaging should be performed. Patients should be followed at regular intervals and clinical and laboratory findings should be revaluated. The treatment of dizziness should be directed against underlying pathologies should be followed with symptomatic treatment. In this study, 180 patients with detected etiologies were evaluated. In 69 % of patients with dizziness peripheral group diseases were detected while in 31 % central group diseases were detected. 82 % of patients had vertigo and 18 % had dizziness complaint In 76 % of vertigo patients peripheral group disease, and in 72 % of dizziness patients central group disease was detected. Cochlear and autonomic symptoms were mostly detected in peripheral group diseases while neurologic symptoms were generally found in central group diseases. Spontaneous vestibular nystagmus was noticed mostly in patients with vestibular neurinits, labyrinthitis and cerebellopontine angle tumor. Benign paroxysmal positional nystagmus was found in all of the patients with benign paroxysmal positional vertigo. We observed that audiometric tests provided important diagnostic findings in detection and differential diagnosis of cochlear and retrocochlear pathologies. Caloric tests gave abnormal results in 96 % of vestibular neurinitis, 88 % of autotoxicity, 92 % of angle tumors and 100 % of labyrinthitis. Patients with dizziness complaint should be evaluated by a coordinated study of many branches and with audiovestibular tests.