Polikistik over sendromunda hiperinsulinemi ve hiperandrojenizm

Abstract

88 ÖZET Polikistik over sendromlu (PKOS) kadınlarda teperinsutoeminin variığı ve androjenierle insulinin ilişkisini araştırmak amacı ile 25 PKOS'lu ve 15 normal sağlıklı kadın kontrol grubu olarak çalışma kapsamına alındı. Bütün olgularda bazal serum insulin, glukoz, ST, TT, A, DHEAS, IGF-L SHBG, 17-OHP, prolaktin, GH, FSH, LH, E2 ve progesteron ölçümleri yapıldıktan sonra OGTT uygulandı. Oral glukoz verildikten sonra 30, 60, 120 ve 180. dakikalarda serum ST, TT, A, DHEAS, insulin ve glukoz düzeyleri saptandı. Ayrıca 30-180. dakikalar arası toplanan serumlarda IGF-I, SHBG, GH, 17-OHP, FSH ve LH düzeleri ölçüldü. PKOS'lu hastalar rastgele iki gruba ayrılarak bir gruba anti-androjen tedavi diğer gruba da anti-insuhn tedavi verildikten sonra işlemler tekrarlandı. PKOS grubunun bazal serum insulin, ST, TT, A, DHEAS ve IGF-I seviyeleri kontrol grubundan belirgin olarak daha yüksekti. PKOS gubunda bazal serum insulin ile89 ST ve VKİ arasında bulunan pozitif korelasyon kontrol grubunda gösterilemedi. Her iki gruptada bazal serum insulin ile TT, A, DHEAS, 17-OHP ve IGF-I arasında korelasyon yoktu. OGTT sırasında PKOSlu grubun toplam ve maksimum insulin cevabı ortalaması kontrol grubundan istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulundu. Bu sonuçlar PKOS hastaların, kontrol olgularından daha yüksek insulin seviyelerine sahip olduğunu göstermektedir. Bütün olgularda oral glukoz verildikten sonra seram ST, TT ve A düzeyleri azaldı fakat serum IGF-I, FSH, LH, SHBG ve DHEAS seviyelerinde istatistiksel olarak önemli bir değişiklik oluşmadı. Hem anti-androjen hem de anti-insulin tedavi, serum ST, TT, A ve LH düzeylerinde belirgin azalma; SHBGde ise artma ile sonuçlandı. Bununla beraber anti- androjen tedavi ile serum insulin ve IGF-I seviyelerinde belirgin bir değişiklik izlenemedi. İlave olarak anti-insulin tedavi serum IGF-I ve toplam insulin cevabında istatistiksel olarak önemli azalma ile sonuçlandı. Anti-insulin tedavi bazal serum insulin düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı olmayan azalma ile sonuçlanmasına rağmen oral glukoz yüklenmesine reaktif toplam insulin yanıtında istatistiksel olarak önemli azalmaya neden olmuştur. Bu çalışmada PKOS'hı hastalarda teperinsulinemi ve hiperandrojenizm arasında ilişki olduğuna ve kronik mperirısulmeminin serum IGF-I seviyelerini artırarak hiperandrojenizme sebep olabileceği kanatine vardık.

90 SUMMARY In order to investigate the presence of hyperinsulinemia, and the relationship between insulin and androgens in women with polycystic ovary syndrome (PCOS), 25 women with PCOS and 15 normal, as a control group were included the study. After basal serum insulin, free testosterone (FT), total testosterone (TT), androstenodione (A), dehydroepiandrosteronesulfate (DHEAS), insulin-like growth factor-I (IGF-I), sex hormone binding globulin (SHBG), I7-hydroxyprogesterone (17- OHP), growth hormone (GH), follicle stimulating hormone (FSH), luteinizing hormone (LH), estradiol (E2) and progesterone (P) levels were measured, the oral glucose tolerance test (OGTT) was performed in all subjects. Serum FT, TT, A, DHEAS, insulin and glucose levels were determined at 30, 60, 120 and 180 minutes after the oral glucose administration. In addition, serum IGF-I, SHBG, GH, 17-OHP, FSH and LH levels were measured in the collected serum between 30-180 minutes. After patients with PCOS91 were divided randomly into two groups, one group received anti-androgen therapy the other one anti-insulin. The procedures were repeated. Basal insulin, FT, TT, A, DHEAS and IGF-I levels in the PCOS group were significantly higher than those of the control group. A positive correlation was found between basal insulin levels and, both basal FT levels and body mass index within in the PCOS group, which was not demonstrated within the control group. There was no significant correlation between basal serum insulin level and TT, A, DHEAS, 17-OHP or IGF-I in both groups. During the OGTT, the mean sum and maximum insulin response within group of PCOS were statistically higher than control group. These results show that patients with PCOS have higher levels of insulin than those of the control subjects. Serum FT, TT and A levels decreased after oral glucose administration in all subjects. No significant change occurred in serum IGF-I, DHEAS, SHBG, LH and FSH levels in both groups during the OGTT. Both anti-androgen and anti-insulin therapy, significantly reductions were resulted in serum FT, TT, A and LH levels, and increase in SHBG levels. However, no significant alteration was observed in serum insulin and IGF-I levels of the anti-androgen therapy. In addition, the anti-insulin therapy resulted in significant reductions in serum IGF-I and sum of insulin response. Although anti-insulin therapy resulted in no statistically significant reduction in basal serum insulin levels, there was statistically significant reduction in the sum of reactive insulin response to oral glucose loaded. In this study we concluded that there was a relationship between hyperinsulinemia and hyperandrogenism in patients with PCOS, and chronic hyperinsulinemia might cause hyperandrogenism by increasing the serum IGF-I levels.