Yüzeyel mesane kanseri nüksünü önlemede intra vezikal thiotepa ve BCG etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

ÖZET 1990 yılından bu yana TUR dan sonra intravezikal kemoterapi ve immünoterapi uygulanan evre Ta,Tl toplam 80 değişici epitel hücreli yüzeyel mesane kanseri olgusu çalışmaya dahil edildi. Hastalar 3 gruba ayrıldı. Birinci grupta intravezikal kemoterapi ajanı olarak post-op 3. gün başlayıp 5 gün süren 30, 45, 60, 45, 30 mg dozlarında thiotepa (15 mg Er-kim) ve ikinci grupda 81 mg BCG-Connaught 6 hafta haftada bir, bir yıl ayda bir olarak kullanıldı. Yalnızca TUR yapılıp tedavi verilmeyenler kontrol grubunu oluşturdu. Ortalama izlem süreleri; thiotepa, BCG ve kontrol gruplarında sırasıyla 31.6, 19.8 ve 24.2 aydır ve istatistiksel olarak aralarında fark yoktur. Gruplardaki nüks yüzdeleri aynı sırayla % 55, % 20 ve % 50'dir, BCG grubu nüks yüzdesi kontrol grubundan (p<0.05) ve thiotepa grubundan (p<0.01) anlamlı olarak düşüktür. Nüks oranlan sırayla 0.24, 0.14 ve 0.25 olarak bulundu, BCG nüks oranı kontrol grubundan anlamlı olarak düşüktür(p<0.05). Nükse kadar geçen ortalama hastalıksız süre thiotepa, BCG ve kontrol gruplarında sırayla 22.05, 24.25 ve 25.14 aydır ve istatistiksel olarak aralarında fark yoktur. Komplikasyon olarak; otuzbir hastalık thiotepa grubunda bir (% 2.8) hastada kemik iliği baskılanması gelişti. BCG grubunda mesanede lokal enflamasyona bağlı pollaküri, noktüri, hematüri ve dizüri gibi vezikal irritasyon bulguları otuz(% 85.7) hastada gelişti. Bir (% 2.8) hastada BCGozis ve üç (% 8.4) hastada mesane kontraktürü gelişti. Sonuç olarak thiotepanın hastalıksız süreye ve nüks oranına etkisi kontrol grubundan farklı bulunmadı. TUR yapılan yüzeyel mesane kanserli hastalarda nüksleri önlemede BCG daha etkili bulunmuştur. Nüks yüzdesini ve nüks oranını thiotepa ve kontrol gruplarına göre anlamlı ölçüde düşürmüştür. Bakteriürisi, gros hematürisi olan ve sistoskopi sonrası veya travmatik olarak kateter takılarak intrakaviter tedavisi yapılan hastalarda nadir olsa da öldürücü olabilecek ciddi yan etkilere neden olabileceği dikkate alınmalıdır.

SUMMARY Eighty cases with transitional cell carcinoma of bladder, staged as Ta and Tl, and treated with intravesical chemotherapy and immunotherapy since 1990 have been included in this study. The patients were grouped into three. As the intravesical chemothrapy agents, in the first group, thiotepa (15 mg Er-Kim) in doses of 30, 45, 60,45 and 30 mg applied each for five days starting from the third postoperative day, and in the second group, 81 mg BCG-Connaught weekly for 6 weeks and monthly for 1 year have been used. The patients who had TUR but no intravesical chemotherapy formed the control group. Mean follow-up periods for thiotepa, BCG and control groups were 31.6, 19,8 and 24.2, respectively. There is no statistically significant difference between the follow- up periods of the three groups. The recurrence percentages for thiotepa, BCG and control groups were 55 %, 20 % and 50%, respectively. The recurrence percentage of the BCG group is significantly lower than that of the thiotepa group (P<0.01) and the control group (P<0.05). The recurrence rate of thiotepa, BCG and control group were found to be 0.24, 0.14 and 0.25, respectively. Recurrence rate of the BCG group is significantly lower than that of the control group (P<0.05). The mean disease free periods were 22.05, 22.25 and 25.14 months, respectively, and there was no statistically significant difference between each of these periods. One patient in the thiotepa group (2.8 %) developed myelosupression as a complication. In the BCG group, symptoms of vesical irritation due to local inflammatory reaction, such as frequency, nocturia, hematuria and dysuria were recorded in 30 patients(85.7 %). One patient (2.3%) had BCGosis and 3 patients (8.4 %) had bladder contractures. As a result, thiotepa has not a different impact on the recurrence rate and the disease free period of the cases when compared to the control group. BCG was found to be more effective for preventing recurrence after TUR in the patients with superficial bladder carcinoma. It has decreased the rate and the percentage of recurrence much more significantly than the thiotepa and the control groups. It should also be kept in mind that there is a possibility of fatal adverse effects when intracavitary therapy for the patients with gross hematuria and bacteriuria, and if it is performed with traumatic catheterization or cystoscopy.