Normoalbuminurik tip 2 Diabetes Mellitus`u olan hastalarda enalaprilin diyabetik nefropatinin seyrine etkisi

Abstract

7.0ZET Diyabetik nefropati son dönem böbrek yetmezliğinin en önemli nedenlerinden biridir. Diyabetik nefropati gelişimini önlemek için birçok ilaç denenmiştir. Bu ilaçlalar arasında tiazid diüretikler, kalsiyum kanal blokerleri, angiotensin konverting enzim inhibitörleri ve beta-blokerler sayılabilir. Nefropatinin önlenmesi ile ilgili çalışmalar çoğunlukla tip 1 diyabet üzerinde yapılmış olup literatürde bu konuda az sayıda çalışma vardır. Bu prospektif çalışmada tip 2 diyabette bir angiotensin konverting enzim inhibitörü olan enalapril ve kalsiyum kanal blokeri olan diltiazemin diyabetik nefropatinin ilerlemesini önleyici etkisi araştırılmıştır. Bu amaçla tip 2 diyabeti olan 142 hasta üç gruba ayrılarak, birinci gruba enalapril (E), ikinci gruba dİltiazem (D) verilmiş üçüncü grup ise58 kontrol (K) grubu olarak alınmıştır. İlaçların dozları kan basıncı seviyelerine göre ayarlanmıştır. Hipertansif olmayan hastalarda enalapril 5 mg, diltiazem ise 30 mg verilmiştir. Hipertansiyonu olan kontrol grubu hastalan ise anjiotensin konverting enzim inhibitörü veya kalsiyum kanal blokeri olmayan ilaçlar alıyorlardı. Hastalar 3 aylık periyodlarla takip edilerek AKŞ, HbAlc, İAAH, sistolik ve diastolik kan basınçları kaydedildi. Çalışmaya alınan 142 hasta önce 3 gruba sonra 12 altgruba ayrıldı; la) E- normotansif(NT)- normoalbuminurik(N), 15 hasta, Ib)E-Nt-rMikroalbuminurik(M),18 hasta, Ic) E-Hipertansif(Ht)-N,8 hasta, id) E-HT-M,8 hasta, Ha) D- Nt-N,ll hasta, lib) D-Nt-M,18 hasta, IIc) D-Ht-N,10 hasta, lid) D- Ht-M,6 hasta, Ula) K-Nt-N,22 hasta, Illb) K-Nt-M,13 hasta, IIIc) K- Ht-N,7 hasta, Illd) K-Ht-M,6 hasta. Ortalama takip süresi 38, 1± 0,4 ay idi..Ortalama yıllık İAAH (pg/min) ; Ia'da 0,4±0,6,Ib'de - 2,2+0,8, Ic'de 0,2+0,4, Id'de -1,5 ±1,1, Ila'da 2,7±0,7, Ilb'de 5,6+1,3, Ilc'de 2,4+0,5, IId'de 8,7±2,0, Illa'da 3,5 + 0,5, Illb'de 12,7±2,1, Illc'de 2,0 + 0,5,IIId'de 16,9±2,6 olarak bulundu. Diltiazem ve kontrol grubu ile karşılaştırıldığında enalapril grubu en az senelik artışın olduğu grup olarak karşımıza çıktı ve bu istatikstiksel olarak anlamlıdır(p<0,05).Elde edilen sonuca göre diyabetik nefropatinin ilerlemesini önlemede AKE inhibitörleri tip 2 diyabette normoalbuminurik normotansif ve hipertensif, mikroalbuminurik normotansif ve hipertansif hastalarda kullanılmalıdır.

8. SUMMARY Diabetic nephropathy is one of the major causes of end stage renal failure. Many drugs and medications are used to prevent this process. Thiazid diuretics, calcium channel blockers (CaCB), angiotensin converting enzyme inhibitors (ACEI) are studied to prevent the progresion of diabetic nephropathy in insulin dependent diabetes mellitus (IDDM).This subject remains unclear in non- insulin dependent diabetes mellitus (NIDDM) because of limited data in the literature. In this prospective study, we examined ACEI enalapril and CaCB diltiazem to prevent the progression of diabetic nephropathy in NIDDM. The patients were divided into three groups. First group was given enalapril (E), second group was given diltiazem (D) and third group was taken as control (C) group. The60 dosage of the drugs are titrated according to blood pressure levels. If the patients were not hypertensive enalapril was given 5 mg/day and diltiazem was given 30 mg/day. In hypertensive C group antihypertensives other than ACEI and CaCB were used. The patients were seen at three months interval and fasting blood glucose, HbAlc, urinary albumin excretion rate, systolic and diastolic blood pressures have been recorded. One hundered and fifty two patients were studied. The patients in three groups were also divided into subgroups as fallows; la) E- normotensive(NT)- normoalbuminuric(N), 15 patietns, Ib)E- Nt-Microalbuminuric(M),18 patietns Ic) E-Hypertensive(Ht)-N,8 patietns Id) E-HT-M,8 patietns, Ha) D-Nt-N,ll patietns, lib) D-Nt- M,18 patietns, lie) D-Ht-N,10 patietns, lid) D-Ht-M,6 patietns, Ilia) C-Nt-N,22 patietns, 111b) C-Nt-M,13 patietns, IIIc) C-Ht-N,7 patietns, Hid) C-Ht~M,6 patients. Mean fallowing time was 38, 1 ± 0,4 months. The mean annual increases of urinary albumin excretion rates (jig/min) were 0,4±0,6 in la, -2,2±0,8 in lb, 0,2±0,4 in Ic, - 1,5±1,1 in Id, 2,7±0,7 in Ha, 5,6±1,3 in lib, 2,4+0,5 in He, 8,7±2,0 in lid, 3,5±0,5 in Ilia, 12,7±2,1 in lllb,2,0±0,5 in IIIc, 16,9±2,6 in Hid groups. In subgroups on E treatment compared to D and C subgroups, the mean annual increase in urinary albumin excretion rates were significantly lower (p<0,05). Our result indicate the benefit of using ACEI's to prevent the progression of diabetic nephropathy in all normoalbuminuric61 nornotensive and hypertensive, microalbuminuric normotensive and hypertensive N1DDM patients.