Meme karsinomlarında tümöre komşu alanlardaki benign ve premalign lezyonlarda P53, CEA ve S-100 immünoreaktivitesinin değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Meme karsinomu kadınlarda en sık görülen malign tümördür. Meme karsinomu sıklıkla daha önceden var olan proliferatif bir lezyondan ya da CİS'dan progresif olarak gelişir. Proliferatif lezyonlar (FKH, IDH, AİDH) ve CIS lezyonlarındaki tumoral gelişimi gözlemek ve bu lezyonların ayırıcı tanısında immünohistokimyanın kullanılabilirliğini incelemek amacıyla iki grup oluşturuldu. Birinci grup, tümör içermeyen biyopsi materyallerinden oluşmakta olup, 6(%20)FKH, 11(%36.6)IDH, 5(%16.6)AIDH ve 8(%26.6)CIS olmak üzere 30 vaka içermektedir. İkinci grup, infıltratif meme karsinomu nedeniyle yapılan mastektomi materyallerinden oluşmakta olup, 5(%14.2)FKH, 10(%28.5)IDH, 5(%14.2)AIDH ve 15(%42.8)C1S olmak üzere 35 vaka içermektedir. Tüm vakalara p53, CEA ve S- 100 immünohistokimya boyaları uygulandı. Her iki grupta da p53 ve CEA, sadece CIS lezyonlannın epitelyal hücrelerinde, S-100 ise FKH, IDH lezyonlarının tamamında ve bir kısım AİDH lezyonlarının myoepitelyal hücrelerinde pozitif boyandı. Her iki gruptaki aynı lezyonlar karşılaştırıldığında boyanma sonuçlan arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı(p>0.05). Her iki gruptaki toplam 65 vakanın p53, CEA ve S-100 boyanma sonuçlan incelendiğinde, iki grupta da aynı tanıyı alan lezyonların benzer boyanma sonuçlan gösterdiği saptandı. Boyanma sonuçlan, değişik lezyonlar arasında karşılaştırıldığında aradaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu görüldü(p<0.05). Çalışmamızda FKH, IDH, AİDH ve CIS lezyonlarında dokuda immünohistokimyasal olarak p53 ve CEA, tumoral diferansiasyonu gözlemede yetersiz kalırken, lezyonlar arasındaki ayırıcı tanıda her üç boyanın kullanılabilirliği görüldü. Anahtar kelimeler: FKH, Epitelyal hiperplazi, İntraduktal karsinom, P53, CEA, S-100 56

SUMMARY Breast carcinoma is the most frequently seen tumor in women. It usually develops from a previously existing proliferative lesion, or progressively from CIS. In order to observe tumor development in FCD, IDH, A1DH and CIS lesions, and to assess their diagnostic availability, two groups were formed. The first group consisted of 30 biopsy specimens without any lesions of infiltrative carcinomas; 6(20%) of these were FCD, 11(36.6%)IDH, 5(16.6%)AIDH and 8(26.6%)CIS. The second group consisted of 35 mastectomy materials, with the clinical diagnosis of infiltrative breast carcinoma; 5(14.2%) of these specimens were FCD, 10(28.5%)IDH, and 15 (42.8%)CIS. Immunohistochemical stains, p53,CEA and S-100 were applied to all specimens. In both groups, P53 and CEA immunoreactivity were seen only in epithelial cells of CIS lesions, S-100 immunoreactivity, on the other hand was seen in all FCD. IDH lesions as well as in myoepithelial cells of some AIDH lesions. When the same lesions were compared among the two groups, the differences between their immunoreactivity were not statistically significant (p>0.05). When the p53, CEA and S-100 stains were applied to all of the 65 lesions, it was detected that the same lesions in both groups exhibited similar immunoreactivity properties. When the results staining were compared between different lesions, the differences between immunoreactivity were found as statistically significant (p<0.05). We conclude that p53 and CEA immunohistochemical stains proved unsatisfactory to detect tumoral differentiation in FCD, IDH, ATDH and CIS lesions. On the other hand, all of the 3 stains could be used for the differential diagnosis of the lesions. Key words:FCD, Epithelial hyperplasia, intraductal carcinoma, P53, CEA, S-100. 57