Ratlarda deneysel olarak yara modelinde deltaparinin etkileri

Abstract

ÖZET Bu deneysel çalışma antikoagülan ajan olarak günümüzde sıkça kullanılan deltaparinin yara iyileşmesi üzerine olan etkilerini ortaya koymak üzere gerçekleştirildi. Çalışmamız Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hakan Çetinsaya Deneysel ve Klinik Araştırma Merkezi'nde (DEKAM) Kasım 1999 - Aralık 1999 tarihleri arasında yapıldı. Her biri sekiz rattan oluşan altı grup oluşturuldu. Ratların dorsal bölgelerine 3 cm'lik deri insizyonu yapıldı. Kontrol gruplarında yara dudaklarına sırasıyla iki ve yedi gün süreyle 0,3 cc serum fizyolojik günde üç kez enjekte edildi (K1 grubu için iki gün, K2 grubu için yedi gün). 300 U/Kg/gün heparin eşit üç doza bölünmüş şekilde 80 U/Kg/gün deltaparin eşit iki doza bölünmüş şekilde yara dudaklarına enjekte edildi (grup H1 ve D1 için iki gün, Grup H2 ve D2 için yedigün süreyle), insizyonlar 4/0 ipekle tek tek matress sütürle 54kapatıldı. Postoperatif ikinci gün K1-H1-D1 grubu ratlar sakriye edildi, insizyonuda içine alan deri yara yerinden 5 mm'lik uzaklıktan eksize edildi, histopatolojik inceleme ve biyokimyasal analiz için rezerve edildi. Ayrıca iki mi kan örneği aPTT ve trombosit testleri için alındı. Aynı işlem K2-H2-D2 grupları için yedinci gün yapıldı. aPTT ve trombosit düzeyleri karşılaştırıldığında, aPTT düzeylerinde sırasıyla K1 ile H1-D1 ve K2 ile H2-D2 grupları arasında ve trombosit değerlerinde K2-D2 ile H2 grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (p<0.05). FGF değerleri karşılaştırıldığında, K1-H1-D1 grupları arasında fark olmadığı görüldü, K2-H2-D2 gruplarında K2 ile D2-H2 grupları arasında istatistiksel olarak belirgin fark olduğu tespit edildi. Histopatolojik inceleme, primer kapatılmış yarada lokal deltaparin uygulamasının yara iyileşmesine kontrol ve heparin uygulamasına göre fark oluşturmadığını ortaya çıkardı. Sonuç olarak; primer kapatılmış yaraya tedavi dozunda lokal deltaparin enjeksiyonu, yarada FGF miktarını uygulama süresiyle doğru orantılı olarak artırmaktadır. Ayrıca, yarada enfeksiyon, epidermis iyileşmesi, dermis iyileşmesi ve granülasyon dokusu oluşumunda serum fizyolojik uygulananlara oranla fark oluşturmamaktadır. 55

THE EFFECT OF DELTAPARIN ON WOUND HEALING IN RATS SUMMARY This experimental study was performed to evaluate the effect of deltaparin on wound healing which is used frequently as anticoagulant agent. The study was accomplished between November 1999 and December 1999 at the Hakan Çetinsaya Experimental and Clinical Research Center of Erciyes University. Six groups were formed, each including 8 rats. 3 cm midline skin incision was made on the dorsal region of rats. In the control groups physiologic saline was injected into wound edges 0.3 ml three times in a day (for group K1 two days and in the group K2 seven days). 300U/Kg heparin and 80U/Kg deltaparin was injected into wound edges 0.3 ml two times in a day for the deltaparin groups and three times in a day for heparin groups ( for group H1 and D1 two days, for group H2 and D2 seven days). Incision was sutured interrupted 4/0 56atraumatic silk suture. In the postoperative second day K1-H1-D1 group rats were sacrified and the skin including the incision was excised 5 mm away from the wound and reserved for histopathological and biochemical analyses. In addition, two mililiters blood sample were received for aPTT and thrombocyte tests. For K2-H2-D2 groups were done the same at the seven days. When aPTT and thrombocyte levels compared, there was statistically difference aPTT levels between K1 and H1-D1 groups, K2 and H2-D2 groups respectively, and thrombocyte level between K2-D2 and H2 groups (p<0.05). When FGF levels compared, there was no statistically difference between K1-H1-D1 groups, in the K2-H2-D2 groups, there was statistically difference between K2 and H2-D2 groups (p<0.05). Histopatological examination revealed no difference in wound healing local deltaparin application into wound which had been closed primary compared control and heparin groups. In conclusion; thearapeutic dose, local deltaparin application into wound which had been closed primary, increases FGF levels directly proportional with the application time. Furthermore, in wound site infection, epidermal healing, dermal healing, and granulation tissue formation, deltaparin wouldn't constitute difference according to physiolgic saline application. 57