Asfiktik bebeklerde antitrombin III düzeyleri ve dissemine intravasküler koagülasyon

Abstract

ÖZET ASFİKTİK BEBEKLERDE ANTİTROMBİN m DÜZEYLERİ VE DİSSEMİNE İNTRAVASKÜLER KOAGÜLASYON Çalışma; asfiktik bebeklerin serum AT IH düzeylerini tayin etmek, bu bebeklerde ortaya çıkan kanama komplikasyonlarmı erken dönemde teşhis etmek ve erken dönemde profilaktik AT İÜ uygulamasının kanama komplikasyonlan üzerine etkisini araştırmak amacıyla Mart 1998 ve Ağustos 1998 tarihleri arasında Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Yenidoğan Ünitesi 'nde gerçekleştirildi. Çalışmaya, yenidoğan ünitesine doğumu izleyen ilk saatlerde başvuran çeşitli derecelerden asfiksiye maruz kalmış 50 ve Erciyes Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesinde zamanında komplikasyonsuz doğmuş sağlıklı 20 bebek alındı. Tüm bebeklerden doğumu izleyen ilk saatlerde hemoglobin, trombosit sayısı, PT, PTT, D dimer, kan proteinleri ve AT IH düzeyleri için kan örnekleri alınıp asfiktik bebeklerden rastgele seçilmiş 25 'ine 70 Ü/kg dozunda AT İÜ uygulandı. Asfiktik bebeklerin başlangıçta çalışılan koagülasyon testleri kontrol grubundan anlamlı şekilde farklı bulundu. Tedavi uygulanan grubun tedavi sonrasındaki AT m düzeyleri de AT IH verilmeyen grubun ikinci gün değerleri ile karşılaştırılarak tedavinin etkinliği 81saptanmaya çalışıldı. Çalıştığımız metod ile adult plazma AT m düzeylerini belirlemek ve tam kan veya kan ürünlerinin transfüzyonu ile hastalara ne kadar AT IH verilebildiğini saptamak amacıyla değişik günlerde alınan 30 plazma örneğinden çalışılan AT IH düzeyi 30.36±2.1 mg/dl olarak bulundu. Aynı çalışmada beklemekle banka kanlarının AT IH düzeylerinde değişiklik olmadığı saptandı. Asfiktik bebeklerin AT IH düzeyleri kontrol grubundan düşük, PT ve PTT değerleri uzamış, trombosit sayılan düşük, D dimer düzeyleri yüksek bulundu. Bu değişiklikler istatistiki olarak anlamlı olup asfîksi derecesi ile orantılı idi. Antitrombin İÜ ve D dimer seviyelerinin asfiksiye bağlı DIC gelişen bebeklerin erken tanınmasında yararlı parametreler oldukları kanaatine varıldı. Takipte asfiktik bebeklerin % 24 'ünde DIC ile uyumlu kanama diyatezi gelişti. Antitrombin IH verilen ve verilmeyen bebeklerde DIC gelişme oram yönünden fark gözlenmedi. Tek doz 70 Ü/kg AT IH tedavisinin AT İÜ düzeylerinde artma ve D dimer düzeylerinde düşme sağladığı, ancak DIC gelişmesini önlemediği belirlendi. Hastaneye kabulde şok tablosunda olan sekiz bebeğin (% 16) hemoglobin değerleri diğer bebeklere göre anlamlı şekilde düşük idi. Bu bulgu postnatal erken dönemde şokla gelen asfiktik bebeklerde perinatal kan kaybının dikkate alınması gerektiğini düşündürdü. Grade m asfiktiklerde mortalite belirgin olarak yüksek idi ve ölen hastaların % 54 'ünde DIC mevcuttu. Asfiktik bebeklerde kanama komplikasyonlanmn mortalite açısından önemli yeri olduğu gözlendi. 82

SUMMARY EVALUATION OF AT m LEVELS AND DISSEMINATED INTRAVASCULAR COAGULATION IN ASPHYCTIC NEWBORNS Bleeding is a frequently encountered problem in newborn period. Most of the severely asphyxiated newborns present with intracranial or pulmonary hemorrhage or develop findings compatible with DIC during hospital care. The aim of this study is to evaluate AT HI levels and coagulation parameters in asphyxiated infants. Effects of AT EI prophylaxis were also evaluated. Fifty asphyxiated infants admitted to neonatology department of Erciyes University Hospital in first few hours after birth were evaluated and 20 healthy age matched term infants served as control group. Premature infants and infants with gross anomalies were exluded. Blood samples were obtained from all infants on admission for AT HI, hemoglobin and D dimer levels, platelet count, PT, and PTT. Twenty five asphyctic infants received single dose 70 U/kg AT HI before first samples are taken. All sick infants were reevaluated for AT HI and other coagulation tests at 48 hours and 7 days of age. 83Asphyxiated infants are found to have lower AT in levels, lower trombocyte counts higher D dimer levels and longer PT than controls. This finding was significant and adverse changes were proportional to degree of asphyxia. AT in and D dimer levels were thought to be useful parameters for the early diagnosis of DIC in asphyxctic newborns. In the follow up, DIC-related hemorrhagic diathesis developed in % 24 of patients. There were no significant difference between asphyctic patients who were given AT HI treatment and untreated infants for the development of DIC. This study showed that, single dose AT III treatment (70 U/kg) may increase the levels of AT m and may decrease the levels of D dimer but is ineffective to prevent the development of DIC. Eight asphyctic patients were in shock on addmission. Hemoglobin levels of these patients were significantly lower than other asphyctic patients. It was considered mat perinatal blood loss must be taken into account among the asphyctic newborns who were in shock in the early postnatal period. The mortality rate was highest in the grade HI asphyctic patients. Disseminated intravascular coagulation was present in % 54 of expired babies, inDICating the importence of hemorrhagic complications in asphyctic newborns. 84