Özefagus varis kanamalarının önlenmesinde idame deri altı oktreotid tedavisinin etkinliği

Abstract

ÖZET Özefagus varis kanaması tüm üst gastrointestinal sistem kanamalarının % 10'unu oluşturmaktadır. Erken tanı ve tedaviye rağmen, mortalite halen % 30-50 gibi yüksek oranlardadır. Kanamanın kontrol altına alınmasında somatostatin, oktreotid ve diğer vazoaktif ilaçlar kullanılabilmektedir. Bu çalışmada oktreotid infüzyonu ve skleroterapi sonrasında deri altı yoldan uygulanan oktreotid idame tedavisinin kanama tekrarını önlemedeki etkinliği araştırılmıştır. 62Çalışmaya 61 aktif özefagus varis kanamalı olgu alınmış olup, randomize olarak seçilen 34'ü standart tedavi (ST) grubunu oluştururken, 27 olgu da idame tedavisi (İT) grubunu oluşturmuştur. Tüm hastalara 50 ug iv bolus olarak verilen oktreotidi takiben, kanamayı izleyen 12-36 saat boyunca (endoskopik skleroterapi yapılana kadar) 50 ug/saat hızında oktreotid infüzyonu yapıldı. İdame tedavisi grubuna skleroterapi sonrasında beş-yedi gün süreyle sekiz saatte bir 100 ug deri altı oktreotid verildi. Her iki gruba da ilk skleroterapiden sonraki beş-yedinci günlerde ikinci skleroterapi ler yapıldı. Gruplardaki kanama süresi (gün), transfüzyon sayısı (ünite), tekrar kanama süresi (gün), hastanede kalış süresi (gün) ve üç hafta içindeki mortalite durumu kaydedildi. Gruplar arasında yaş, cinsiyet, siroz etyolojisi, Child-Pugh derecesi, transfüzyon gereksinimi ve hastanede kalış sürese bakımından fark bulunmazken (p>0.05), üç haftalık mortalitenin ST grubunda İT grubuna göre anlamlı şekilde yüksek olduğu tespit edildi {9 (% 26.4)'a karşılık 1 (% 3.6) p<0.05 }. Kanama tekrarı oranı da İT grubunda ST grubuna göre anlamlı şekilde düşük bulundu {1 (% 3.6)'e karşılık 9 (% 26.4), p<0.05}. Sonuç olarak; sirozlu hastalarda özefagus varis kanamalarının kontrolü ve erken dönemdeki tekrarının önlenmesinde, skleroterapi ve oktreotid infüzyonuna ek olarak derialtı idame oktreotid tedavisi uygulanması yararlı olabilir, fakat bu konuda ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. 63

SUMMARY Oesophageal varices are the source of bleeding in about 10 % of upper gastrointestinal haemorrhages. Despite early diagnosis and treatment, mortality rate is as high as 30-50 %. Somatostatin and octreotide have been used in the control of variceal haemorrhage. This study was performed to assess whether the addition of subcutaneous octreotide injection to sclerotherapy and octreotide infusion improves the results in the management of rebleeding rate in acute oesophageal variceal bleeding. 6461 consecutive active oesophageal varice bleeding were randomly assigned to either standard octreotide treatment group (ST) or octreotide maintenance group (MT). After 50 [ig of intravenous bolus injection, octreotide was infused at a rate of 50 (ig/h to 34 patients forming the ST group, until endoscopic sclerotherapy performed within 12- 36 hours. Same procedure was applied to another 27 patients in the MT group in which octreotide was given 100 (j.g/8 h after sclerotherapy for five more days. In both groups, sclerotherapy was repeated on the 5th or 7th days after the first one. First bleeding period (days), transfusion (unit), rebleeding period (days), hospitalisation period (days) and mortality within three weeks were all recorded in both groups. Gender, age, aetiology of cirrhosis, Child-Pugh score, hospitalisation rate and transfusion amount were similar in both groups (p>0.05). Mortality within three weeks was significantly higher in ST group than MT group { 9 (26.4 %) vs. 1 ( 3.6 %), p<0.05}. Rebleeding rate was significntly lower in MT group { 1 (3.6 %) vs. 9 (26.4 %), p<0.05 }. The administration of subcutaneous octreotide may effectively control and decrease the rebleeding rate in acute variceal haemorrhage in patients with cirrhosis undergoing sclerotherapy and octreotide infusion but further studies are necessary. 65