Dilate kardiyomiyopatili hastalarda 72 saat dobutamin infüzyonunun miyokardiyal hasar ve ritm bozuklukları üzerine etkisi

Abstract

ÖZET Bu klinik çalışma Erciyes Üniversitesi Tıp fakültesi Gevher Nesibe Araştırma ve Uygulama Hastanesi Kardiyoloji Ana Bilim Dal'ında Kasım 1999- Aralık 2000 tarihleri arasında Dilate KMP'li hastalarda prospektif olarak yapılmıştır. Amaç: Dilate KMP'li hastalarda 72 saat dobutamin infuzyonunun miyokardiyal hasar ve ventriküler ritm bozuklukları üzerine etkisini incelemek. Materyal ve Metod: Çalışmaya 35 hasta alındı. 6 hasta çeşitli nedenlerle infüzyon protokolünü tamamlayamadığından çalışma dışı tutuldu. 29 hasta ile çalışma tamamlandı. Başlangıçta troponinT değerlerine bakılarak negatif olan hastalar çalışmaya alındı. Aynı zamanda hastaların bazal CK ve CK-MB değerleri ölçüldü. Dobutamin infüzyonu öncesi hastalara 24 saat 12 lead Holter monitör takibi yapıldı. 1 mikrogram/kg/ dakika dozda başlayarak 15 dakikada birlmikrogram doz arttırılarak maksimum 10 mikrogram/kg/dakika doza ulaşıldı ve bu dozda 72 saatlik infüzyon tamamlandı. Dobutamin infüzyonunu 24- 48.saatleri arasında tekrar 24 saatlik Holter monitör takibi yapıldı.Dobutamin infuzyonunun bitiminden 4 saat sonra da tekrar troponinT, CK, CK-MB değerleri ölçüldü. Bulgular: İskemik KMP grubunda dobutamin infuzyonu sonrası, öncesine göre troponin T değeri, CK, CK-MB değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı artış olmadı.TVES, PAİR, RUN sayısında ve ST depresyon süresinde istatistiksel olarak anlamlı artış olduğu tespit edildi, (p değeri sırası ile 0.001, 0.001, 0.02, 0.002). Ortalama kalp hızında anlamlı değişiklik olmadı. Hastaların fonksiyonel kapasitelerinde anlamlı düzelme oldu (p=0.003). Noniskemik KMP grubunda troponin T, CK, CK-MB, TVES, PAİR, RUN, ST depresyonu süresi, ortalama kalp hızı açısından istatistiksel olarak anlamlı değişiklik olmadı. Hastaların fonksiyonel kapasitesinde anlamlı düzelme oldu (p<0.05). Tüm KMP'li hastalar değerlendirildiğinde ise ST depresyon süresinde anlamlı artma (p< 0.05) ve fonksiyonel kapasitede anlamlı düzelme olduğu (p= 0.001), troponin T, CK,CK- MB, TVES, PAİR, RUN, ortalama kalp hızında anlamlı değişliklik olmadığı görüldü. Sonuç: Yaptığımız bu çalışmanın sonucunda dilate KMP' li hastalarda 72 saat dobutamin infuzyonu ile miyokardiyal hasarlanmanın olmadığı, hastaların fonksiyonel kapasitelerinde anlamlı düzelme olduğu kanaatine vardık.Noniskemik grupta; vetriküler aritmilerde, kalp hızında ve iskemi yükünde artış olmaksızın dobutamin infüzyonunun yapılabileceği, ancak iskemik grupta ventriküler aritmiler açısından dikkatli olunması gerektiği düşüncesindeyiz.

SUMMARY Between September 1999 and December 2000 we performed this prospective clinical study at Cardiology Department of Medikal Faculty of Erciyes Universty in the patients previously diagnosed with dilated cardiomyopathy. Aim: Our aim was to investigate the effects of 72 hours dobutamine infusion on parameters of myocardium damage and ventricular arrhytmia in the patients previously diagnosed with dilated cardiomyopathy. Material and methods: Thirty five patients were enrolled to constitute a study population. Six of them were excluded because they could not tolerate an infusion protocol. Thus, 29 patients were examined. Prior to commencement of study protocol all the patient had, negative Troponin T values, CK and CK-MB were measured and 12 lead holter monitorizationperformed for 24 hours. Dobutamine infusion started with 1 mikrogram / kg / minute and increase by l mikrogram/kg / minute every 15 minutes to obtain maximum dose of 10mikrogram/kg/minute which infused for 72 hours. Between 24 to 48 hours of dobutamine infusion Holter monitorization was re-performed. After 4 hours of discontinuation of dobutamine infusion, Troponin T, CK and CK-MB were re-measured. Findings: statistically there was no significant increase in troponin T, CK, and CK-MB values in ischemic cardiomyopathied group. But significant increase occured in TVES, PAIR, RUN' s number and duration of ST depression (P=0.001,0.001,0.02 and 0.002 respectively). Mean heart rate did not change significantally. All the patients in this group had considerable improvement in functional capacity (p=0.003). In contrast, statistically there was no significant changes in troponin T, CK, CK-MB values, TVES, PAIR, RUN' s number duration of ST depression and heart rate in non-ischemic group with cardiomyopathy. In addition all the patients had considerable improvement in functional capacity (p< 0.005). Generally, significant increase in duration of ST depression (p<0.005) and considerable improvement in fuctional capacity (p=0.001) noticed in all the patients with cardiomyopathy whereas, no significant changes noticed in troponin T, CK and CK-MB values, TVES, PAIR, RUN' s number and mean heart rate. Results: We confirmed that 72 hours infusion of dobutamine in the patients with cardiomyopathy lead to significant improvement in functional capacity without any damage on myocardium. Despite, there was no ventricular arrhythmia, increasing in heart rate and ischemic burden during dobutamine infusion in non ischemic group, still we believe that caution should be taken regarding ventricular arrhythmia in ischemic group during infusion.