Trombolitik tedavi verilen ve verilmeyen hastalarda hastanede yatış süresince takrarlayan iskemi ve infarktüs sıklığı

Abstract

ÖZET AMAÇ : Miyokard infgarktüsü (MI) sonrası, trombolitik verilen ve çeşitli sebeblerden dolayı verilmeyen hastalarda hastane içi erken dönem takibi boyunca, tekrarlayan iskemi ve (ölümcül/ölümcül olmayan) infarktüs sıklığının karşılaştırılması amaçlandı. GİRİŞ : Erken trombolitik tedavi ile MI 'a yol açan arterdeki tıkanma, yüksek oranda açılabilmekte ise de, trombojenik uyarılar ve eğilim tamamen ortadan kaldırılmamaktadır. Bu durum ise hastaları tekrarlayan iskemi, hatta ölümcül olan veya olmayan tekrarlayan infarktüslere maruz bırakmaktadır. MATERYAL VE METOD : MI tanısı ile hastaneye yatırılan 285 hasta çalışmaya dahil edildi ve hastalar trombolitik tedavi verilenler ve verilmeyenler diye 2 gruba ayrıldı. Trombolitik tedavi verilen ve verilmeyen hastalarda hastane içi dönemdeki tekrarlayan iskemi ve infaktüs sıklığı karşılaştırıldı. BULGULAR : Çalışmaya 36'sı kadın, 249'u erkek toplam 285 hasta alındı. 159 (% 55,8) hastaya trombolitik tedavi verildi. Bunların ortalama yaşı 54+1 1 yıl idi ve 17'si kadın hasta idi. Trombolitik tedavi olarak da hastaların %88,7'sine steptokinaz, %1 1.3 'üne t-PA uygulanmıştır. Geri kalan 126 (%44.2) hasta konservatif olarak tedavi edildi. Bunların ortalama yaşı 58+12 yıl idi ve 19'u kadın hasta idi. 44Toplam 30 hastada tekrarlayan iskemi tespit edildi. Bunların 19'u (%11.95) trombolitik tedavi verilen gruptan ve 11 'i (% 8.73) trombolitik tedavi verilmeyen gruptandı. Bu esnada toplam 12 hastada tekrarlayan infarktüs gelişti ve bunların 8'i (% 5.03) trombolitik tedavi verilen gruptan, 4'ü (% 3.17) trombolitik tedavi verilmeyen gruptandı.Tekrarlayan infarktüslü hastaların 5 'i ölümle sonuçlandı. Bunların 3'ü trombolitik verilen gruptan, 2'si trombolitik tedavi verilmeyen gruptandı. Tekrarlayan iskemi ve enfarktüs gelişim zamanı, trombolitik tedavi verilen grupta ortalama 4.71+3.6 günler içinde, verilmeyen grupta ise ortalama 5.85±2.5 günler içinde gelişti (p= 0.263). P-bloker kullanımı haricinde, her iki grupta da antikoagülan ve anti iskemik ilaç kullanım oranı benzerdi (p= 0.002 ve p > 0.05 sıra ile). Trombolitik tedavi verilmeyen hastalar, verilen hastalara göre nispeten daha yaşlı idi (p= 0.001). SONUÇ : Bu çalışmada trombolitik tedavi verilen ve çeşitli sebeblerden dolayı verilmeyen hastalar arasında hastane içi tekrarlayan iskemi veya infarktüs sıklığı karşılaştırıldı. Trombolitik tedavi verilenlerde tekrarlayan iskemi ve infarktüs sıklığı trombolitik tedavi verilmeyenlere göre istatistiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte, daha yüksek bulundu. 45

SUMMARY AİM : We aimed to compare the incidence of early in-hospital recurrent ischemia and reinfarction (fatal or nonfatal) in the patients who received thrombolytic therapy for myocardial infarction and whose wene not. BACKGROUND : Early thrombolysis results in reperfusion in a large proportion of occluded arteries; it does not remove the thrombogenic stimulus. This leave the patients prone to reischemia or even fatal or non fatal reinfaction. Therefore, most previous studies evaluated these events after hospital discharge in patients underwent thrombolytic therapy. MATERIAL AND METHOD: A group of 285 consecutive patients presenting with myocardial infarction were enrolled, and divided in two groups whether they were eligible to thrombolytic therapy or not. Eighteen clinical variable were assessed to identify the predictors of in-hospital reischemia and/or reinfarction in two groups. RESULTS : 285 patients (36 female, 249 male) were studied. Thrombolytic therapy given to 159 patients (55.8%, mean age 54 ±11 years, 17 female and strep/t-pA =88.7/11.3%). 126 patients treated conservatively (44.2%, mean age 58 ±12 years, 19 female). Reischemia diagnosed in 30 patients (19 in thrombolytic vs 11 in nonthrombolytic caudidates, 11,9% and 8,73% respectively) While, reinfarction diagnosed in 12 patients (8 in thrombolytic vs 4 in nontrhrombolytic candidates 5,03% and 3,17% respectively) 5 of reinfarction 46events were fatal (3 in thrombolytic vs 2 in nonthrombolytic candidates). Episodes occurred within 4,71±3,6 days in thrombolytic versus 5,85+2,5 days in nonthrombolytic candidates (p= 0,263). Unlike 0-blockers antithrombotic and antiischemic medications were used equally in two groups (p=0,002 and p>0,05 respectively) Thrombolytic candidates were relatively younger than nonthrombolytic candidates (p=0,001). CONCLUSIONS : Despite of conventional thrombolytic, antithrom botic and antiischemic therapy some survivors of myocardial infarction subject to reishemia and reinfarction events during early in-hospital follow- up. The incidance is slightly higher in patients who received thrombolytic therapy compared with who did not receive, with no significant statistical difference. 47