İndirekt hiperbilirubinemili yenidoğanlarda ABO, RH ve subgrup uyuşmazlıkları

Abstract

ÖZET Bu çalışma 2001 ve 2002 yıllan içerisinde Erciyes Üniversitesi Gevher Nesibe Tıp ıkûltesi Yenidoğan Servisinde indirekt hiperbilirubinemi tanısıyla takip ve tedavi edilen »4 term yenidoğanda ABO, Rh, Keli ve özellikle Rh subgruplanndan C ve E'ye bağlı kan up uygunsuzhıklannm muhtemel rolü ve prevelansı ile kan grup antijen sıklıkları hakkında lgi sahibi olmak amacıyla yapıldı. Sarüıkh bebeklerde; tam kan sayımı, periferik yayma, tücülosit sayımı, total ve direkt bilirubin, DC testi yanında anne ve bebeklerde kan ?uplarına ve C, c, E, e, Cw, Keli subgruplanna bakıldı. Annelerde Rh (-)'lerin oram %13 ohıp subgrup antijenlerinden c, C, e oldukça yüksek randa pozitif bulundu. O grubu anneler bebeklerden daha fazla oranda idi. Rh, A, B, AB ve ıbgrup antijenlerinin büyük kısmı bebeklerde annelerden daha yüksek oranda pozitifti. Çalışmaya alınan 154 hiperbilirubinemili bebeğin 104'ünde (%67,5) anne- bebek kan rupları arasında bakılan kan grupları ile ilgili uygunsuzluk vardı. Yalnız ABO grupları ile gili uygunsuzluk vakaların %24'ünü oluşturuyordu. OA uygunsuzluğu bu grupta en sık %13) idi ve bunu OB uygunsuzluğu izliyordu (%6,5). AB, BA, A-AB ve B-AB bu grupta ok düşük oranda görüldü. Rh uygunsuzluğu olguların %7,9'unda olup, bunların %2,6'sında alnız Rh uygunsuzluğu mevcuttu. Yalnız subgrup uygunsuzluğu vakaların %18,1'ini luşturuyordu. C, c, E uygunsuzlıklan bu grupta çoğunluğu (%82,1) oluşturuyordu. Otuzbeş »İguda (%22,7) ise subgrup uygunsuzlıklan ABO ve Rh uygunsuzluğu ile birlikte idi. Vakaların 30'unda (%19,4) direkt Coombs testi pozitifti. Bu bebeklerin %26,6'sında ^BO, %10'unda Rh, %13,3'ünde subgrup ve yaklaşık yarısında (%43,3) birden fazla kan jrubu uygunsuzluğu vardı. İkisinde (%6,6) ise bakılan kan gruplan ile ilgili uygunsuzluk /oktu. Rh uygunsuzluğu gösteren bebeklerin %75'inde, OA uygunsuzluğu gösteren «beklerin %35'inde, OB uygunsuzluğu gösteren bebeklerin %10'unda, yalnız subgrup lygunsuzhığu gösteren bebeklerin %14,2'sinde Coombs testi pozitifti. AB, BA, A-AB ve B- /B uygunsuzluğu gösteren bebeklerin hiçbirinde Coombs pozitifliği yoktu. Yalnız subgrup uygunsuzluğunda daha düşük oranda görülen Coombs pozitifliği, Rh ve ABO uygunsuzluğunun da varlığında daha yüksek oranlarda bulundu. Rh uygunsuzluğu olan bebeklerin %75'inde anti-D profilaksisine rağmen Coombs testinin pozitif bulunması bebeklerin korunmadığım göstermiştir. 51Toplam 56 olguya (%36,3) kan değişimi yapıldı. Bu bebeklerin %21,4'ûnde ABO, ',1'inde Rh, %19,6'sında yalnız subgrup ve %26,7'sinde subgrupla birlikte diğer kan grup gunsuzluklan vardı. Vakaların %25'inde ise uygunsuzluk gösterilemedi Bir (%0,6) olguda h+C+AB) hidrops fetalis gelişti ve takipte eksitus oldu. Başvuru sırasında ensefalopati lgulan gösteren 9 bebek (%5,8) mevcuttu. Bu çalışmanın amacı sarılık etyolojisine genel bir yaklaşım olmayıp spesifik olarak n grupları ve özellikle subgrup uygunsuzluklarının prevelansını araştırmaktı. Subgrup gunsuzhığuna bağlı yenidoğan hemolitik hastalığı en az Rh uygunsuzluğu kadar probleme 1 açmaktadır. Coombs pozitif bebekler içinde yalnız subgrup uygunsuzluğu gösterenlerin anının %13,3 olması bunu göstermektedir. Bu bulgudan hareketle her doğumda anne-bebek asında ABO, Rh yanında çoğu zaman gözden kaçan ve maliyeti yüzünden bakılamayan tbgrup uygunsuzluklarının da araştırılması önemlidir. Antiglobulin proflaksisi de söz konusu maçlığından bilinen antijenlerle izah edilemeyen Coombs pozitif bebek ve annelerin subgrup ıtijenleri açısından araştırılması mflteakib gebeliklerin ve doğumdan sonra bebeğin yakın lemi ve problemin erken tam ve tedavisinde yararlı olacağı ve komplikasyonlan azaltacağı mısındayız. 52

SUMMARY This research was carried out in Neonatology Department of Erciyes University Medical School in Kayseri, Turkey. One hundred and fifty four jaundiced term infants equiring hospital treatment for indirect hyperbilirubinemia and their mothers were included n the study, to evaluate the frequency of hemolytic disease of the newborn with particular ;mphasis on subgroup incompatibility. ABO, Rh and subgroup antigens (e, E, C, c, Cw and Kell) were searched in all infants ind mothers and serum bilirubin CBC, reticulocyt count, peripheral smear and direct coombs :est on all infants were done on addmission. Thirteen percent of mothers were Rh (-). Blood group O in mothers, A and B in nfants were more frequent as expected. The frequency of e, E, C, c, Cw and Kell antigens of nothers were 93,5%, 28,6%, 69,5%, 71,4%, 3,9%, 6,5% respectively. Blood group incompatibility was present in 67,5% of all cases. The frequency of ABO incompatibility was 44,8%, Rh incompatibility was 7,6%, Subgroup incompatibility was 40,9%. Multple group incompatibility was observed in 22,7% of the cases. Direct Coombs test was positive in 30 infants (19,4 %). Ten percent of these cases had Rh, 26,6% had ABO, 13,3 % had subgroup and 43,3 % had multiple group incompatibility. The frequency of coombs positive cases was as follows; Isolated Rh incompatibility 75% Isolated O A incompatibility 35% Isolated OB incompatibility 10% Isolated Subgroup incompatibility 14,2% Mixed group incompatibility 37,2 % Exchange Transfusion was performed on 36,3% of the cases. Nine infants (5,8%) with a mean indirect bilirubin level 40mg/dl exibited bilirubin encephalopathy on addmission. In conclusion; we consider 3 findings significant at the end of this study: 1. Prophylaxis for Rh hemolytic disease is insufficient, since 75% of isolated Rh incompatible cases had coombs positive hemolytic disease inspite of Anti-D prophylaxis 2. Subgroup incompatibility plays as frequent role as Rh incompatibility and should be checked in appropriate situations. 3. Risk of bilirubin encephalopathy continiues to be a threat for our newborn babies. 53KAYNAKLAR 1. Yiğit Ş. İndirek hiperbilirubinemiler ve sanlıklı yenidoğana yaklaşım. Katkı Pediatri Dergisi 1995;5: 680-700. 2. Alp H, Altınkaynak S, Energin VM, Ceviz N, Selimoğlu MA. Yenidoğanda hiperbilirubinemi sorunu: Etyolojik değerlendirme ve tedavi sonuçlan. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 1995; 38: 47-55. 3. Berhrman RE, Kliegman RM. Jaundice and Hyperbilirubinemi in the Newborn. In Nelson Textbook of Pediatrics, (eds) Philadelphia: WB Saunders Company, Sixteenth edition. 2000; 513-519. 4. Gopinathan V, Miller NJ, Rice -Evans CA. Bilirubin and ascorbat antioxidant activity in neonatal plasma. FEBS Lett 1994; 349:197-2000 5. Belanger S, Lavoie JC, Chessex P. Influence of bilirubin on the antioxidant capacity of plasma in newborn infants. Biol Neonate 1997; 71 : 233-238 6. Dennery PA, Mc Donagh AF, Spitz DR, Rodgers PA, Stevenson DK. Hyperbilirubinemia results in reduced oxidative injury in neonatal Gunn rats exposed to hyperoxia. Free Radic Biol Med 1995; 19: 395-404 7. Mireles LC, Lum MA, Dennery PA. Antioxidant and cytotoxic effect of bilirubin on neonatal erythrocytes. Pediatr Res 1999; 45: 355-362 8. Narh N. Neonatal Mperbilirubinemi. DC. Ulusal Neonatoloji Kongre Kitabı. Çukurova Üniversitesi Basımevi 1998 ss; 125-142, 9. MacMahon JR, Stevenson DK, Oski FA. Part XII Bilirubin. Taeusch HW, Ballard RA(Eds). Avery's Diseases of the Newborn. (7th ed.) Philadelphia: WB Saunders Company, 1998;pp: 995-1043 10. Lawrence M, Gartner A. Neonatal Jaundice. Pediatrics in Review 1994;15: 422-431 1 1. Gartner LM, Whington PF. Disorders of bilirubin metabolism. In: Nathan DG, Oski FA(eds). Hematology of Infancy and Childhood (7 ed). Philadelphia: WB Saunders, 1987: 74-103 12. Singhal PK, Singh M, Paul VK, Deorari AK, Ghorpade MG. Spectrum of neonatal hyperbilirubinemia an analysis of 454 cases. Indian Pediatr 1992;29: 319-25 54