Tenis oyuncularında omuz horizontal addüksiyon açısının internal rotasyon açısına etkisinin araştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı tenis oyuncularında omuz horizontal addüksiyon açısının internal rotasyon açısını etkileyip etkilemediğini araştırmaktır. 27 profesyonel tenis oyuncusu ve 27 sedanter erkek üniversite öğrencisi değerlendirmeye alınmıştır. Omuz internal ve eksternal rotasyonu sırtüstü yatarken omuz 90 derece horizontal abdüksiyonda, dirsek 90 derece fleksiyondayken gonyometre ile ölçülmüştür. Daha sonra omuz orta rotasyon pozisyonuna getirilip, 90 derece horizontal addüksiyona alınarak olgulardan internal ve eksternal rotasyon yapmaları istenmiştir. Gonyometrik ölçüm yapılmıştır. Uygun istatistiksel değerlendirmeler sonucunda sporcu ve sedanter grup karşılaştırıldığında, omuz 90 derece abdüksiyonda iken eksternal rotasyon ölçümleri dominant olmayan tarafta anlamlı bulunmuştur (p=0.005). Abdüksiyon ve addüksiyon pozisyonunda yapılan ölçüm sonuçları karşılaştırıldığında, sporcu grupta dominant ve dominant olmayan tarafta eksternal rotasyon açıları anlamlı bulunurken (p=0.029, p=0.011), sedanterlerdeki karşılaştırma sonuçlarının anlamlı olmadığı görülmüştür. İnternal rotasyon açılarına bakıldığında, sporcu grupta her iki pozisyonda dominant ve dominant olmayan tarafta anlamlı bir farklılık bulunmuştur (p=0.000, p=0.000). Sedanterlerde de dominant ve dominant olmayan tarafta aynı gözlem sonuçları elde edilmiştir (p=0.000, p=0.000). Bu çalışmanın sonuçlarına göre tenis oyuncularında artmış eksternal rotasyon açısı görülmemiştir, fakat omuz horizontal addüksiyon açısının eksternal rotasyon açısını azalttığı bulunmuştur. Horizontal addüksiyon pozisyonunda skapulanın daha stabil olduğu düşünülerek, abdüksiyonda görülen artmış eksternal rotasyonun skapular katılımdan kaynaklandığı sonucuna varılmıştır.

The purpose of this study was to investigate the effects of horizontal adduction angle on internal rotation angle in tennis players. Twentyseven professional tennis players and twentyseven sedentary university students were evaluated. Shoulder internal and external rotation was measured using goniometer when cases lying supine, shoulder was abducted 90o and elbow flexed 90o. Then shoulder was placed in midrotation and 90o horizontal adduction and subjects were asked to do external and internal rotation. Goniometric measurement was done. Comparing sedantary group and athletes, nondominant shoulders? external rotation angles were significant in 90o abduction (p=0.005). Comparing measurement results in abduction and adduction position, dominant and nondominant shoulders? external rotation angles were significant in tennis players (p=0.029, p=0.011), but comparison results in sedantaries are not significant. Comparing internal rotation angles, significant difference was seen in athletes both dominant and nondominant shoulders (p<0.001, p<0.001), the same results was found in sedentaries (p<0.001, p<0.001). Shoulder horizontal adduction decreases internal rotation angle in athletes. Therefore same results were found in sedantary group, we cannot say this is a specific condition in athletes. With respect to this study?s results, increased external rotation was not seen, but we found that shoulder horizontal adduction decreases external rotation angle in athletes. We think that in horizontal adduction position scapula is more stable. Therefore, in abduction position increased external rotation may arise from scapular movement.