Diz osteoartritli hastalarda 3-boyutlu bilgisayarlı yürüme analizi ile gözlemsel yürüme analizi sonuçlarının karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışma diz osteoartriti (OA) olan bireylerde, farklı klinik tecrübelere sahip fizyoterapistler tarafından yapılan gözlemsel yürüme analizi (GYA) sonuçlarının, 3-boyutlu bilgisayarlı yürüme analizinden (3BYA) elde edilen sonuçlarla karşılaştırılması amacıyla yapıldı. Çalışmaya yaşları 46-81 arasında değişen, klinik ve radyografik incelemeler sonucunda bilateral diz OA'sı tanısı konulan 22 kadın 11 erkek, toplam 33 birey ve bu bireylerin yürüyüşünü gözlemsel olarak değerlendiren 4 fizyoterapist dahil edildi. Fizyoterapistler mesleki tecrübelerine göre 5 yıl üstü ve altı olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Diz OA tanısı konulan 33 bireyin fiziksel özellikleri, ağrı, tutukluk ve fiziksel fonksiyonlarıyla birlikte aynı gün içinde 3BYA ile yürüyüş parametreleri değerlendirildi. Bireyler 3BYA ile değerlendirilirken eş zamanlı olarak video kaydına alındı. Elde edilen video kayıtları klinik tecrübelerine göre 2 farklı gruba ayrılmış fizyoterapistler tarafından en az 6 hafta aralıklar ile iki kez gözlemsel olarak değerlendirildi. GYA geliştirmiş olduğumuz bir form aracılığı ile yapıldı. Bu form 15 açısal ve 6 temporo-spatial olmak üzere 21 parametreden oluşturuldu. Ayrıca yürüme analizi ile ilgili, tarafımızdan hazırlanan bir anket 147 fizyoterapiste uygulandı. Duruş fazında pelvik tilt parametresi en yüksek geçerliliğin (r:0,74-0,77, p<0,001) kaydedildiği parametre iken, gözlemciler arası ve gözlemci içi uyumu orta derece veya kuvvetli idi (ICC:0,55-0,82). Değerlendirilen diğer pelvik parametrelerde gözlemciler arası uyum zayıf yada düşük düzeyde (ICC:0,06-0,38), gözlemci içi uyum düşük düzeyde, orta derece veya kuvvetli (ICC:0,25-0,67), GYA ile 3BYA sonuçları arasında ise düşük düzeyde veya zayıf korelasyon (r:0,06-0,40) bulundu. Kalça ve diz eklemi parametrelerinde gözlemciler arası ve gözlemci içi uyum orta derece yada kuvvetli (ICC:0,40-0,81), GYA ile 3BYA sonuçları arasında zayıf veya düşük düzeyde korelasyon (r:0,22-0,50) bulundu. Topuk vuruşu fazında ayak bileği dorsi fleksiyonu parametresinde gözlemci içi ve gözlemciler arası uyum zayıf (ICC:0,02-0,16) bulunurken, diğer ayak bileği parametrelerinde gözlemci içi ve gözlemciler arası uyum orta derece veya kuvvetli idi (ICC:0,41-0,74). Ayak parametrelerinde GYA ile 3BYA sonuçları arasında topuk vuruşu ve topuk kalkışı fazında ayak bileği dorsi fleksiyon parametresinde ilişki yokken (r:0,07-0,23, p>0,05), diğer parametrelerde düşük veya orta düzeyde korelasyon (r:0,49-0,71, p<0,001) olduğu saptandı. Temporo-spatial parametrelerden duruş fazı uzunluğu parametresi dışındaki tüm parametrelerde gözlemci içi ve gözlemciler arası uyum kuvvetli (ICC:0,61-0,80), GYA ile 3BYA sonuçları arasında ise orta derece korelasyon (r:0,52-0,68, p<0,001) olduğu tespit edildi. Mesleki tecrübelerine göre 2 gruba ayrılmış fizyoterapistlerin değerlendirme sonuçları arasında belirgin bir fark bulunmadı. Bu çalışmanın sonucunda değerlendirilen parametrelerin birçoğunda GYA?nın klinik kullanım için yeterince geçerli ve güvenilir bir yöntem olmadığı bulunmuştur. Klinik kullanıma uygun yeterince geçerli ve güvenilir yöntemlerine ihtiyaç vardır. Bu biyomekani çalışmasının ileriki araştırmalara yol gösterici bir kaynak olacağı düşünüldü.

The purpose of this study was to compare the results of observational gait analysis (OGA) carried out by physiotherapists having different clinical experiences and the results of 3-dimentional gait analysis (3DGA) in patients with knee osteoarthritis (OA). The subjects were 22 woman 11 men, total 33, with an age range of 46-81 years who were diagnosed as having bilateral knee OA as a result of clinical and radiographic investigations and these subjects were observationally assessed by 4 physiotherapists. Physiotherapists were divided into 2 groups according to above and below 5 years of their professional experience. Diagnosed as having bilateral knee OA, 33 subject?s physical features, pain, stiffness and physical functions were assessed with gait parameters assessed by 3DGA in same day. When subjects were assessed by 3DGA, they were recorded simultaneously. These video records were observationally assessed two times with intervals of at least 6 weeks by physiotherapists divided into 2 groups according to their clinical experience. OGA were applied by a form we had developed. This form was composed of 21 parameters consisting of 15 angular and 6 temporo-spatial parameters. Prepared by us, a questionnaire about gait analysis was also applied to 147 physiotherapists. While pelvic tilt parameter in stance was the parameter in which the highest validity (r:0,74-0,77, p?0,001) recorded, interrater and intrarater agreement were moderate or substantial (ICC:0,55-0,82). It was found in other assessed pelvic parameters that interrater agreement was slight or fair (ICC:0,06-0,38), intrarater agreement was fair, moderate or substantial (ICC:0,25-0,67) and slight or fair correlation (r:0,06-0,40) was between OGA and 3DGA results. It was found in parameter of hip and knee joints that intrarater and interrater agreement was moderate or substantial (ICC:0,40-0,81) and slight or fair correlation (r:0,22-0,50) was found between OGA and 3DGA results. While intrarater and interrater was found slight (ICC:0,02-0,16) in angle dorsi flexion parameter in initial contact, in other angle parameters intrarater and interrater agreement was moderate or substantial (ICC:0,41-0,74). While in angle parameters, there was no correlation (r: 0,02-0,16, p>0,05) in angle dorsi flexion parameter in initial contact and terminal stance between OGA and 3DGA results, it was found fair and moderate correlation (r:0,49-0,71,p?0,001) in other parameters. It was identified in all temporo-spatial parameters except length of the stance phase that intrarater and interrater agreement was substantial (ICC:0,61-0,80) and moderate correlation (r:0,52-0,68, p?0,001) was between OGA and 3DGA results. A significant difference was not found among assessment results made by physiotherapists divided into 2 groups according to their professional experience. As a result of this study, it was found that OGA isn?t sufficiently reliable and valid method for the clinical use in the lots of assessed parameters. Sufficiently valid and reliable methods which are appropriate for the clinical use are needed. It was thought that this biomechanics study would be an advisor source for future researches.