Patellofemoral ağrı sendromunda medial ve lateral hamstringlerin kas aktivasyonunun ve aktivasyon zamanının dinamik olarak incelenmesi ve fizyoterapinin etkisi.

Abstract

Bu çalışma, Patellofemoral Ağrı Sendromlu (PFAS) hastalarda Medial Hamstring (MH) ve Lateral Hamstring (LH) kaslarının kasılmaya başlama zamanları (onset) arasındaki olası farkı, yürüme aktivitesi sırasında değerlendirmek ve tek seanslık fizyoterapi uygulamasının bu cevaplar üzerine olan etkisini araştırmak amacıyla yapılmıştır. PFAS teşhisi konulan 15 hasta (30.46±6.22) ve benzer demografik özeliklere sahip 15 sağlıklı birey (28.73±7.43) çalışmaya alınmıştır. Çalışmada ilk gün ağrı, fonksiyonel aktivite düzeyi, postür, patellofemoral eklem ve çevre yumuşak dokular değerlendirilmiştir. Ayrıca kalça abdüktör, ekstansör, eksternal rotatör, diz fleksör ve ekstansör kaslarının izometrik kuvvetleri değerlendirilmiştir. Ikinci gün, yüzeyel elektrotlarla, serbest yürüme hızında EMG kaydı yapılmış (preamplified, 10-450Hz band aralığı, 1000Hz örneklem hızı) ve 6 adet yüksek hızlı kamera ve 2 adet kuvvet platformu ile yürümenin zaman-mesafe parametreleri ve kalça, diz ve ayak bileği kinematikleriyle ilgili veriler toplanmıştır. Tüm değerlendirmeler yapıldıktan sonra, PFAS grubundaki hastalara tek seans, LH'e (Biceps Femoris) tranvers friksiyon masajı ve İliotibial Banda statik germe uygulanmıştır, hemen sonra tekrar EMG yapılmıştır. Yapılan istatistiksel analizler sonucunda, PFAS ve kontrol grubu arasında yürümenin zaman-mesafe parametreleri ile kalça, diz ve ayak bileği kinematiklerinde, herhangi bir farka rastlanmamıştır. LH ve MH arasındaki kasılmaya başlama zamanları arasındaki fark, PFAS grubunda 0.041±0.06 msn, kontrol grubunda 0.012±0.04 msn olup, aralarındaki fark anlamlı bulunmamıştır (p=0.327). Fizyoterapi uygulamasından hemen sonra, LH'in kontraksiyona başlama zamanında bir gecikme olmuş, ancak tedavi öncesiyle karşılaştırıldığında aradaki fark anlamlı bulunmamıştır (p=0.24). Sonuç olarak, istatistiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte yürüme sırasında PFAS'lu hastalarda LH'lerin MH'lerden daha önce kasılmaya başladığı görülmüştür ve tek seanslık fizyoterapi uygulaması ile LH'lerin kasılmaya başlama zamanının geciktirilmesi sağlanmıştır.

This study was performed assessing time delay differences between onsets of medial and lateral hamstrings during gait analysis and investigating effect of single session of physiotherapy on this possible time delay. 15 patients (30.46±6.22) with Patellofemoral Pain Syndrome (PFPS) and age-matched 15 healthy subjects (28.73±7.43) were recruited. First day, Pain intensity level, posture, patellofemoral joint and surrounding soft tissues, functional activity level were evaluated. Besides, hip abductor, extensor, external rotator, knee flexor and extensor isometric muscle strengths were measured. In the second day, EMG was recorded (preamplified, 10-450Hz bandpass, 1000Hz sampling rate) with surface electrodes at self-selected speed. For gait analysis, 6 high-speed cameras and 2 force plates were synchronized with surface EMG electrodes and, spatial-temporal parameters were analysized with hip-knee-ankle kinematics. After all, single session physiotherapy composed transverse friction massage to LH (Biceps Femoris) and active stretching to ITB were applied to PFPS group and EMG has been recorded again. There was no significant difference in spatial-temporal characteristics of gait and hip-knee-ankle kinematics between the groups. The time difference between onsets of LH and MH in PFPS and the control group were found as 0.041±0.06 msec. and 0.012±0.04 msec. respectively and foregoing differences was found statistically non-significant (p=0.327). There was a delay in onset time of LH after physiotherapy application, however, the difference was found statistically non-significant comparing with pre-physiotherapy application (p=0.24). Albeit non- significant, the result was that LH's contraction was initiated before MH in PFPS group and onset of LH was delayed with single physiotherapy session.