Subakromial sıkışma sendromu tedavisinde farklı proprioseptif nöromuskuler fasilitasyon patern uygulamalarının etkinliğinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmada Subakromial Sıkışma Sendromu (SSS) tanısı konan hastalarda farklı paternlerde Proprioseptif Nöromuskuler Fasilitasyon (PNF) uygulamalarının etkileri karşılaştırıldı. Çalışmaya 60 hasta ile başlandı, 45 hasta ile bitirildi. Hastalar randomize olarak 3 gruba ayrılarak, birinci gruba (KF grubu) cold pack, ultrason ve TENS uygulamalarını kapsayan konvansiyonel fizyoterapi uygulandı ve ev egzersiz programı verildi. Bunlara ilave olarak ikinci gruba (KF+E-PNF grubu) PNF paternlerinden sadece ekstremite paternlerinde; üçüncü gruba (KF+ESG-PNF grubu) ise ekstremite paterni ile birlikte skapula ve gövde paternlerinde PNF uygulamaları yapıldı. Bu programlara haftada 3 gün, toplam 6 hafta devam edildi. Hastaların Görsel Analog Skalası (VAS) ile ağrı şiddetleri, universal gonyometre ile omuz ve boyun eklem hareket açıklıkları değerlendirildi. Ayrıca hastalara pektoral kas kısalık testi, postür analizinde başın anterior ve lateral tilti, yuvarlak omuz ve kifoz ölçümleri, Skapula Lateral Kayma Testi (SLKT), omuz eklemi pozisyon hissi değerlendirmesi için lazer imleç yardımlı açı tekrarlama testi uygulandı. Hastaların ağrı, fonksiyonel durum ve özür seviyeleri; Constant-Murley Skorlaması, Kol, Omuz ve El Sorunları Anketi (DASH), Omuz Ağrı ve Disabilite İndeksi (SPADI) kullanılarak değerlendirildi. Hastaların memnuniyetleri görsel analog skalası ile belirlendi. Tedavi sonrasında; her üç grubun aktivite, istirahat ve gece ağrıları azalırken, PNF uygulanan gruplarda gece ağrısındaki azalma daha fazla idi (p<0,05). Tüm grupların aktif hareketlerinde artışlar oldu (p<0,05). Hastaların SLKT sonuçları karşılaştırıldığında, KF+ESG-PNF grubunda kollar abduksiyon pozisyonunda yapılan ölçümdeki farkın azaldığı (p<0,05); diğer gruplarda üç ölçüm pozisyonunda da meydana gelen değişimin benzer olduğu (p>0.05) bulundu. Postür analizinde, her üç grupta da düzelmeler olduğu belirlendi (p<0.05). Eklem pozisyon hissinde, KF+ESG-PNF grubunda hem fleksiyon, hem de abduksiyonda X ve Y eksenlerindeki sapma ile toplam sapma miktarında anlamlı azalma oldu (p<0.05). Diğer gruplarda ise bu azalma daha kısıtlı idi. Hastaların tamamında Constant-Murley Skorlarında artma; DASH ve SPADI skorlarında ise azalma olduğu belirlendi. Çalışmanın sonunda; SSS tedavisinde konvansiyonel fizyoterapi programları ile birlikte farklı PNF patern uygulamalarının egzersiz programına ilave edilmesinin, ağrıyı azaltmada, omuz eklem pozisyon hissinin artmasında ve fonksiyonelliği artırmada faydalı olacağı görüşüne varıldı.

The effects of proprioceptive neuromuscular facilitation applications in different paterns were compared in treatment of Subacromial Impingement Syndrome (SIS) in this study. The study began with 60 patients and completed by 45 patients. Patients were divided into three groups randomly. In the first group (CP group), conventional physiotherapy including cold pack, ultrasound and TENS applications was applied and home exercises were given. Additionally, in the second group (CP+E-PNF group) only with extremity pattern; and in the third group (CP+ESB-PNF), together with extremity pattern, scapula and body patterns from PNF paterns were applied. This programme continued during 6 weeks and 3 day a week. Visual Analog Scale (VAS) was used for pain severity of patients and universal goniometer was used for shoulder and neck range of motion. Also, shortening test of pectoral muscles, anterior and lateral tilting of head, rounded shoulder and kyphosis measurements for posture analysis, Scapula Lateral Slide Test (SLST) and laser pointer assisted angle reproduction test for shoulder joint position sense were applied to patients. the pain, functional status and disability levels of the patients evaluated using Constant-Murley Scoring, Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand (DASH), Shoulder Pain and Disability Index (SPADI). Patient satisfaction was determined with VAS. After treatment; activity, rest and night pain decreased in all three groups and night pain reduction was beter in PNF groups (p<0,05). Active motions increased in all groups (p<0,05). In comparison of SLST results of patients, difference in abduction position decreased in CP+ESB-PNF group (p<0,05); in the other groups, similar changes occurred in three assessment position (p>0.05). It was determined that improvements occurred in all groups in posture analysis (p<0,05). Total deviation and deviation in X and Y axis in shoulder joint position sense decreased significantly in CP+ESB-PNF group both flexion and abduction motions (p<0,05). Decreasing in this measurement in other groups was limited. Incresing in Constant Murley Score; and decreasing in DASH ve SPADI scores were determined in all groups (p<0,05). As a result of study, it was concluded that different PNF pattern applications addition to exercise programme together with conventional physiotherapy would be beneficial in reducing pain, increasing shoulder joint position sense and increasing functionality in the treatment of SIS.