dc.description.abstract | lif ÖZET Belgesel sinemacı, her yaşlan, her kültürden, her toplumsal katmandan 'öğrenciler'inin görsel ve işitsel belleğine seslenen etkin bir pedagogdur. Tür çeşitliliği gösteren bu çalışmanın, düşündürmek için dikkat çekmek gibi ortak bir paydası vardır; çekimlerin kalitesi, kurgunun hassasiyeti, yorumun özlülüğü, gerçekliğin kavranmasına hizmet etmek için birbiriyle yarışmak zorundadır. Bu gerçekliğin sonsuz büyükten (ML İchac: Himalaya, 1950) sonsuz küçüğe (J. Painleve: la Daphnie `Daphnia`, 1928), uzak keşiflerden (P. Höfer ve W. Futter: `Afrika Sizinle Konuşuyor`, 1930; L. Bonzi, M. Craven ve E. Gras: `Kayıp Ktta`, 1955) gündelik yasanım keşfine (L, Anderson vb G. Breton: Thursday's Children, `Perşembenin Çocukları`, 1954; Safi Faye: Fair Jul, 1979), ilkel doğadan (H. Tazieff: Volcan İnterdit, `Yasak Volkan`, 1966) sanatsal gösterilere (Clouzot: Le Mystere Picasso, `Picasso Esran`, 1956; Luc de Heusch: Magrine ou la Leçon de Choses, `Magritte veya Nesnelerin Dersi`, 1960) kadar uzanan hiçbir alanı belgesel yapımcısına yabancı değildir. Belgeselin çoğu zaman düşünce aşıladığı veya zehirlediği de doğrudur (Dziga Vertov: Tri Pesni o Lenhtye, `Lenin Üzerine Üç Şarkı`. 1934; Leni RieienstahPın Nazilere övgüler düzdüğü Triumph des Wiltnes, 'İradenin Zaferi`, 1935). Bugün belgesel, toplumsal (N. Brommfîeld ve J. Churchill: `Gençtik İlişkisi, 1975) ve siyasi (J. Saab; `Beyrut Meklupları`, 1981) sorunları veya bireyin yaşadığı güçlükleri (P, Deligny: Le Molndre Geste, `En Küçük Bir Hareket`, 1963-1968) ele alırken, daha çok entellektüel rahatlığa saldırmayı amaçlar. Günümüzde belgesel, Türkiye gibi kalkınmakta olan ülkelerin pedagojik yardımcısıdır, okuryazar olmayanların çağdaş dili olan video sayesinde, belgeselle sağlık, beslenme, tarım biliminin temel ilkeleri öğrenebilmektedir. Bu tez araştırması, belgesel sinemanın tarihini anlatmanın yanı sıra, gerçekleştirilmiş bir örnekle birlikte (Gören Göz İçin Kadıköy, 1998) belgesel filmin yapım aşamalarını inceleyecek. | |