Fotoğraf ve illüstrasyonun görsel medyadaki etkileşimli fonksiyonları

Abstract

İnsanın dünyayı algılayışında görme duyusu hep öncelikli olmuştur. Yaygın bir kanıya göre insanlar dilden önce aralarındaki iletişimi görsel işaretlerle sağlamışlardır. Ava çıkmak isteyen mağara adamının mağra önüne çizdiği balık resmi belkide ertesi gün balığa çıkılacağının yalın bir anlatımıydı. Yazının bulunuşuyla iletişim çabasını mağara duvarlarından, taş bloklara ve papirüs kağıdına doğru geliştirmeyi başaran insan, matbaanın icadıyla kitle iletişimde çok önemli bir sıçrama yaşar. Baskı tekniklerinin gelişimiyle daha önce elle çoğaltılan yazılı ve görsel öğeler nicel açılıma uğrayarak topluma mal olur. Dünya savaşı yıllarında radyo ve diğer elektronik haberleşme araçlarının yaygınlaşmamış olması afişin bir görsel etkileme ve propaganda aracı olarak kullanılmasına neden olur. Afişlerde kullanılan illistrasyonlarla kitleler üzerinde psikolojik ve manevi baskılar yaratılmış kitleler yönlendirilmiştir. Giderek görselleşen dünyada, fotoğrafın yaygınlaşmasıyla kitap kültürünün terk edilerek, görüntü kültürünün belirlediği bir uygarlık şekillenmektedir. İletişim kanallarının genişlemesi yerellikten evrenselliğe geçişi sağlamış, evrensel değerler de tüketim toplumunun değerleriyle kurgulanıp gazete, dergi gibi yayın organlarıyla kitlelere ulaştırılmıştır. Artık sadece haberlerin, düşüncelerin aktarılmasından öte reklamların da taşıyıcısı durumuna gelen kitle iletişim araçları insanların değer yargılarını, tercihlerini, inançlarını, ilgilerini, dikkatlerini, düşüncelerini, duygularını ve tüketim alışkanlıklarını değiştirmektedir. Kitleler dış dünyayı ve kendi dünyalarını, kitle iletişim araçlarının bilgilendirme ağından yayılan imgelerle, bilgi kotlarıyla algılamaya başlamışlardır. Bu nedenle fotoğrafların okunması, semiyolojik açıdan çözümlenmesi gündeme gelmektedir. Fotoğraflar içerdikleri gösterenler kanalıyla sadece bilincimize seslenmezler, aynı zamanda gösterenler aracılığıyla gösterilenler, bilinç altını hedef alan kavramlar ve anlamlardır.

The sense of seeing has always been in the precedence for man's perception of the world. According to a widespread belief, the mankind had got the communication with visual signs, before the speech. Maybe the sign, which is scratched on the wall of a cave by a caveman was the announcement of a fishing will be gone by the next day. By the invention of writing the mankind who had managed to convey the intention of communication from cave walls to stone blocks and papyrus have achieved a big jump in the public communication with the invention of printing press. Via the development of printing techniques, the previously hand duplicated written and visual objects,have been published greatly. The lower facilities of radio and electronic communication devices during the World Wars have popularized the paster as a visual interaction and propaganda. With the illustrations used in posters there were made some pyschological and spiritual influences on masses and they were oriented. In the globalizing world, with the prevalention of photography-and excluding the book culture-there is a civilization shaped which is defined by the visual culture. The development of communication areas made the transition possible from local to universal and the values of universalism are arranged with the values of consuming public, and delivered to masses with the help of newspapers, magazines and other press devices. Now, the public communication devices - apart from transporting of news and thoughts - have become the carreer of which have changed the conclusions, choices beliefs, interests, attentions, thoughts, senses and evaluations of the mankind. The masses have begun to sense remote and their own events with codes, via the images spread from informing networks. So, it is necessary to read photographs and analyze in semiotics. The photographs with their indicators they have, address not only to our mind but also with their indicators, the indicateds are the concepts and meanings which target our subconscious.