Zamanın varlık olarak fotoğrafa yansıması `unsurlar`

Abstract

Bu çalışmada, zamanın varlık olarak fotoğrafa yansıması incelenmektedir. Fotoğrafın zaman ile arasındaki akışkan ve karmaşık ilişkiyi irdeleyebilmek ve biraz olsun çözümleyebilmek için, zaman kavramının tanımından yola çıkılarak, gerçeklik algısı ve varlık ile nasıl bir ilişki içinde olduğuna bakılmaktadır. Bunun için de, `zamanın ne olduğu` ile yakından ilgilenen filozofların ve fotoğraf teorisyenlerinin düşünceleri ışığında, fotoğrafın okunmasında ve alımlanmasında zamanın ve gerçekliğin rolü araştırılmaktadır. Fotoğrafın üzerine yansıyan zaman algısı onun gerçeklikle kurduğu bağı güçlendirir. Genel fotoğraf algısı, fotoğrafın bir kanıt niteliği taşıması ve gerçeğin bir kesitini yansıtması yönündedir. Fotoğraf bu işlevi yerine getirmediğinde tekinsiz bir durum meydana gelmektedir. Fotoğrafın temsiliyeti ile gerçeklik algısı arasındaki bu ilişki-kayma, Bergson'un zaman öğretisindeki `süre` (la Durée) ve `mekansallaşmış zaman` kavramları çerçevesinde incelenmektedir. Bu muhakeme sonucunda, fotoğraftaki gerçek algısı yeniden tanımlanmaktadır.Sonuç olarak, fotoğrafta zamanın izinin sekteye uğratılması (varlığı ve izi fotoğrafta mevcut olsa bile, alımlamada belirleyici etkin bir özelliği olmaması durumu) ile fotoğrafın gerçeklik algısı kırılmakta, ortaya tekinsiz bir durum çıkmaktadır; fotoğraf resimselleşmektedir.

The aim of this thesis is to analyze the reflection/manifestation of time as an entity onto the photograph. The point of departure for this discussion of the fluid and complex relationship between the photograph and time will be the way in which time has been defined and its relationship with the perception of reality and existence. To accomplish this, time's and reality's role in the perception and the reading of the photograph will be examined in light of central concepts as discussed by philosophers and photography theoreticians who have concerned themselves with the question of the nature of time.The perception of time reflected onto the photograph strengthens its connection with reality. Photography is widely regarded as reflecting the truth, a sort of witness to happenings; when it ceases to fulfil this function an uncanny situation arises. This situation, namely the shift between the representation of the photograph and the perception of reality, is analyzed in terms of the Bergsonian concepts La Durée and spatialized time. As a consequence, the perception of reality in the photograph is redefined.In conclusion, the disruption of the trace of time in the photograph, (the case in which time is not a defining characteristic in the perception of the photograph, even if it is present) results in a rupture in the perception of reality, an uncanny situation - the attainment of a pictoral status by the photograph.