Yapay ışığın yapısal bir öge olarak soyut heykelde kullanımı

Abstract

Işık yüz yıllardan beri değişik kullanım biçimleri ile sanat eserlerinin içinde yer almıştır. Bir eseri imlemek, aydınlatmak ya da onun yüzeyinde kurgulanmış görsel akışı güçlendirmek gibi... Gerek doğal gerekse yapay ışık, sanat eserlerinde sıklıkla karşımıza çıkmaktadır. Işık ögesinden bağımsız bir görsel sanatlar tarihi de düşünülemez. Öncelikle ışık bir görme aracıdır. Görüntü kavramının ışık ile kopmaz bir bütünlüğü vardır. Işık ile heykel ilişkisinin süreç içerisinde evrildiği kullanım biçimlerinde ışığın, yapının bir ögesi olarak kurgulandığı örnekler ile doğrudan heykelin kendisine dönüştüğü kullanım biçimleri ile de karşılaşılmaktadır. Bu eser-tez kapsamında ışığın kullanım biçimleri araştırılmıştır. Işık ögesinin heykelin yapısal ya da duyusal ögeleri yerine nasıl kullanıldığı, gerek bu eser-tez çalışmasındaki eserler, gerek geçmişteki sanatçıların eserleri, gerekse günümüz sanatçılarının eserleri ışığında incelenmiştir.

Light has been involved in various forms of use and works of art for hundreds of years. It's like spelling out an artifact, lighting it up, or strengthening the visual flow fictionalized on its surface... Both natural and artificial light often appear in works of art. A history of visual arts independent of the element of light is also unthinkable. First of all, light is a tool for sight. The concept of image has an inseparable integrity with light. In the forms of use in which the relationship between light and sculpture evolves in the process, both the forms of use in which light is constructed as an element of the structure and directly transformed into the sculpture itself are encountered. Within the scope of this work-thesis, the forms of use of light have been investigated. How the element of light is used in place of the structural or sensory elements of the sculpture, the artworks of this work-thesis work, both past and present artists have been examined in light of the artworks.